เรื่องจริง..ของคนทำงานกลางคืน
ดึกดื่นของคืนวันหนึ่งขณะที่คนอื่นๆเขาคงหลับไหลด้วยความสุข..แต่ที่หอผู้ป่วยยังวุ่นวาย(แต่ไม่สับสน)..ทั้งนี้เพราะต้องรับผู้ป่วยอุบัติเหตุ 1 รายที่ได้รับบาดเจ็บหลายที่ตั้งแต่ศีรษะ ทั้งกระดูกขาแตกหัก..กระดูกแขนแตกหัก..มาพร้อมญาติอีกหนึ่งหมู่บ้าน
กลางดึกคืนนั้นแพทย์ต้องการเอกเรย์เพิ่มค่ะ..ดิฉันจึงบอกน้องผู้ช่วยพยาบาลโทรตามพนักงานเปล"..เต้ยๆ..โทรตามเวรเปล..รับผู้ป่วยเตียง 2 ไปเอกเรย์.." เต้ยก็จัดให้ทันที"ฮัลโหล...." แต่..เอนานแล้วนะ..ทำไมเปลยังไม่มาซักที..ก็อยู่ใกล้กันนี่นา..ดิฉันกำลังจะยกโทรศัพท์โทรตามอีกรอบ..ก็มีพนักงานพร้อมเปลเข็นศพ(คล้ายรถเข็นหรือเปลผู้ป่วยทั่วไปแต่คลุมด้วยผ้าเขียว:ผู้เขียน)เข้ามาในตึก"..อ้าว..มารับศพใคร..ไม่มีคนตายนี่คะ.." มาผิดตึกแล้วมั้ง??
พนักงานเปลรับศพยืนยัน.".ก็มีคนโทรไปเรียกผม..ให้มารับศพที่นี่แหละ..มิน่าหละ..บอกว่าเอาเสาน้ำเกลือมาด้วย..ศพที่ใหน..ใส่น้ำเกลือไปด้วย?..พูดด้วยความงัวเงีย..(ยังอุตสาห์มา..เน๊าะ)!!
ดิฉันถึงบางอ้อทันที..เต้ยเป็นผู้ช่วยพยาบาลเพิ่งมาทำงานได้ไม่นานจึงยังจำเบอร์โทรศัพท์ไม่ได้.เขาจึงดูเบอร์โทรศัพท์ใน list เบอร์โทรฯที่ใช้บ่อยซึ่งหอผู้ป่วยจัดทำขึ้น..แต่เบอร์ของเวรเปล..อยู่ติดกับเบอร์ของห้องเก็บศพ..ดิฉันจึงรีบขอโทษพนักงานเปลรับศพ..แล้วโทรตามเปลใหม่..63667 รุ่นนี้ไม่ต้องดู list..แต่อดกำชับเวรเปลไม่ได้ว่า..ไม่ต้องเอาคันที่ผ้าเขียวคลุมมานะ!!
หลังจากนั้นก็ต้องมาคิดต่อว่า..ต่อไปจะเอาเบอร์ของห้องเก็บศพไปเขียนไว้ที่ใหนดี...???
ความเห็น (4)
เฮ่อ..ดึกแล้ว ยายลาย (มากกว่าตาลาย) อิอิ.. มองเบอร์ผิด ดีนะคะ..ที่อุตส่าห์มา.. แบบงงๆ ฮ่าๆๆๆ
หวัดีตอนเช้าค่ะพอลล่า
เมื่อคืนง่วงมากเลยค่ะ..ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร
ช่วงนี้..วิชาการมันหนักหมอง..
ยินดีด้วยคะ APN คนใหม่
พี่ไก่
มาอีกรอบคะ ขอให้เป็นดังดวงตะวันและดอกไม้ ให้ความสดชื่นส่องแสงต่อไปนะคะ
