NOC : ส่งนักศึกษาไปขอนแก่น
สัปดาห์หน้าแผนงานสร้างพยาบาลของชุมชนโดยชุมชน เพื่อพัฒนาสุขภาพชุมชน จะจัดกิจกรรมให้นักศึกษาในโครงการทั้งหมดหลายร้อยคนเข้าค่ายเรียนรู้เรื่องการทำงานชุมชนที่อำเภอน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น นักศึกษาจะได้พักอาศัยกับชาวบ้านในชุมชน
นักศึกษาจาก มวล.ที่จะเข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้มีนักศึกษาปี ๑ จำนวน ๔ คน ปี ๒ จำนวน ๘ คน ผู้ดูแลคืออาจารย์อุไร จเรประพาฬ มหาวิทยาลัยของเราจัดการเรียนการสอน ๓ ภาคการศึกษา นักศึกษากำลังเรียนอยู่ในภาค ๒ เราต้องทำจดหมายลาเรียนให้และเมื่อกลับมาก็จะสอบกลางภาคพอดี เรานัดนักศึกษาทั้งหมดคุยกันเพื่อเตรียมความพร้อมรอบสุดท้ายในเย็นวันศุกร์ที่ ๑๐ ตุลาคม เวลา ๑๗.๐๐ น.
เราคุยกันเรื่องการเตรียมตัวต่างๆ การแต่งกาย การวางตัวและการอยู่อาศัยกับชาวบ้าน อาจารย์อุไรจัดการซื้อตั๋วรถทัวร์ให้ทั้งหมด จะเดินทางออกจากท่าศาลาในเวลาเกือบ ๑๘ น.วันเสาร์ที่ ๑๑ ระหว่างที่คุยกัน ได้สังเกตเห็นนักศึกษารุ่นพี่แสดงภาวะผู้นำ ถามและนัดหมายเวลารุ่นน้องในการเดินทางออกจากมหาวิทยาลัยไปที่ท่ารถทัวร์ เชื่อว่าเวลาไปอยู่ต่างที่ พี่-น้องคงดูแลกันได้
ดิฉัน BAR ว่านักศึกษาคาดหวังอะไรจากการเข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้ แต่ละคนยังบอกไม่ได้ คงยังไม่คุ้นเคยกับการเตรียมตัวแบบนี้ ดิฉันจึงขอให้นักศึกษาทบทวนตัวเองและจดบันทึกไว้ พร้อมทั้งตั้งคำถาม AAR ไปด้วย ให้จดบันทึกกิจกรรมและการเรียนรู้ของตนเองในแต่ละวันไว้ด้วย
ไม่มีใครมีของติดมือไปฝากครอบครัวที่จะไปพักด้วย ดิฉันจึงอาสาจัดเตรียมให้ เช้าวันเสาร์จึงเข้าเมืองนครศรีธรรมราช ได้ขนมลาสดใหม่จากร้านที่วัดพระมหาธาตุและขนมทองม้วนของชาวใต้ จัดใส่กล่องกระดาษได้ ๒ กล่อง และเมื่อมีโอกาสเจอ นายก อบต.ปากพูน จึงเอ่ยปากขอของที่ระลึก ได้พระ (คงเป็นจตุคาม) อีก ๑ กล่อง
วันเสาร์ที่ ๑๑ ตุลาคม อาจารย์อุไรต้องทำ workshop กับทีม อบต.ปากพูน และทีมจาก สสส.ทั้งวัน ดิฉันไปรับเพื่อพาไปที่ท่ารถตอนเกือบ ๑๖.๓๐ น. มาถึงท่ารถมีนักศึกษา ๒-๓ คนนั่งรับประทานอาหารเย็นอยู่แล้ว ที่เหลือค่อยๆ ทยอยกันมาถึง มีเพื่อนๆ มาส่งกันหลายคน ระหว่างรอรถเราคุยกันเป็นกลุ่ม ได้รู้ว่านักศึกษาปี ๑ พกเอกสารและหนังสือเรียนไปอ่านด้วย นักศึกษาคนหนึ่งบอกด้วยว่าเอาโคมไฟติดตัวไป เผื่อจะใช้อ่านหนังสือได้โดยไม่ต้องรบกวนคนอื่นๆ
กว่ารถทัวร์คันที่เราจองไว้จะมาถึงก็ ๑๘ น.ไปแล้ว เราโบกมือส่งกันและหวังว่า Trip นี้ นักศึกษาและอาจารย์จะได้เรียนรู้หลายเรื่องและได้เพื่อนใหม่ๆ เพิ่มขึ้น
เช้าวันอาทิตย์ที่ ๑๒ ทุกคนเดินทางถึงกรุงเทพฯ ด้วยความปลอดภัย ช่วง ๖ น.กว่ากำลังนั่งรถตู้ไปที่ขนส่งหมอชิตเพื่อเดินทางต่อไปจังหวัดขอนแก่น อาจารย์อุไรบอกว่าเมื่อคืนกว่าจะได้รับประทานอาหารรอบดึกก็ประมาณเที่ยงคืน “คิดถึงไข่ต้มที่อาจารย์เล่า (ก่อนขึ้นรถ) มากเลย” (ดิฉันเล่าว่าสมัยตอนเป็นเด็กๆ เวลาเดินทางไกล แม่จะต้มไข่ให้ติดตัวไปรับประทานเวลาหิว)
วัลลา ตันตโยทัย
ความเห็น (3)
สวัสดีครับ ท่านอ.วัลภา
- มาเยี่ยมเยียนและทำความรู้จักครับ
- อ่านแล้วรู้สึกตื่นเต้นแทนนักศึกษานะครับ รู้สึกเหมือนตัวเองย้อนบรรยากาศกลับไปเป็นนักศึกษาเลยครับ
- ขอบคุณที่มาแบ่งปันกันครับ
ครูต่อ
ยินดีที่ได้รู้จักครูต่อ อยู่นครศรีธรรมราชด้วยกันคงมีโอกาสได้ร่วมงานกันบ้างนะคะ