เรื่องราวของชาญณรงค์
ขอโทษที่คิดผิด
หน่วยงานที่กระผมทำงานอยู่มีการจ้างพนักงานจัดจ้างมาทำงานและช่วยเหลืองานในแผนก โดยพนักงานประจำอย่างผมมีหน้าที่ควบคุมพนักงานจัดจ้างอีกต่อหนึ่ง ระยะแรกที่พนักงานจัดจ้างเข้ามาทำงาน กระผมต้องคอยดูแลพฤติกรรม ความประพฤติตลอด เพราะว่างานที่กระผมทำอยู่เป็นงานเกี่ยวข้องกับทรัพย์สินและของมีค่า จึงต้องอาศัยความซื่อสัตย์และความไว้วางใจกัน หลังจากมีการจ้างพนักงานจัดจ้างเข้าทำงานเป็นระยะเวลา 1 ปี ปรากฏว่ามีทรัพย์สินและของมีค่าสูญหาย จึงเป็นเหตุให้กระผมระแวงและสงสัยพนักงานจัดจ้างคนหนึ่งเพราะว่าแสดงอาการแปลก ๆ ออกมาทันที เช่น คุยโทรศัพท์มือถือตลอดเวลา และเมื่อเวลาสั่งให้พิมพ์งานก็พิมพ์หนังสือผิด ๆ ถูก ๆ และสิ่งที่ทำให้กระผมคิดว่าพนักงานจัดจ้างคนนี้เป็นคนขโมยของเพราะรู้มาว่าเขามีปัญหาเรื่องเงินอยู่ จึงคิดว่าเขาคงขโมยของไปแล้วนำไปขายเป็นเงินมาใช้จ่าย
กระผมเฝ้าดูพฤติกรรมพนักงานจัดจ้างคนนี้เป็นพิเศษ จนวันหนึ่งพนักงานจัดจ้างคนนี้รู้ว่ากระผมสงสัยว่าเขาเป็นคนขโมยของ เพราะมีคนไปเล่าให้เขาฟัง พฤติกรรมของเขาที่แสดงต่อกระผมเปลี่ยนไปซึ่งดูห่างเหินกันแม้ว่าจะต้องทำงานร่วมกันก็ตามและสถานการณ์ตึงเครียดระหว่างพนักงานจัดจ้างคนนี้กับผมก็ดำเนินต่อมาเป็นระยะเวลาเกือบหนึ่งเดือน วันหนึ่งสิ่งที่กระผมคาดคิดไว้นั้นผิดพลาดเมื่อรู้ว่าพนักงานจัดจ้างคนนี้ไม่ได้เป็นคนขโมยของไป ส่วนทรัพย์สินและของมีค่าที่หายไป ทางหัวหน้างานได้แก้ไขปัญหาเรียบร้อยแล้ว กระผมได้เข้าไปขอโทษพนักงานจัดจ้างคนนั้นด้วยความจริงใจที่เข้าใจผิด สิ่งที่กระผมได้รับคือคำพูดที่เขาพูดกับผมว่า “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่โกรธพี่หรอก ผมดีใจที่พี่ไม่ได้เข้าใจผมผิดอีกแล้ว” คำพูดที่กระผมได้ยินทำให้หัวใจผมชุ่มชื่นเหมือนดอกไม้ที่ผลิบานเมื่อได้รับน้ำที่รดลงไป และกระผมเชื่ออย่างแน่นอนว่าพนักงานจัดจ้างคนนั้นก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกับผม จากวันนั้นเป็นต้นมา ความเข้าใจกันก็เกิดขึ้นจนถึงปัจจุบัน
วันหนึ่งที่แผนกของผมมีการจัดเลี้ยงฉลองปีใหม่ ทุกคนต่างพูดความรู้สึกที่ได้ทำงานอยู่ร่วมกันมาว่าเป็นอย่างไร ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนอยู่ร่วมกัน ทำงานร่วมกันอย่างมีความสุข พนักงานจัดจ้างคนนั้นได้พูดถึงกระผมต่อทุก ๆ คนว่า “พี่ชาญเป็นพี่ชายของผม ผมรักพี่ชาญนะ ผมรู้ว่าพี่ชาญปกป้องผมมาตลอด” คำพูดประโยคนี้ทำให้ผมซาบซึ้งใจมาก และยังคงแว่วอยู่ในหูของกระผมตลอดเวลา
นี่คือการกระทำความดีของกระผม คนเรามีการทำผิดพลาดได้ ถ้าหากรู้ตัวว่ากระทำผิดไปแล้วสำนึกผิด พร้อมที่จะขอโทษอย่างจริงใจก็ถือว่าเป็นการทำความดีเช่นกัน กระผมเชื่อว่าสังคมและผู้ที่เราทำไม่ดีไว้พร้อมที่จะให้อภัยเสมอ ความสุขทางจิตใจก็จะเกิดขึ้นทั้งจากตัวเราเอง บุคคลรอบข้าง และสังคม ซึ่งเป็นผลดีกว่าการที่เราทำผิดแล้วไม่สำนึกผิด ความขุ่นเคืองใจก็จะเกิดขึ้นกับผู้ที่กระทำผิดนั้น จากเหตุการณ์การทำความดีของกระผม สิ่งตอบแทนที่กระผมได้รับนอกจากความสุขทางใจแล้ว ยังได้รับความรักและได้ใจทั้งดวงของพนักงานจัดจ้างคนนั้นด้วย
......................................................................
เป็นเรื่องราวของศิษย์อีกคนหนึ่งที่อยู่ในสังคมที่พวกเราจะสร้างเอื้ออาทร และเข้าใจกันให้มากขึ้น และผมก็จะบอกนักศึกษาว่าให้เอาสิ่งดีงามอย่างนี้มาเป็นบทเรียนของพวกเรา อย่างมองเห็นแค่ข้อความเท่านั้นความรู้สึกของผู้คนรวมทั้งตัวเราที่อยู่เบี้ยงลึกของข้อความนั้นๆ
สวัสดีครับ อาจารย์
สวัสดีครับ มีกำหนดการที่สุพรรณบุรี
25-26 พ.ย.พอจัดเวลาได้ไมครับ
หากได้น่ายินดีครับมาเรียนรู้ร่วมกัน
สวัสดีครับ อา ยงยุทธ แวะมาเยี่ยมเยือนครับ อาสบายดีไหมครับ
ขอบคุณครับ
สบายดี อาทิตย์อาต้องไปที่สุพรรณบุรีไปเรียนรู้
จะเอาเรื่องราวดีๆที่แพทย์ พยาบาล และเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลทำไว้มาบอกนะครับ
ทุกอย่างมีอยู่แล้ว เราต้องเข้าจะไปหามัน
และเรียนรู้อยู่กับมันนะครับได้หรือตกอยู่ที่ตัวเราคิด
สวัสดีครับที่แวะมาเยี่ยมเยือน