อายุครบเบจเพสแล้ว…จะเป็นอย่างไรบ้างนะ ??
วันนี้ (22 พ.ย.) ดิฉันตื่นแต่เช้า (ตี 4 ครึ่ง) เพื่อเดินทางจากโรงแรมหาดสองแควรีสอร์ท ไปยังสถานีรถไฟหินซ้อน ร่วมกับพี่ ๆ จากสคส. และผู้เข้าร่วมจากสช. เพื่อขึ้นรถไฟไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์
เช้าวันนี้อากาศเย็น ๆ ดิฉันรู้สึกตื่นเต้น ดีจัง..วันเกิดปีนี้ได้มาชมวิวทิวทัศน์ที่สวยมาก ๆ ระหว่างที่นั่งบนรถไฟ ดิฉันมองไปนอกหน้าต่างรถไปตลอด เพื่อซึมซับบรรยากาศและความสวยงามของธรรมชาติ ที่ทำให้รู้สึกสบายใจ แต่ก็คิดถึงอะไรไปเรื่อยและคิดถึงบ้านเหมือนกัน
เส้นทางที่รถไฟสายนี้วิ่งไป ผ่านสถานีรถไปเขาสูง แก่งเสือเต้น เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ บ้านหนองบัว โคกสลุงและไปสิ้นสุดที่สถานีสุรนารายณ์ ระหว่างทางกลับพวกเราแวะถ่ายรูปที่ทุ่งทานตะวัน หลังจากนั้นกลับมาที่พักก็ได้รับคำอวยพรจากบุพการี (เตี่ย-แม่) ที่โทรมาหาตั้งแต่เช้า...นี่แหละคือของขวัญที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตแล้ว
สำหรับ Workshop ในวันนี้...ว่าด้วยเครื่องมือตารางอิสรภาพ มีการชวนคิด ชวนคุยร่วมกัน รวมทั้งเรื่อง KM ด้วย
ในช่วงบ่ายเป็นการนำเรื่องเล่า Success ของเมื่อวานมาคุยต่อโดยใช้เครื่องมือตารางอิสรภาพเป็นเครื่องมือหลัก โดยการหาความสามารถหลักของประเด็นที่ Success ว่ามีทางด้านไหนบ้างและหาข้อสรุปร่วมกัน หลังจากนั้นจัดระดับออกเป็น 5 ระดับแล้วแลกเปลี่ยนประสบการณ์ร่วมกันว่าแต่ละระดับนั้น หมายถึงว่าขีดความสามารถในลักษณะใด
วันนี้ดิฉันสามารถเรียนรู้และการนำเครื่องมือตารางอิสรภาพไปใช้ต่อได้ค่อนข้างดี
ปีนี้อายุครบ 25 ปีแล้ว เป็นวัยเบญจเพส แต่ดิฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าวันเกิดของแต่ละปีไม่มีอะไรต่างกันมาก แค่รู้สึกดี...ว่าอายุเพิ่มขึ้นอีก 1 ปี และคิดว่าในช่วงต่อจากนี้จะทำอะไรต่อไป และที่สำคัญ คือ คิดถึงเตี่ย-แม่ ผู้ที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเราตั้งแต่เกิด
ปีนี้ต้องเป็นปีแห่งการเรียนรู้เพื่อการพัฒนาตัวเองแน่ ๆ เลย (จะพยายามให้ถึงที่สุด) .... มองไปในอนาคตให้ไกล ๆ แล้วก้าวไปให้ถึง
ความเห็น (8)
- การเรียนรู้เพื่อให้รู้จักตัวเอง เป็นเรื่องยากพอสมควรของผู้คน
- ยินดีและดีใจในแนวคิดเช่นนี้
- รอเรียนรู้เรื่องตารางอิสรภาพครับ
- เข้าใจว่าไปกันหลายท่าน
- อย่าลืมมาเขียนต่อนะครับ
"ปีนี้ต้องเป็นปีแห่งการเรียนรู้เพื่อการพัฒนาตัวเองแน่ ๆ เลย (จะพยายามให้ถึงที่สุด) .... มองไปในอนาคตให้ไกล ๆ แล้วก้าวไปให้ถึง"
ยังงัยก็ขอให้ตั้งใจเรียนนะครับ ห้ามท้อ ท้อได้แต่อย่าถอย
ดูพระอาทิตย์ขึ้น ทำให้ได้ข้อคิดอะไรบ้างไหมครับ อยากจะบอกว่าพรุ่งนี้จะยังคงมีอยู่เสมอครับ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร พระอาทิตย์ก็จะยังคงขึ้นเสมอๆ ครับ
เวลาเราทำงานที่ต้องเดินทางไกล เหนื่อยครับ แต่ในความเหนื่อยนั้นก็มีหลายๆ อย่างที่ให้เราได้สัมผัส ขอให้คิดว่าไปเที่ยวครับ แล้วเราจะสนุกกับมัน
แล้วนั่งรถไฟ ก็เปรียบเหมือนกับชีวิตเราที่จะต้องผ่านพ้นอะไรหลายๆ อย่าง อาจจะแค่ผ่าน หรืออาจจะต้องหยุดบ้างบางครั้ง และอาจจะมีถอยบ้าง เพื่อที่จะไปให้ถึงจุดหมาย
ปีนี้อายุครบ 25 ปีแล้ว อย่าคิดว่าอายุมากขึ้นเลยครับ อายุเราน้อยลงตะหาก เวลาที่จะทำอะไรต่อมิอะไร ทั้งเพื่อตนเอง ครอบครัว และสังคม ลดลงไปอีกแล้วครับ ทุกวินาทีมีค่าครับ อย่าลังเล อย่าท้อแท้ จงมุ่งมั่น ตั้งใจ และทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจ
และข้อคิดที่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
น่าเขียน Blog ของตัวเองนะค่ะ
จะได้เข้าไปติดตามบ้าง
ขอบคุณน้องนนทญา ที่ไปติดตาม อ่านเรื่องราวของพี่พอน้องเพียง
ค่ะ
จะติดตามต่อ ๆ ไปค่ะ
ขอบคุณเช่นกันที่มาดู Blog นี้ค่ะ
"การเติบโตทางความคิดไม่ได้ติดที่ตัวเลขของอายุ" Learning by doing ต่อไปนะจ๊ะ
ขอบใจจ้าหมวยที่เข้ามาทักทาย
คิดถึงเพื่อนมาก ๆ ไว้เจอกัน