เรื่องเล่าจากห้องตรวจ ตอน “คุณยายกับฉลากยาแสนน่ารัก”
1 เม็ดตอนเช้า 1 เม็ดตอนเย็น
คุณยายเป็นโรคความดันโลหิตสูง และโรคอื่นๆ อีกหลายโรค กินยาเกือบสิบอย่าง มาหาหมอวันนี้ความดันโลหิตไม่ลง
“ยายกินยาครบตามที่หมอสั่งหรือเปล่าคะ”
“ครบซี คุณหมอ”
“ทำไมความดันไม่ลง หมอให้ยายายไปเยอะแล้วนา”
“หมอไม่ต้องห่วง ฉันกินยาตามหมอสั่งครบทุกอย่าง”
คนไข้แก่ๆ ที่ลูกหลานไม่ดูแลมักมีปัญหากินยาไม่ครบ หมอต้องตรวจสอบให้แน่ใจก่อนให้ยาเพิ่ม
“ยายเอายาที่เหลือมาหรือเปล่า ไหนขอดูสิคะ”
คุณยายยกยาออกมาวางให้ดูทั้งถุง ฉันหยิบเอามาวางเรียงบนโต๊ะตรวจ ประมาณด้วยสายตาแล้ว สรุปว่ายายกินยาไม่ครบแน่นอน
“ยายอ่านหนังสือได้มั๊ยคะ”
“อ่านไม่ออกจ๊ะ”
“อยู่ที่บ้านใครจัดยาให้กินคะ”
“หยิบกินเอง จำได้ ฉันกินยามาเป็นสิบปีแล้วหมอ”
แน่ะ....ยังมาคุย สะดุดตากับกระดาษชิ้นเล็กๆ 2 ชิ้นในซองยาซองหนึ่ง รูปแรกเป็นรูปปลากำลังว่ายน้ำ มีฟองอากาศ 3 ปุด อีกแผ่นปลาเหลือแต่ก้าง ทั้งสองแผ่นมีเลข 1 กำกับ เห็นอยู่แค่ซองเดียว ซองอื่นๆ ไม่เห็น
“เอายาไปหนก่อน ห้องยาได้สอนวิธีกินยามั้ยคะ”
“สอน ยายบอกยายจำได้ ไม่ต้องสอน เขาก็สอน เขาวาดรูปให้ยายจำเอานี่ไงหมอ” ว่าพลางชี้ไปที่รูปปลาว่ายน้ำ
“อันนี้กิน 1 เม็ดตอนเช้า”
“อันนี้กิน 1 เม็ดตอนเย็น” ยายชี้ไปที่ปลาเหลือแต่ก้าง
ฉันฟังด้วยอาการตื่นเต้น ขอคุณยายถ่ายรูปฉลากยาไว้เป็นที่ระลึก คุณยายหัวร่ออย่างอารมณ์ดีที่เห็นอาการ amazing ของเรา
ไม่รู้ว่าคุณยายเข้าใจตรงตามที่เภสัชกรศิลปินรายนี้ต้องการสื่อหรือเปล่า แต่สรุปว่าคุณยายกินยาไม่ครบ
เราจำเป็นต้องสืบหาเภสัชกรศิลปินรายนี้โดยด่วน....เพื่อส่งตัวคุณยายกลับไปให้สอนใหม่อีกครั้ง.
เสาร์ที่ 18 ตุลาคม 2551
OK งั้นกลับไปห้องยาอีกหนนะจ๊ะ
เป็นความคิดที่ดีค่ะ..
แต่ต้องวาดให้มันดูแตกต่างกันมากๆ..
บางที่ใช้สีสื่อแทน เช่น ซองสีขาวเป็นกลางวัน..สีฟ้าเป็นตอนเย็น..ฯ
สวัสดีค่ะพี่ nui
อ่านแล้วน่ารักดีค่ะ...
สมัยที่ต้องดูแลคุณแม่ทานยา ก็ใช้วิธีคล้าย ๆ กันค่ะ คนแก่มักไม่อยากเป็นภาระกับลูกหลาน อยากหยิบยา อยากทานยาเอง คนไม่มีรากก็ใช้วิธีวาดรูปที่ซองยาค่ะ
ยาที่ต้องทานเฉพาะตอนเช้า .. วาดรูปพระอาทิตย์
ยาที่ต้องทานเฉพาะตอนเย็น..วาดรูปพระจันทร์
ยาเฉพาะก่อนนอน...วาดรูปเตียงนอน
ยาต้องทานเช้า กลางวัน เย็น .. วาดรูปชามข้าว 3 ใบ
ฯลฯ โดย code พวกนี้ต้องวาดโต ๆ และคุณแม่เป็นคนคิดเอง จะได้จำได้ค่ะ...^_^...