เขียนขึ้นมาเพื่อตอกย้ำ...ความ "ว่างเปล่า"
ระลอกคลื่น..เพลี่ยงพล้ำได้
เมื่อคลื่น..อีกระลอกถาโถมเข้ามา...
ชีวิตก็แทบซวนเซ...
ความรู้สึก...ที่เพลี่ยงพล้ำ...ไล่ตามมาติดๆ
ถากระหน่ำ...
ความคิด...เดิม...วิ่งหา
สิ่งที่เคยวิ่งหา..."หลักยึด"
เหนื่อย..เพราะก็ยังหาไม่เจอ
นิ่ง
กลับมองตน..
ลึก...
จิต..นิ่ง
แล้วตอบตัวเองอีกครั้ง
ชีวิตต้องการอะไร
...
คลื่นนั้น...ก็สร่างซา...สงบ
เหลือไว้เพียงร่องรอย..
และรอหายไป..ตามเงื่อนเวลา
เวลาคลื่นมา อยากยืนหาหลักเพราะยิ่งมีหลักยิ่งซวนเซ
ลองปล่อยตัวและใจลื่นไหลไปกับคลื่น โยกไปเอนมา
ระบำคลื่นของชีวิตลองเอามาร้อยเรียง ไพเราะกว่า ซิมโฟนี นัมเบอร์ 5
ไม่ต้องสงสัยกับคลื่นลูกใหญ่ หรือคลื่นสงบ
เวลาคลื่นมาก็มีอารมณ์สนุกบ้าง อย่าเอาแต่นิ่ง ชีวิต ท้าทายดีออก
เกิดมาแล้วไม่ใช้ชีวิตให้สนุก เสียดายออก
คุณไร้นาม
หากเพื่อที่จะ "นิ่ง"
นิ่งเพื่อ..สัมผัส..
อารมณ์..."แห่งระบำคลื่น"
เพราะ...หากไม่นิ่ง
อาจสัมผัส..อารมณ์..ระบำคลื่น
บิดเบือนไป
คุณชายขอบ
มาบ่อยๆนะคะ...จะได้คุ้นชิน *^__^*
ยิ้มมมมมม
บางทีโต้คลื่นก็สุขใจไปอีกแบบนะคะ
ทำให้ชีวิตมีรสชาติ
ผมเคยเจอทั้งคลื่นจริง(ซึนามิ) และคลื่นชีวิตเช่นกัน
สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมรอดชีวิตมาจากทั้งสองคลื่นก็คือ "สติ"
มีสติที่จะประคับประคองชีวิต ไม่ว่าจะมีคลื่นอีกสักกี่ลูกก็ตาม
เราก็จะเอาชีวิตรอดมาได้(อาจจะมีบาดแผลสาหัสสากันบ้างก็ตาม)
คลื่น ...มาแล้วก็ไป...
ทรายต่างหากล่ะที่เก็บรอยคลื่นไว้
ใจคนก็เหมือนกับทราย ชอบจดชอบจำ
และยังชอบสะสมขยะเหมือนทรายที่สะสมเปลือกหอยที่มากับคลื่น
จะตัดใจทิ้ง หรือว่า จะโยนขยะลง recycle bin แล้วรอวันเอาไปฝัง....ยังนึกไม่ออกค่ะ ...
^___^