เรื่องที่ ๓๐ วัชพืช
เรื่องที่ ๓๐ วัชพืช
ณ โรงเรียนสัตว์แห่งหนึ่ง ผู้ปกครองต่างไม่เข้าใจว่าทำไม โรงเรียนสัตว์แห่งนี้ จึงมีนักเรียนที่มีคุณภาพไม่เหมือนกัน นักเรียนบางตัวเก่ง บางตัวไม่เก่ง นักเรียนบางตัวนิสัยดี แต่บางตัวกับมีนิสัยเกเร ผู้ปกครองต่างจับกลุ่มกัน วิพากษ์วิจารณ์ และลงความเห็นว่า เมื่อโรงเรียนมีหลักสูตรที่ดี มีคุณครูที่ตั้งใจอบรมสั่งสอน นักเรียนจะต้องดีเหมือนกัน
เมื่อยังหาข้อสรุปไม่ได้ เหล่าผู้ปกครองจึงพากันไปหาปราชญ์แห่งสัตว์ คือลุงนกฮูกซึ่งอาศัยอยู่ในป่า
“ท่านปราชญ์ พวกเราอยากจะถามท่านว่า ทำไมบุตรหลานของเรา ศึกษาเล่าเรียนในสถานศึกษาแห่งเดียวกัน บรรดาคุณครูอบรมสั่งสอนเหมือนกัน ทำไมผลการศึกษาของเหล่านักเรียนจึงไม่เหมือนกัน”
ปราชญ์นกฮูกจึงบอกว่า “ธรรมดา ผู้ปลูกพืชก็ย่อมจะหวังผลแห่งพืชซึ่งตนได้หมั่นดูแลบำรุงเพาะปลูกไว้ แต่อย่างไรเสียในแปลงพืชเหล่านั้นก็ย่อมจะต้องมีวัชพืชแทรกแซมขึ้นมา ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดา อย่าได้กังวลใจอันใดเลย”
บันทึกหลังเรื่องเล่า
เรื่องการคาดหวังต่อนักเรียนส่วนใหญ่ ซึ่งไม่เข้าใจกฎแห่งความเป็นจริง
หลายคนจึงอาจจะทดท้อ ต่อการอบรมสั่งสอน
ซึ่งความจริง เป็นสิ่งธรรมดา ที่จะต้องมีวัชพืชเกิดขึ้นมาบ้าง
เพียงแต่ว่า วัชพืชนั้น เราจะทำอย่างไรให้เกิดประโยชน์...
ความเห็น (3)
ธรรมดา ผู้ปลูกพืชก็ย่อมจะหวังผลแห่งพืชซึ่งตนได้หมั่นดูแลบำรุงเพาะปลูกไว้ แต่อย่างไรเสียในแปลงพืชเหล่านั้นก็ย่อมจะต้องมีวัชพืชแทรกแซมขึ้นมา ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดา อย่าได้กังวลใจอันใดเลย
.......
แต่หากเรานำวัชพืชนั้นมาทำประโยชน์ หรือมองเห็นคุณค่ะของวัชพืชนั้นก็ย่อมทำได้..ใช่ไหมคะ เพราะวัชรพืชถือส่าเป็นสิ่งมีชีวิต
ขอขอบคุณค่ะ
ต้องเรียนปราชญ์ ลุงนกฮูก เป็นที่ปรึกษา กระทรวงศึกษาธิการ...อิอิ.อิ จะได้ช่วยกันกำจัดวัชพืช ได้ข้อคิดดีดี ขอบคุณ
