โครงการฟื้นฟูชีววิถีและวัฒนธรรม
กล่าวนำ
สภาพภูมิประเทศของประเทศไทยทางภาคเหนือตอนบนเป็นภูเขาสูง เป็นแหล่งต้นน้ำลำธาร มีป่าไม้ทำหน้าที่เก็บน้ำไว้ใช้ในฤดูแล้ง และมีชุมชนอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก จากการเพิ่มขึ้นของประชากร มีการใช้พื้นที่ป่าในการทำประโยชน์เพื่อการเพาะปลูกและอยู่อาศัย แต่ในขณะที่พื้นที่ป่าลดลงไปเรื่อยๆมีผลทำให้พื้นที่ป่าเก็บน้ำได้น้อยลง ฉะนั้นเราจึงต้องรักษาป่าและมีการพัฒนาให้ชุมชนมีชีวิตความเป็นอยู่และคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ดังนั้นจึงต้องพัฒนาทั้งคนและป่าควบคู่กันไป เป็นการพัฒนาอย่างสอดคล้องในหลักการที่ว่า ให้คนได้อาศัยอยู่ร่วมกับป่าโดยไม่ต้องตัดไม้ทำลายป่า มีอาหารเพียงพอต่อการบริโภคภายใต้การพัฒนาคนและป่าอย่างยั่งยืน
ระบบนิเวศน์นั้น ประกอบด้วยป่า พืช สัตว์และคน ทำอย่างไรให้คนอยู่ร่วมกับป่าได้อย่างมีความสุข เดินเข้าป่าแล้วสามารถเก็บพืช ผักมาเป็นอาหารได้ สัตว์อยู่ในป่าก็อาศัยผลไม้และพืชผักได้ การอนุรักษ์พัฒนาป่าไม้แหล่งตนน้ำลำธารเพื่อเป็นแหล่งที่อยู่ ซึ่งเป็นการอยู่ร่วมกันได้ระหว่างคน, สัตว์และป่าโดยที่มีการพึ่งพาอาศัยกัน และเพื่อไปสู่การพัฒนาและฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติอันได้แก่ป่าไม้ แหล่งต้นน้ำลำธาร รวมทั้งการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิต ศิลปวัฒนธรรม ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้คือพื้นฐานแห่งวิถีคนไทย ปัจจัยสำคัญประกอบด้วย ป่าไม้ แหล่งน้ำ และชุมชน หากสามารถนำสิ่งเหล่านี้มารวมผสมผสานกัน โดยจัดแหล่งน้ำให้สมบูรณ์ ปลูกป่าอย่างถูกวิธี หรืออนุรักษ์ป่าไม้อย่างถูกวิธี มีการจัดที่ดินทำกินอย่างเป็นสัดส่วน ย่อมจะก่อให้เกิดแหล่งชุมชนที่มีการพึ่งพาอาศัยและอยู่ร่วมกันได้ระหว่าง คน สัตว์ และป่า ได้อย่างลงตัว
ความพอเพียง หมายถึงความพอประมาณ ความมีเหตุผลรวมถึงความจำเป็นที่จะต้องมีระบบคุ้มกันในตัวที่ดีพอสมควรต่อการมีผลกระทบใดๆอันเกิดจากการเปลี่ยนแปลง ทั้งภายนอกและภายใน ทั้งนี้จะต้องอาศัยความรู้ ความรอบคอบ และความระมัดระวังอย่างยิ่งในการนำวิชาการต่างๆมาใช้ในการวางแผนและดำเนินการทุกขั้นตอนและขณะเดียวกันจะต้องเสริมสร้างพื้นฐานจิตใจของคน ให้มีความสำนึกในคุณธรรม ความซื่อสัตย์สุจริต และให้มีความรอบรู้ที่เหมาะสม ดำเนินชีวิตด้วยความอดทน ความเพียรมีสติปัญญาและรอบคอบ เพื่อให้สมดุลย์และพร้อมต่อการรองรับการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและกว้างขวางทั้งด้านวัตถุ สิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรมจากโลกภายนอกได้เป็นอย่างดี
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น