แง่มุมงามๆ "สัมผัสกองทัพธรรม ณ ที่ชุมนุมพันธมิตรฯ หน้าทำเนียบรัฐบาล"

บันทึกจากที่เห็นมา

เมื่อได้ยินข่าวของสันติอโศก และ กองทัพธรรมจากบางสื่อ จะได้ยินในทำนองที่น่ากลัวบ้าง แตกต่างจากสังคมปกติบ้าง แม้แต่ผู้ปฏิบัติธรรม หรือนักบวช ก็จะถูกเรียกขานว่า สมณะ ไม่ใช่พระ แล้วแตกต่างกันอย่างไรล่ะเนี่ย

เลยหาโอกาสเข้าไปสัมผัสด้วยตัวเองดูบ้าง เพราะสื่อในปัจจุบัน ให้ข้อมูลเพียงบางแง่มุม เหมือนข่าวสารที่ได้ยินอยู่ทุกวัน แต่หลายสื่อยังรายงานไม่ตรงกัน

ผ่านไปที่เต้นท์กองทัพธรรม ที่ตั้งอยู่บนถนนพิษณุโลก หน้าทำเนียบรัฐบาล ให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากที่เคยได้ยินมา บรรดาชาวกองทัพธรรม ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่ใส่ชุดม่อฮ่อม เวลาเดินจะดูเรียบร้อย ยิ่งเด็กๆวัยรุ่นดูนอบน้อมน่ารัก

ที่เต้นกองทัพธรรม จะตั้งจุดแจกอาหารมังสวิรัติ เชิญชวนผู้ที่ผ่านไปมา แวะมาชิมฟรี ทานอาหารมังสาวิรัติ รองท้องก่อน ทั้งข้าว และกับข้าว ผัดต่างๆ ส้มตำ ข้าวต้ม และก๋วยเตี๋ยวเจ ที่นายบอนไปชิม แหม อร่อยไม่แพ้อาหารคาวที่ทานอยู่ทุกๆวัน

มื้อหนึ่ง มีคนเข้าแถวรับอาหารกันเป็นแถวยาว จนช้อนหมด นายบอนเลยใช้มือคุ้ยข้าวเข้าปาก แล้วมาล้างมือ ก็ไม่มีกลิ่นคาวๆติดมือแม้แต่นิดเดียว ทานมื้อนั้นแล้วนั่งฟังปราศรัยและติดตามกิจกรรมบนเวทีชุมนุม ก็ไม่ค่อยจะหิวข้าวมากนัก

เวลาไปรับอาหารมังสาวิรัติ ทั้งๆที่แจกฟรี บรรดาชาวกองทัพธรรม ยังยกมือไหว้อย่างสวยงาม จะเข้าคิวมารับอีกกี่ 10 กี่ร้อยกี่พันคน ก็จะไหว้ๆๆๆๆๆ อยู่ตลอด จะแตกต่างจากพ่อค้าแม่ค้าขายอาหาร ที่ส่งอาหารให้ แล้วรับเงินค่าอาหารจากเราไป แต่ไม่เคยจะไหว้แบบนี้เลย

แต่ชาวกองทัพธรรม ทั้งๆที่เป็นคนทำอาหาร ตักอาหารแจกแล้วยังไหว้ซะอีก แทนที่คนที่รับอาหารต่างหาก ที่ควรจะไหว้ขอบคุณในน้ำใจที่เอื้อเฟื้อให้

เกือบ ตี 5 เมื่อนายบอนรู้สึกตัวขึ้นมา ก็มองเห็นบรรดาเด็กๆในกองทัพธรรม จะเดินแถวจากเต็นท์มาที่บริเวณชุมนุม ช่วยกันเก็บขยะตามมุมต่างๆ จะมีรุ่นพี่ของกองทัพธรรมยืนแจกถุงดำ เด็กๆกองทัพธรรมเดินผ่านก็จะไหว้ทักทาย เดินผ่านพี่อีกคนก็จะไหว้

ขนาดพักอยู่ในเต้นท์ เจอกันตลอด แต่ตอนเช้า ยังไหว้ทักทายตลอด ในขณะที่หลายๆคน ไม่ได้เจอกันนานๆ หรือก่อนจะจากลา จึงจะยกมือไว้กันทีนึง

บนถนน ช่วงที่แดดร้อนๆ แต่ชาวกองทัพธรรม จะเดินเท้าเปล่า เค้าไม่ร้อนกันรึยังไงเนี่ย

ในช่วง 6 โมงเช้า บรรดาญาติธรรม จะเอากระดาษมาปูรองพื้นนั่งเป็นแถวยาว พร้อมถุงอาหารมังสาวิรัติ์ เพื่อรอตักบาตรให้แก่ พ่อท่านโพธิ์รักษ์และบรรดา สมณะที่เดินอุ้มบาตรเดินจงกรมตามหลังเป็นแถวยาว

เวลาที่เห็นคนมาเข้าแถวเยอะๆ ตักบาตรพระ ส่วนใหญ่จะเห็นในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา หรือวันพระ นอกจากนั้น ก็จะเห็นคนนั่งรอใส่บาตรเป็นจุดๆ แต่ที่นี่จะเห็นอยู่ทุกวัน

และจะเห็นท่าน พล.ต.จำลอง นั่งอยู่ในแถวกับอีกหลายๆคน รอใส่บาตรเช่นกัน เวลาที่ท่าน สมณะโพธิรักษ์ เดินมาถึง บรรดาช่างภาพ หรือผู้ที่มีกล้องจะจับภาพ พล.ต.จำลองใส่บาตรกัน

อือม ไม่เคยเห็นภาพบุคคลสำคัญใส่บาตรให้เห็นมากนัก ไม่เคยเห็นนักการเมือง รัฐมนตรี ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ หรือบุคคลที่มีชื่อเสียงมาใส่บาตรให้เห็นบ้างเลย

มองท่าน สมณะโพธิ์รักษ์และนักบวชที่เดินตามท่านเป็นแถวยาวแล้ว ดูน่าเคารพเลื่อมใสมากกว่า พระสงฆ์ที่เคยเห็นอีกหลายๆรูป

สังคมไทย ดูเหมือนจะเป็นสังคมแห่งชนชั้น สังคมแห่งการแบ่งแยกมากเกินไป ถ้าไม่ใช่พวกก็จะถูกแยกให้อยู่อีกพวกหนึ่ง

ยิ่งการแบ่งแยกไม่ให้เรียกว่า พระ ..
เลยถูกเรียกขานว่า เป็น สมณะ ... ใครจะเรียกอะไรก็ว่ากันไป

แต่ การได้มาสัมผัสกับวิถีชีวิตแบบพอเพียงของชาวกองทัพธรรม ในขณะที่บางวัดกลับมีวิถีชีวิตในแบบตรงกันข้าม

ในตอนนี้ ข้อมูลข่าวสารที่ได้รับ หลายคนมักจะใช้ผลงานจากการ นั่งหลับตาตรัสรู้ริมฝั่งแม่น้ำของนักคิดคนหนึ่งคนใด แล้วก็เชื่อและอ้างไปตามที่ได้ยินมานั้น

หากมีโอกาสและมีเวลา ก็ควรที่จะไปสัมผัสด้วยตัวเองให้รู้จริงๆ เพื่อเติมเต็มและเป็นประสบการณ์ใหม่ๆให้แก่ชีวิตดูบ้าง