วันศุกร์ที่ 17 ต.ค. 51
ตื่นเต้นเล็กน้อยถึงปานกลาง นั่งรถตู้รอบ7.30 มาถึงฝางประมาณ 10 โมง จากปากทางเข้ามาที่ศุนย์ประมาณ 3 กิโล ไปห้องฝ่ายพัฒนาทรัพยากรบุคคล ไปแผนกบริการเอากุญแจเข้าห้อง ไปแผนกไอที แล้วก็ไปดูห้องพัก...........รกมากมาย เพราะต้องอยู่กับเด็กฝึกงานจากม.อื่น เราก็เลตัดสินใจไปเชียงราย ไปหาพี่สาว เผื่อจะพอมีอะไรให้ทำบ้าง
บรรยากาศที่เงียบสงบ ทำให้คิดไปเองว่าวันศุกร์คงไม่ค่อยมีใครมาทำงานมั้ง อะไรประมาณนั้น ไม่ที่กินข้าวด้วยอะ
วันเสาร์ที่ 18 ต.ค. 51
วันนี้ไปเที่ยว เหอะๆๆๆ ไปบ้านอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี สวยงามมากมาย ไปแม่สาย ไปกินหมูกะทะ แล้วกลับมานอนหลับอย่างสบาย ไม่อยากคิดว่าจะเกิดอะไรในวันพรุ่งนี้
วันอาทิตย์ที่ 19 ต.ค. 51
รีบกลับมาจากเชียงรายแต่เช้า (เพราะมีรถเชียงราย-ฝาง วันละรอบ...อะนะ) พอมาถึงที่พัก เราก็ลืมไปว่าจะต้องไปซื้อกับข้าวและของกินมาตูนไว้ งานเข้าเลย ไปยืนรอรถหน้าศุนย์อยู่เกือบชั่วโมงกว่ารถจะมา .....เห้อ....มาสักที
รียซื้อของด่วน.....ที่โลตัส.....รีบออกมาก่อนบ่ายสอง (รถที่มาจากเชียงรายเมื่อเช้า กำลังจะกลับเชียงราย มีรถวันละรอบ ......เช่นกัน)เซ็งงงงงง
เรามาเก็บของ เก็บห้องให้พออยู่ได้.......
ตอนเย็น....
เงียบมาก มีทีวี แต่ไม่ได้ดู เพราะรับสัญญาณไม่ได้ จะเล่นเนต ก็เล่นไม่ได้ เพราะสัญญาณอ่อนมาก.....ไม่มีที่กินข้าว.....ไม่มีรถไปไหนมาไหนก็ไม่ได้
ก่อนนอนคืนนี้
ฉันถามตัวเองว่า. ...........ฉันจะมาทำไมที่นี่ จะมาทำอะไร.........
..........จะต้องมาทนลำบากแบบนี้ ทำไม.......
............ที่ฝึกงานไอทีเยอะแยะทำไมไม่ไป
ไม่กล้าบอกคนที่บ้านเลยว่าชีวิตความเป็นอยู่แบบนี้..............
ไม่อยากให้คนที่บ้านไม่สบายใจเพราะการตัดสินใจที่ไม่รอบคอบของเรา
วันนี้ทำไรไม่ได้เลย
T_T
เพิ่งได้อ่านคะ
วิกฤตการณ์ เหล่านั้น มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี มิใช่หรอค่ะ
ปอลอ อยากเขียนบันทึก บ้าง แต่บ้างอย่างกลัวกระทบ ระบบงานค่ะ