(เมื่อผม) คุยกับประภาส ตอน “ 7 วิธีตีหินให้เป็นประกายไฟสร้างสรรค์” #5 (วิธีที่ 4 และ 5)

4 จับคู่ผสมพันธุ์ และ 5 หนามยอกเอาหนามบ่ง

วิธีที่ 4 จับคู่ผสมพันธุ์

     อย่าครับ อย่าบอกว่าทำอยู่ทุกสุดสัปดาห์แถวอาร์ซีเอ รัชฎา หรือ ทองหล่อ (มุกนี้ผมใช้ต่อหน้าพี่จิกแล้ว พี่จิกไม่ค่อยขำ แต่ก็รับมุกพอให้ผมใจชื้น)

     อะไรที่ไม่เคยเอามาอยู่ด้วยกัน หรือไม่น่าเข้ากันได้ ถ้าลองเอามันมาเข้าคู่กันอาจเกิดเป็นอะไรใหม่ ๆ ฃึ้นมาได้ ถ้าแบบเบสิก ก็น่าจะเป็นข้าวเหนียวมะม่วง หรือ ข้าวเหนียวทุเรียน ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ (จีน + ไทย) โคเทะสึ (โต๊ะที่ติดฮีตเตอร์ไว้ใต้โต๊ะของญี่ปุ่น) ดินสอที่มียางลบนี่ก็ใช่ กล่องดินสอที่มีหลาย ๆอย่างในตัว นี่ก็หลายพ่อหลายแม่เหลือเกิน โซฟาเบด แม้กระทั่งกรรไกร (มีด + มีด) ไปยันไอศกรีมมะม่วงน้ำปลาหวาน หรือ เครื่องปิ้งขนมปังที่เชื่อมอินเตอร์เน็ตกับเว็บกรมอุตุ แล้วเวลาปิ้งขนมปังออกมามันจะบอกว่าวันนี้อากาศดีรึเปล่า

     นอกจากทางรูปธรรมที่เอาวัตถุมาผสมกับวัตถุแล้ว เรายังผสมพันธุ์ทางนามธรรมได้ด้วย ในการนี้พี่จิกให้กระดาษเล็ก ๆ คนละแผ่นแล้วให้เขียนชื่อสิ่งของอะไรก็ได้คนละอย่าง เสร็จแล้วพี่จิกก็เก็บคืนแล้วจับกระดาษมาแผ่นหนึ่ง “แก้วน้ำ” แล้วแจ๊กพอตก็ลงที่ผม “ร่มลองอธิบายซิว่า แก้วน้ำเกี่ยวกับการบริหารงานยังไง” “เอ่อ..เวลาจะเสิร์ฟน้ำก็ต้องเลือกแก้วให้เหมาะสมครับ  ว่ากินน้ำน้อย น้ำเยอะ น้ำอะไร เสิร์ฟให้ใคร” (รอดไป น้องคนต่อไปเจอการบริหารกับขวด) ผมว่าอุปมาอุปไมย สำนวน สุภาษิต รวมทั้งนิทานอีสปก็เกิดจากวิธีแบบนี้ รวมทั้ง มังกร กินรี กริฟฟอน โดราเอมอน และไอ้มดแดง (ซึ่งที่จริงเป็นตั๊กแตน)

     เพลงแบบประภาส “พ่อ” ปั่น - ไพบูลย์เกียรติ เขียวแก้ว 

   เมื่อก่อน ครั้งฉัน เป็นเด็กน้อยคอย...แต่คลาน    พ่อหัด ตั้งไข่ ให้จนฉัน...เดินเป็น
เตาะแตะ ก้าว...ทีละน้อย ค่อย ๆ เข็น          จับเกาะพ่อเดินเล่น ตามประสา...เยาว์วัย
พ่อถอดรองเท้าไว้ ให้เห็น...ตรงนอกชาน         ฉันเจ้าเด็กน้อย ลองใส่สวม...เดินภูมิใจ
อยากจะใส่ไว้ให้เหมือน แม้จะหนัก...ยังเดินไหว    พ่อ...ยิ่งใหญ่ เหมือนภูเขา เราจะตาม
ข้างหน้าที่ทิ้งไว้ คือรอยเท้า...ที่พ่อเดิน           ลูก...เหยียบย่าง ไม่ห่างเหิน เดินตาม
ย่ำบุก...ป่าเขา ลำเนาไพร ไม่ครั่นคร้าม         เด็กน้อยตามอย่างพ่อ ไม่ท้อ...เดินไป
เติบใหญ่ถึงวันนี้ พบชีวิต...ที่ผกผัน             ฉันจึงได้รู้ ว่าการเดิน...ไม่ง่ายดังใจ
วันที่ถูกทุกข์ทับถม ขมขื่นใจ...สักเพียงไหน        รองเท้าพ่อคู่ใหญ่ ยังสอนใจเรา
วันที่ถูกทุกข์ทับถม ขมขื่นใจ...สักเพียงไหน        พ่อ...ยิ่งใหญ่ เหมือนภูเขา เราจะตาม

     (ประโยคโดนใจที่ว่า “พ่อยิ่งใหญ่ เหมือนภูเขา เราจะตาม” พ่อ + ภูเขา ซึ่งในคำว่าพ่อเองก็มีคำว่า พ่อ(สามีของแม่) รวมอยู่กับคำว่า พ่อ(หลวง) หลายชั้นครับอันนี้)

วิธีที่ 5 หนามยอกเอาหนามบ่ง

     อันนี้คล้าย ๆ พลิกวิกฤตเป็นโอกาส(แค่คล้ายนะครับ) หมายถึงว่าอะไรที่เป็นอุปสรรค หรือ ปัญหานั้นบางทีเราก็เอามันมาแก้ตัวมันเอง หรือเอามันมาทำประโยชน์ซะเลย

     คิดถึงเวลาน้ำท่วม เราก็จะเอากระสอบทรายมากั้นหน้าบ้านไว้ ไม่ให้น้ำเข้ามา แล้วทีนี้ที่ประเทศญี่ปุ่น(อีกแล้ว) เขารู้จากกรมอุตุฯว่าน้ำกำลังจะท่วม แต่จะเอาทรายมาจากไหนถึงจะพอ นำเข้ารึก็แพงและไม่ทันแน่ สรุปเอาอย่างอื่นมาใส่ถุงแทนทรายดีกว่า เอาอะไรดี ขยะมั้ยมีเยอะดี ไม่ดี ๆ เอาอย่างอื่น อะไรที่มีเยอะ ๆ ถ้าอย่างนั้นเอาน้ำนั่นแหละมาใส่ถุงกั้นน้ำซะเลย

     ในกรณีประสบการณ์ตรงของพี่จิก สมัยทำค่ายคีตา มีนักร้องหญิงคนหนึ่งเสียงเพราะมาก แต่โปรดิวเซอร์บอกว่าเสียงเธอใหญ่จัง ขึ้นคีย์สูงไม่เพราะเท่าไหร่ พี่จิกฟังเทปเดโมแล้วก็เอามือลูบคาง(อันกริยานี้ผมว่าเอง พี่จิกมักทำเวลาคิดไม่คางก็ต้องเคาะอะไรซักอย่าง) แล้วก็เสนอทางแก้โดยลดคีย์ลงอีก ถ้าเสียงมันใหญ่นัก กูก็จะเอาตรงนี้แหละมาขาย นักร้องหญิงคนนั้นชื่อ จุ๋ม นรีกระจ่าง คันธมาส

     อีกกรณี ย้อนเวลาไปไกลกว่าคีตาอีกหน่อย สมัยที่พี่จิกทำละครเรื่อง “เทวดาตกสวรรค์” ใครเคยดูบาง เวอร์ชั่น อ๊อฟ-พงษ์พัฒน์ กับ เอก-ธเนศ สมัยนั้นพี่อ๊อฟยังเป็นนักแสดงหน้าใหม่(มาก) และมีปัญหาให้ผู้ช่วยผู้กำกับมาบอกพี่จิกเสมอว่า ไอ้อ๊อฟเนี่ยมันชอบแคะขี้มูก เกาตูด เสียบุคลิกชิบหาย ต้องเทกบ่อย ๆ แก้ยังไงก็ไม่หาย เอายังไงดีพี่ พี่จิกก็เลยไปบอกพี่อ๊อฟว่า “อ๊อฟ ต่อไปนี้มึงอยากเกามึงเกา ถ้ามึงอยากแคะมึงแคะไปเลยนะ แล้วมึงอย่าเลิกทำล่ะ” ปรากฏว่าคนดูชอบ นักแสดงคนนี้เล่นเป็นธรรมชาติจังเลย ละครดังมาก แล้วปีนั้นรู้สึกว่าจะมีชื่อพงษ์พัฒน์ถูกเสนอชื่อนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมชิงรางวัลอะไรซักอย่าง

ตอนหน้าจบจริงแล้วครับ

[Nat Tippaluk]

ว้าาา และแล้วก็มาถึงช่วงที่ต้องรอคอย พุธ ต่อไปใช่ไหมเนี่ย