ภาพที่หายไป
สถานที่ดิฉันเกิด ตั้งแต่ดิฉันจำความได้ ภาพที่ดิฉันเห็นอยู่ทุกวันคือน้ำทะเลขึ้นเต็มฝั่ง
ป่าโกงกาง ฝูงปลาหลายชนิดแหวกว่าย ปลาโลมายังมาโผล่เล่นน้ำกันอยู่หลังโขดหิน
บริเวณป่าโกงกางที่มีรากโดยรอบต้น เต็มไปด้วยปูแสม เมื่อน้ำลงหาดทรายขาวมีปูตัวเล็กๆหลายชนิดวิ่งกันอยู่ทั่วไป สีสันสวยงาม บริเวณพื้นที่เป็นโคนเลนมีปลาตีนอยู่มากมาย ฤดูที่ฝักโกงกางหล่น
ผู้ใหญ่ก็จะให้พวกเราเด็ก ๆ ช่วยกันปัก แล้วเวลาผ่านไปมันก็งอกเป็นต้นเล็ก ๆ เมื่อดิฉันจากบ้าน
มาเรียนในกรุงเทพฯ ดิฉันกลับไปป่าโกงกางหายไปมากมีแต่ถนนที่บ้านเรือนที่ถมลงไปในทะเล
ฝูงปลาเล็ก ปูม้า ปูทะเล ปลาตีน หายไปโดยสิ้นเชิง เหลือเพียงภาพของความทรงจำที่คงจะค่อยเลือนหายไปพร้อมชีวิตของคนรุ่นเดียวกับฉัน
ความเห็น (6)
อยากให้เพื่อนๆที่อ่านทุกคนช่วยกันรักษาสภาพแวดลอ้มธรมมชาติไว้นะ
สถานที่น่าสนใจ... มากกกกกกก ที่ไหนคะ อยากไปจัง..
เศร้ามาก ระบบนิเวศของบ้านเมืองเราถูกทำลาย
วิธีที่จะทำให้ภาพนั้นกลับคืนมาเราต้องช่วยกันอนุรักษ์ ให้ความรู้เด็กๆรุ่นหลัง
เราจะเป็นหนึ่งในคนที่ไม่ทำลายธรรมชาติ
อยากกลับไปเห็นภาพธรรมชาติในวันเก่า ๆ จังเลย
พี่เข้าใจตั้งชื่อเรื่องนะคะ"ภาพที่หายไป"
พออ่านแล้ว..จะทำให้นึกถึงสิ่งท่เล่ามา..และจะช่วยกันรณรงค์ และอนุรักษ์ธรรมชาติ..น้องก็เป็นคนหนึ่งที่รักธรรมชาติ..ธรรมชาติ คือ "ปอด" ของเรานะ..ถ้าน้อง EARLY ..น้องก็จะไปอยู่กับธรรมชาติแน่นอนค่ะ..