ธรรมะใกล้ตัว : ขอให้ได้มาเกิดเป็นมนุษย์
นางฟ้า เทวดา มนุษย์ ถ้าเลือกเกิดได้ ในชาติใหม่ พี่น้องจะอธิษฐานขอเกิดเป็นแบบไหน เพราะอะไรถึงคิดว่าแบบนี้ดีที่สุดค่ะ ถ้าไม่ได้ศึกษาธรรมมาก่อน ส่วนใหญ่เวลาเราทำบุญแล้วก็จะอธิษฐานว่า ขอให้ได้มาเกิดเป็นนางฟ้า เทวดา จริงไหมค่ะ เพราะเราคิดว่า เป็นนางฟ้า เทวดาแล้วจะสุขสบาย ก็จริงนะคะ สุข สบาย จริงๆ มีอยู่จริงค่ะ แต่จริงไม่แท้ แน่ไม่นานค่ะ รู้ไหมค่ะว่าความสุข สบายแบบนี้มีวันหมดอายุค่ะ พอถึงวันนั้นเราก็จะกลายเป็นเทวดาตกสวรรค์กันเป็นแถว แล้วก็ไปเกิดตามกรรมเก่าที่เราสร้างมา ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะคะ
งานเข้าอีกแล้วค่ะพี่น้อง อ่านเลยค่ะ แล้วจะรู้ว่าเกิดเป็นมนุษย์นี่มันวิเศษสุดยังไง 555
นิตยสารธรรมะใกล้ตัวฉบับที่ ๓๗ ประจำวันที่ ๖ มีนาคม ๒๕๕๑
จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว กลางชล
รู้สึกไหมคะว่า เวลาพูดถึงนางฟ้า ภาพที่ชวนให้นึกถึงนั้น มักจะออกมาในทำนองว่า
เป็นผู้หญิงที่ดูสวย ใจดี น่ารัก อ่อนโยน มีแต่เผื่อแผ่ความเมตตาเย็นใจให้คนรอบข้าง
อย่างที่เรามักพูดเปรียบเปรยกันว่า สวยเหมือนนางฟ้า... ใจดีเหมือนนางฟ้า...
และนั่นก็อาจจะไม่ผิดจากความจริงอันเป็นกฎเกณฑ์ของธรรมชาติแห่งกรรมวิบากนัก
เพราะรูปโฉมอันงดงามของมนุษย์นั้น ไม่ได้ถูกเสกสรรขึ้นโดยความบังเอิญ
แต่มีพื้นฐานมาจากความดีงามในจิตใจของผู้ครองเรือนร่างนั้นในกาลก่อนจริง ๆ
ผู้ที่มีจิตใจคับแคบ ไม่มีศีลมีธรรมอยู่กับตัว เต็มไปด้วยโทสะ แค้นคิดริษยาเป็นอาจิณนั้น
ย่อมไม่มีสิทธิ์ครองรูปโฉมอันชวนมองเช่นนั้นในกาลต่อไปได้เลย
แต่ความจริงก็คือ เดี๋ยวนี้ แทบจะไม่มีใครเชื่อเรื่องศีลเรื่องธรรม และกฎแห่งกรรมกันแล้ว
รูปแห่งความสวยงาม มีแต่จะกระตุ้นให้คนเกิดความรู้สึกในเชิงราคะมากกว่าอย่างอื่น
และความสวยงามก็มักกลับกลายเป็นอาวุธที่เจ้าตัวใช้ทำร้ายจิตใจคนอื่นโดยไม่รู้ตัว
ที่จะเหนี่ยวนำให้คนรอบข้างได้เกิดความรู้สึกในทางบุญกุศล ได้รับสัมผัสอันเย็นใจ
จูงใจให้คนเลื่อมใสว่าบุญทำกรรมแต่งมีจริง หรือต่อยอดความดีงามนั้น หาได้น้อยเท่าน้อย
แต่ "นางฟ้า" จริง ๆ แบบที่ใช้ชีวิตอันสุขสบายอยู่บนสรวงสวรรค์นั้น ก็มีอยู่จริงนะคะ
อย่างที่คุณดังตฤณเคยอธิบายไว้ให้ฟังว่า สวรรค์นั้นเป็นสิ่งที่ "เหนือโลก"
สวรรค์จริง ๆ ไม่ได้เกิดขึ้นเองลอย ๆ โดยปราศจากเหตุปัจจัย
แต่ถูกสร้างขึ้นด้วยบุญ และเป็นไปเพื่อรองรับกุศลจิตที่ประกอบด้วยมหากุศล
แม้ในพระไตรปิฎกก็มีปรากฏไว้ว่า นางฟ้าที่ได้กำเนิดเป็นผู้มีรูปร่างน่ารักใคร่เหล่านั้น
มีเหตุมาจากการเป็นผู้กระทำบุญกุศลไว้มาก ด้วยการทำทาน ด้วยมีใจประณีต
ในการถวายทาน ด้วยมีใจอนุโมทนา ด้วยการฝึกอินทรีย์ รักษาศีลมาก่อน
เหมือนที่เราพูดกันภาษาชาวบ้านนี่แหละค่ะว่า ทำดี ตายไปก็จะได้ขึ้นสวรรค์
บนสวรรค์นั้น ก็จะมีแต่สิ่งที่น่ารื่นรมย์ และเป็นความรื่นรมย์ปรีดาอันละเมียดละไม
ล้ำลึกเกินว่าการรับรู้ความสุขหยาบ ๆ แบบที่ผ่านสัมผัสของมนุษย์หลายเท่านัก
บนนั้นจึงมีแต่ความรื่นเริงยินดี เพียบพร้อมด้วยทิพยสมบัติอยู่อย่างนั้นราวกับไม่รู้กาลจบสิ้น
ฟังแล้วมีแรงบันดาลใจอยากรักษาศีล ทำทาน เลี้ยงใจไว้ด้วยโสมนัสแห่งบุญกุศล
เพื่อจะได้ไปเกิดเป็นนางฟ้าเทวดาเสวยสุขบนสวรรค์ในสัมปรายภพกันแล้วหรือยังคะ? : )
หากปรารถนาเช่นนั้น ก็ต้องทราบไว้ด้วยนะคะว่า
แม้แต่ความสุขบนสวรรค์ ก็ไม่เที่ยง...
ความสุขบนสวรรค์ แม้เลอเลิศเพียงใด ก็มีหมดอายุขัย มีวันแตกดับจบสิ้น...
คำสอนของพระพุทธเจ้านั้น เป็นจริงกับทุกภพทุกภูมิและทุกเมื่อทุกกาลนะคะ
"สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดับลงเป็นธรรมดา"
ไม่ว่าสิ่งที่เสพครองอยู่นั้น จะทำให้เป็นทุกข์ เป็นสุขแค่ไหน เหมือนยาวนานเพียงใดก็ตาม
ทุกสิ่งเพียงเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และมีอันแปรเปลี่ยนไป ตามเหตุปัจจัยหนึ่ง ๆ เป็นคราว ๆ ไปเท่านั้น
ท่านจึงตรัสถามให้น้อมพิจารณาอยู่เสมอ ๆ ว่า
สิ่งใดไม่เที่ยง (มีความแปรปรวนไปเป็นธรรมดา) สิ่งนั้นเป็นสุข หรือเป็นทุกข์?
วิธีที่จะปลดแอกตัวเองให้พ้นจากอำนาจของความเปลี่ยนแปลงแตกดับอยู่ตลอดเวลา
ของสรรพสิ่งที่เราหลงยึดและสำคัญมั่นหมาย
จนเสียน้ำตากันมาหลายล้านชาติเหล่านั้นได้
จึงมีเพียงวิธีเดียว คือ ต้องมีสติรู้เท่าทันจนแจ้งในความจริงของธรรมชาติ
ว่าทุกสิ่งมีธรรมชาติที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้แต่จิตของเราเอง
หรือที่ทางพุทธศาสนาเรามีศัพท์เทคนิคว่า "ไตรลักษณ์"
ซึ่งหมายถึงลักษณะ ๓ ประการ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา หรือแปลอีกทีว่า
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไม่ใช่ตัวเรา บังคับไม่ได้
เมื่อใดที่เจริญสติภาวนาจนเข้าถึงความจริงนี้ได้ เป็นอิสระจากการหลงสำคัญมั่นหมาย
กับสิ่งชั่วคราวที่หลอกให้เราเห็นว่ามีตัวตน มีความเที่ยงแท้ถาวร
เมื่อนั้น ใจก็จะพบสุขประณีตอีกแบบหนึ่ง อันเป็นการลาขาดจากความทุกข์ได้โดยถาวร
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ท่านเคยเปรียบเปรยไว้น่าฟังดีค่ะ
ท่านบอกว่า มนุษย์เราเวลาใกล้จะตายนั้น
มักจะพากันอวยพรขอให้ได้ไปเกิดเป็นเทวดา ขอให้ได้ไปเกิดบนสวรรค์ชั้นฟ้า
แต่ทราบไหมคะว่า สำหรับพวกเทวดาข้างบนนั้น
เวลาจะตาย พรรคพวกเขาจะอวยพร ขอให้ได้มาเกิดเป็นมนุษย์ : )
อย่างที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า มนุษย์ เป็นสุคติภูมิของเทวดา
ใช่แล้วค่ะ... ความเป็นมนุษย์ที่เราทุกคนกำลังได้โอกาสในการถือครองอยู่นี้แหละ
คือเครื่องมือสำคัญที่มีศักยภาพขนาดให้เราใช้ฟันฝ่าจนดีดตัวพ้นจากทุกข์ได้จนหมดสิ้น
หลวงพ่อท่านเคยพูดให้ฟังอย่างนี้ค่ะว่า
"มนุษย์ แปลว่า ผู้มีใจสูง ผู้มีใจประเสริฐ (รากศัพท์: มนะ = ใจ / อุษยะ = สูง)
จิตใจมนุษย์นั้นดีที่สุดเลย จิตใจมนุษย์นั้นเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงเร็ว มีทั้งดี มีทั้งชั่ว
อย่างจิตของสัตว์นรกนั้น ทุกข์เยอะเกินไป
จิตของสัตว์เดรัจฉาน หลงมากเกินไป
จิตเปรต จิตอสุรกาย โลภมากเกินไป
จิตเทวดา เพลิดเพลินในบุญ ในกุศล ในความสุข ในความสบายมากไป
จิตของพรหม ก็สงบนิ่งเกินไป
จิตมนุษย์ วิเศษที่สุด
แม้พระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสรู้ในภูมิมนุษย์นี้ จิตใจของมนุษย์นั้นมันพอดี
เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ไม่สุดโต่งไปข้างใดข้างหนึ่ง
มันทำให้เราเห็นความเปลี่ยนแปลงได้ง่าย ทำให้เราเห็นว่ามันมี ไตรลักษณ์
อย่างจิตพรหมนั้น จะไปดูให้เห็นไตรลักษณ์ ดูยากนะ
เพราะมันจะสงบสบายอยู่อย่างนั้นแหละ มันสงบอยู่อย่างนั้น หาไตรลักษณ์ยาก
หรือพวกเทวดา พวกนี้เป็นพวกบ้าบุญ ชอบทำบุญ ทำแล้วมีความสุข
เข้าวัดโน้น ออกวัดนี้ มีความสุขไปเรื่อย พวกนี้ก็ภาวนายาก
เพราะจะเพลิน พวกเผลอเพลินมันเยอะเกินไป
เผลอเพลินนี่ก็เป็นกิเลสชนิดหนึ่ง ชื่อนันทิราคะ มันเพลินไป
ไปนึกได้อีกที ก็ใกล้เกือบหมดอายุแล้ว ใกล้ตายแล้ว..."
ไม่มีอะไรดีเท่าการได้เกิดมาเป็นมนุษย์
โดยเฉพาะการเป็นมนุษย์ที่ได้พบและศรัทธาพระพุทธศาสนาอย่างนี้แล้วนะคะ
แม้แต่เทวดานางฟ้ายังปรารถนาลงมาใช้ชีวิตแบบเรา
คุณดังตฤณเคยเขียนผ่านตัวละครในนิยายเรื่อง "กรรมพยากรณ์" ไว้
เหมือนเป็นการฉายภาพให้เห็นข้อสรุปที่ตอกย้ำไว้อย่างชัดเจนอีกครั้งค่ะว่า
"เป็นมนุษย์นี่เลือกทำอะไรได้ยิ่งกว่าภพภูมิไหน ๆ ทั้งหมด
อยากเสวยสุขสนุกพิสดารหลากหลายไม่ซ้ำซากจำเจ ก็ต้องที่นี่
อยากเปลี่ยนนิสัยที่สั่งสมข้ามภพข้ามชาติมานาน ก็ต้องที่นี่
อยากช่วยคนเอาบุญหวังสวรรค์ ก็ต้องที่นี่
อยากสั่งสมเสบียงเตรียมเดินทางไกล
ไปในท่ามกลางอันตรายของการเวียนว่ายตายเกิด ก็ต้องที่นี่
หรือกระทั่งอยากถึงความสิ้นสุดทุกข์ ก็ต้องที่นี่…"
ละครเรื่อง สงครามนางฟ้า ก็จะยังคงชิงรักหักสวาทกันไปจนกว่าจะถึงตอนอวสาน
นางฟ้าตัวจริงบนสรวงสวรรค์ ก็ยังคงเพลิดเพลินเริงรื่นกันต่อไปจนกว่าจะหมดอายุขัย
เรา... เหลือเวลาในชีวิตมนุษย์บนโลกนี้อีกเพียงน้อยนิด ก็จะแตกดับไปเฉกเช่นเดียวกัน
พระพุทธเจ้าตรัสว่า "เอาชนะข้าศึกเป็นพันในสงคราม ไม่เท่าเอาชนะใจตนเองครั้งเดียว"
สงครามภายนอกนั้น แม้รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง ก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อเวร และไม่มีวันจบสิ้น
หากหันมาทำสงครามภายใน เอาชนะกิเลสได้จนสิ้น ก็ย่อมเป็นที่สุดแห่งสงครามทั้งปวง
และสนามรบที่เอื้อที่สุดต่อธงชัยแห่งสงครามกิเลสก็อยู่ตรงนี้แล้ว ที่นี่
... ที่ความเป็นมนุษย์
ปล. เราเป็นแฟนหนังสือของดังตฤณมานานแล้วค่ะ อ่านมาแล้วค่ะกรรมพยากรณ์ ดีจริงๆค่ะ เพื่อนๆต้องหาเวลาว่างอ่านให้ได้นะคะ
ความเห็น (3)
สิ่งเกิดขึ้นได้ยาก 1. การได้เกิดเป็นมนุษย์
2. การได้เกิดร่วมสมัยกับพระพุทธเจ้า (ปัจจุบันถือว่าเป็นสมัยของพระพุทธเจ้า โคตมะ)
3. การได้อุปสมบทในพระพุทธศานา (การเข้าถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์)
4. การได้รู้แจ้งเห็นจริงตามธรรมของพระพุทธเจ้า ...... เป็นข้อความที่ดีมาก ขอบคุณครับที่ทำให้เข้าใจความหมายของมนุษย์จากข้อความ
มนุษย์ แปลว่า ผู้มีใจสูง ผู้มีใจประเสริฐ (รากศัพท์: มนะ = ใจ / อุษยะ = สูง)
เกิดเป็นอะไรก็ไม่ดีเท่าเกิดเป็นมนุษย์ และดียิ่งขึ้นถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ที่สามารถเรียนรู้คำสอนของพระพุทธเจ้าได้มากมายอย่างชาวไทย แต่ว่ายังมีคนไทยมากมายที่ยังไม่เข้าใจ น่าเสียดาย..น่าเสียดายจริงๆ โอกาสอยู่ตรงหน้าแล้ว ขอบคุณสำหรับบทความครับ :)
น.ส.นิรชา นาครำพา 51/11 รหัส 514245116
เกิดเป็นอะไรก็ไม่ดีเท่ากับเกิดเป็นมนุษย์
เพราะมนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ
มนุษย์เป็นผู้ที่สามารถเรียนรู้สิ่งดีๆได้มากมาย
ไม่เหมือนกับสัตว์ที่ไม่สามารถคิดได้เหมือนมนุษย์
ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ