วันที่ 3 มี.ค.49 ได้รับแจ้งจากสำนักนโยบายและแผน ว่าต้องไปราชการจังหวัดนราธิวาส (ซึ่งเป็นครั้งที่2) พอทราบข่าวก็เกิดหลายความรู้สึกพร้อมๆกัน ดีใจ กังวลเรื่องความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ท่านผ.อ.เรียกประชุมอธิบายให้เข้าใจถึงการทำงาน โดยนัดหมายว่า ทีมที่จะลงไปสำรวจ เก็บข้อมูลชาวบ้านเป็นทีมแรก (หนึ่งในนั้นมีผมด้วย) ที่จะต้องลงพื้นที่ในวันที่ 14-17 มี.ค.49 บอกตรงๆว่าความรู้สึกกังวลที่กล่าวมาข้างต้นก็ยังมีอยู่แต่น้อยกว่าครั้งแรกจริงๆ และผิดกันอย่างมากมายอาจเป็นเพราะว่าครั้งแรก ที่ไปก็ไม่มีอะไรปลอดภัยทุกคน และคิดอีกว่าเจ้าหน้าที่โดยเฉพาะแพทย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่อนามัย ไม่ค่อยมีใครถูกทำร้าย ได้ข่าวอย่างนั้นมาตลอด และที่สำคัญยังจำประโยคที่ท่านผ.อ.พูดไว้เสมอว่า "เราได้ทำประโยชน์ ไปช่วยเหลือเขา ผลบุลที่เราทำจะช่วยคุ้มครองให้เราปลอดภัย"
พอถึงสนามบินนราธิวาส มีตชด.มาต้อนรับแยกย้ายกันขึ้นรถสังเกตท้ายรถมีตชด.นั่งท้ายรถถือปืนคอยคุ้มกัน ก็แปลกไปอีกแบบ ระหว่างทางเข้าที่พักเหลียวซ้ายแลขวาแต่ก็ไม่น่ากลัวเหมือนครั้งแรกที่เคยเดินทางมา เมื่อถึงเวลาทำงานไปเก็บข้อมูลในหมู่บ้านชาวอิสลามชาวบ้านให้ความร่วมมือดี พูดคุยตอบคำถามดีมาก แม้เราจะอยู่ไกลกันแต่เราเป็นคนไทยเหมือนกัน ต่างกันที่ศาสนา ต่างภาษาพูดเล็กน้อย ความรู้สึกนี้ไม่มีใครมาทำให้พี่น้องชาวไทยแตกแยกกันได้... สุดท้ายเมื่อเสร็จภาระกิจในครั้งนี้เราก็กลับบ้านกันด้วยความปลอดภัย อาจจะเป็นเพราะพระคุ้มครองที่เราไปทำประโยชน์ช่วยเหลือเขานั่นเอง....
