ฐานที่มั่นอันสำคัญและสุดแกร่งของเกษตรกรและประเทศไทย

“ไม่ร่ำไม่รวยก็ช่างมัน เพียงแค่ทุกวันเราต้องขยันทำกิน

ทำไร่ทำนาประสาชาวนาชาวดิน เพียงอย่าสร้างหนี้สินให้เสียดอกเบี้ยมันคงไม่เลว

ไม่ต้องกังวลค่าเงินจะต่ำ ไม่ต้องชอกช้ำเมื่อยามหุ้นมันดิ่งเหว

ไม่ต้องหวั่นไหวเรื่องเศรษฐกิจล้มเหลว แม้เราอาจปวดเอวเพราะขุดดินดอนคงไม่ถึงตาย

เกษตรกรอย่างเราเขาอาจหมิ่นแคลน ไม่มีเงินแสนแต่เราก็สุขสบาย

ทำกินทำแลกเหลือแจกแล้วค่อยเอาขาย ดังปู่ย่าตายายรุ่นเก่าของเราเคยอยู่กันมา

มันเป็นรากเหง้าของเราแต่เดิม ไม่ต้องมาเติมมาเสริมก็พัฒนา

ไอ้ความเป็น “นิกส์” นั้นมันแค่ภาพลวงตา เราหมดไร่หมดนาก็เพราะเขามาจูงดั้งของเรา

เราต้องกลับคืนสู่ความเป็นเรา ชีวิตเก่าเก่าของเราเคยอยู่กันมา

ถ้อยทีอาศัยแบ่งปันหยิบยื่นเถิดหนา เรามีภูมิปัญญาเกื้อกูลกันมากับธรรมชาติ

เพียงลดกิเลสตัณหาลงมาซักหน่อย กินแต่เพียงน้อยใช้น้อยเท่าที่จำเป็น

กินอยู่อย่างไทยเรียบง่ายอย่างที่เคยเห็น เราคงไม่ลำเค็ญกระเสือกกระสนเป็นคนหิวเงิน”

*************

สวัสดีครับทุกท่าน

ข้างบนนั้น คือบทเพลง “เราคือเรา” ที่ครูวุฒิเขียนขึ้นมาเพื่อใช้สอนนักเรียน

เมื่อช่วงต้นๆปี 2540 ก่อนที่ “ต้มยำกุ้งดีซีส” จะพ่นพิษแพร่กระจายไปทั่วโลก

ซึ่งช่วงระยะเวลาดังกล่าว หุ้นของไทยกำลังดิ่งเหวลงเรื่อยๆแบบรูดมหาราช

เศรษฐกิจด้านการค้าการขายกำลังส่อเค้าไปไม่รอดแน่ๆ

โรงงานอุตสาหกรรมเริ่มปรับตัวโละคนงานออกเรื้อยๆ

เห็นพี่น้องลูกหลานชาวไร่ชาวนาเริ่มทยอยๆกันกลับบ้าน

พร้อมเสียงบ่นเรื่องหนี้สินทั้งในและนอกระบบกันถ้วนทั่วทุกตัวคน

ครูวุฒิก็เลยเขียนเพลงนี้ด้วยความสะท้อนใจ

ซึ่งในท้ายที่สุด

“ไร่และนา”

ก็ได้ทำหน้าที่ซับน้ำตาและรองรับภาวะหนี้สินของพี่น้องลูกหลานชาวนา

ที่บอบช้ำกลับมาจากภาวการณ์ดังกล่าวทั้งหนักและเบา

เป็นครั้งแรก

**************

วันนี้

ซึนามิทางเศรษฐกิจ“ซับไพร์ม”

ที่ก่อตัว ณ ศูนย์กลางการเงินการธนาคารของโลกอย่างสหรัฐ

และกำลังเป็นที่หวาดหวั่นว่าจะถาโถมโหมซัดไปทั่วโลก

ซึ่งไม่น่าจะเว้นแม้แต่ประเทศกระจ้อยๆอย่างไทยแลนด์แดนอุดมของเรา

เพราะเป็นที่ทราบกันดีว่า

เศรษฐกิจของไทยเราไม่ได้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง

เรายังต้องพึ่งพาการส่งออก เรายังต้องนำเข้าพลังงาน เรายังต้องกู้เงินจากต่างประเทศ

เรายังต้องๆๆๆๆๆๆ......จากประเทศอื่นอยู่ร่ำไป

พูดง่ายๆว่าเรายังต้องหายใจด้วยจมูกของคนอื่น

ซึ่งแน่นอนว่าเราคงหลีกเลี่ยงผลกระทบอันรุนแรงของ

“อัครมหาซึนามิทางเศรษฐกิจ”

ลูกนี้ไม่พ้น

*****************

.....แต่.....

ครูวุฒิเชื่อว่า

“ไร่และนา” จะยังทำหน้าที่เป็นฐานที่มั่น

ที่มั่นคงและปลอดภัยที่สุดให้กับพี่น้องชาวไร่ชาวนา

รวมทั้งเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศไทยด้วย

....เพราะ.....

ไม่ว่าเศรษฐกิจตกต่ำแค่ไหน เงินทองจะหายากเพียงไร

“คนทุกคนที่ยังดำรงชีวิตอยู่ก็คงยังต้องกิน”

และคราวนี้คงเป็นอีกคำรบหนึ่งแล้ว

ที่พระดำรัสอันเป็นอมตะของ พระบิดาแห่งการเกษตรแผนใหม่ของไทยที่ว่า

“เงินทองเป็นมายา ข้าวปลาสิของจริง”

กำลังจะได้รับการพิสูจน์อย่างท้าทาย

************

เขียนใน GotoKnow โดย ครูวุฒิ
ใน ครูวุฒิบูรณวิชช์

คำสำคัญ (Tags): #usasubpime#เศรษฐกิจการเงินการคลัง#เศรษฐกิจสหรัฐ#เศรษฐกิจโลก

หมายเลขบันทึก: 213588เขียนเมื่อ 2 ตุลาคม 2008 14:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:39 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

ณมน@บางสิบหมื่น

เขียนเมื่อ 2 ตุลาคม 2008 18:58 น. ()

อ่านบทกลอนด้านบนกลับไปกลับมา ท่องจำให้ขึ้นใจค่ะ คำทุกคำยังใช้ได้ดีเสมอค่ะ

นายประจักษ์ ปานอินทร์

เขียนเมื่อ 2 ตุลาคม 2008 19:04 น. ()

เศรษฐกิจพอเพียงช่วยได้แน่ๆ

Gutjang

เขียนเมื่อ 2 ตุลาคม 2008 22:09 น. ()

สวัสดีค่ะ

เศรษฐกิจโลกขึ้นๆ ลงๆ
พยายามพึ่งตัวเองให้มากที่สุดดีกว่าค่ะ
อย่างเช่นทำน้ำยาล้างจานใช้เอง
อิๆ

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เขียนเมื่อ 3 ตุลาคม 2008 00:34 น. ()

lสวัสดีครับครูวุฒิ ข้าวเป็นความมั่นคงทางด้านอาหารของโลก ถ้าเราไม่หลงไปกับภาค อุส่าหากรรม หันมาส่งเสริมภาคเกษตรกรรม เราก็จะพ้นกรรม ว่าไหมครับท่าน