เจ้าภาพโรงทานมีทั้งคนในพื้นที่และคนจากต่างอำเภอและต่างจังหวัด ดิฉันภูมิใจมากที่เห็นคนไทยใจบุญ
เป็นผู้ให้
การร้องสรภัญญะ ไม่มีการประกวด แต่เป็นการร้องถวาย หรือบูชา ทุกคนที่มามีความตั้งใจสูงมาก และอยากจะร้องด้วยใจจริงๆ แม้แต่นักเรียนดิฉันต้องรอตั้งแต่เข้า จนถึงบ่าย พอเห็นผู้ใหญ่ตั้งใจกันมาก ครูและพิธีกร ต้องตัดใจเสียสละให้ ป้าๆ ยายๆ ที่มาจากที่ไกลๆ ได้แสดงออก ผู้ปกครองก็รอรับลูก จึงขอบายกลับกันเพราะเกรงว่าผู้ปกครองจะเป็นห่วง
ประกวดกลองยาว รู้สึกตื่นตาเร้าใจมาก หากท่านใดยังไม่เคยร่วมงานนี้ ปีหน้าขอเชิญนะคะ ที่สหัสขันธ์เรามีอะไรดีๆ มากมาย ดิฉันเองก็พึ่งรู้ว่านักเรียนในที่ปรึกษาของตัวเอง ฟ้อนรำเก่งมา ตีกลองได้เร้าใจจริงๆ
ไม่มีความเห็น