อันตราย......หนามต้นโป๊ยเซียน
อันตราย…..จากหนามโป๊ยเซียน
ต้นโป๊ยเซียนในบ้านที่ฉันนำกิ่งมาชำเอง
ต้นโป๊ยเซียน ถือได้ว่าเป็นไม้มงคล….และไม้เซี่ยงทายอีกชนิด ที่หลายๆคนปลูกไว้ในบ้าน ฉันคนหนึ่งปลูกต้นโป๊ยเซียนไว้ในบ้านนานหลายปีมากแล้ว ตั้งแต่ยังไม่มีการผสมพันธุ์เป็นดอกใหญ่ หลายสี หรือเป็นต้นลูกไม้ ครั้งนั้นต้นโป๊ยเซียนจะมีดอกเล็กสีสันก็แสนจะธรรมดาพื้นๆ เช่นดอกสีแดง สีเหลือง ต่อมาก็มีการนำต้นโป๊ยเซียนดอกใหญ่ สีสันแปลกตาสวยงามออกมามากมาย และตั้งชื่อต่างๆให้เป็นมงคลไพเราะเพราะพริ้ง สมัยที่กำลังฮือฮานิยมปลูกโป๊ยเซียนดอกใหญ่กันนั้น ฉันก็เป็นอีกคนที่จะต้องหามาปลูก โดยการขอกิ่งพันธุ์จากเพื่อนมาบ้างแล้วนำมาชำเอง ขึ้นบ้าง ไม่ขึ้นบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็จะได้ผล ติดเป็นต้นโตมีดอกให้ได้ชม
ชมพู่ทีฉันปลูกไว้ในบ้าน แรกๆ ก็ได้รับประทาน ปีต่อๆมาแมลงวันทองรบกวนจึง....อดรับประทาน
ต้นชมพู่ที่ห้อยระโยงระยางไปด้วยกล้วยไม้ป่า
สิ่งที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดจากตัวฉันเอง คือฉันได้ปลูกต้นชมพู่ไว้ใกล้ๆบ้าน หลายปีมาแล้ว ตนชมพู่ต้นนี้ก็สูงใหญ่ไปตามกาลเวลา ฉันไม่ได้ตัดเขาเลยเพราะว่าต้องการร่มเงาใว้บังแสงแดดที่ส่องมาแผดเผาต้นไม้เล็กอื่นๆในบ้าน และบริเวณใต้ต้นชมพู่นี้ ฉันทำคอกกั้นต้นไม้เล็กๆพวกไม้ดอกไม้ประดับกระถางไว้ เพราะถ้าไม่กั้น ลูกๆของฉันก็จะซนไปรื้อหาสิ่งแปลกปลอมประเภทสัตว์เลื้อยคลาน (จิ้งเหลน …ของชอบ) แล้วต้นไม้ฉันก็จะถูกเขารื้ออกมาด้วยในบริเวณดังกล่าว จะมีต้นโป๊ยเซียนที่ฉันชำไว้ด้วย อยู่ 4-5 ต้น ครั้นถึงฤดูการออกดอก ออกผลของต้นชมพู่ ก็จะออกลูกมาดกมาก เนื่องจากบริเวณรี้ฉันปลูกต้นไม้ไว้ก็จะได้รับการรดน้ำทำให้ดินอุดมสมบูรณ์ แต่ฉันไม่ค่อยได้รับประทานผลของมันหรอกค่ะ เนื่องจากมีเจ้าตัวดีคอยเอาก้นแหลมๆมาจิ้มที่ผลชมพู่ตั้งแต่ตอนเกสรร่วง จนกระทั่งผลใหญ่ ทำให้เกิดหนอนมากมายเสียหายจนรับประทานไม่ได้ ถึงแม้ฉันจะห่อผลไว้ตั้งแต่เล็กก็ตาม ถ้าไม่มีเจ้าแมลงวันทองนี้ ฉันคงจะปลาบปลื้มมากที่ต้นชมพู่ออกผลมาให้ เพราะออกดอกออกผลดกมาก แต่ฉันจะไม่ชอบเลยถ้าชมพู่ออกดอกผล สาเหตุอย่างที่กล่าว คือหนอน ไม่ได้รับทาน ผลมันก็จะเน่าร่วงมามากมาย เป็นธุระให้ฉันต้องเก็บทิ้ง ทุกวันที่อยู่บ้านไม่ว่าจะเดินออกเดินเข้าบ้าน ฉันก็ต้องไปมองดูว่าเจ้าผลชมพู่ร่วงมาอีกหรือเปล่า เพราะถ้าร่วงก็จะมีเจ้าแมลงหวี่มาตอมผล ทำให้สิ่งแวดล้อมบ้านชักไม่เข้าท่าเสียแล้ว ฉะนั้นการเก็บผลชมพู่ฉันนั้นถ้ามันร่วงไปซอกไหนในคอกที่ฉันกั้นต้นไม้กระถางไว้ ฉันก็จะต้องเอามือล้วงเข้าไปเก็บทุกครั้งไป และฉันจะถูกหนามเล็กๆที่อยู่ตรงปลายหนามใหญ่อีกที่ทิ่มแทงฉัน เป็นเช่นนี้ทุกวัน วันละหลายเวลา จนกว่าผลชมพู่จะหมดไปจากต้น และฉันจะเก็บใส่ถุงพลาสติคเต็มถูกมัดปากแล้วนำตากแดด จะเห็นหนอนออกมาตายมากมายแถมหนอนพวกนี้ดีดตัวได้ด้วย ถ้าเราไม่กำจัดมันก็จะดีดตัวฝังในดินเป็นดักแด้และเป็นแมลงวันทองแพร่พันธุ์มากขึ้นอีก เหตุการณ์นี้เกิดเมื่อกลางปี 2549 ฉันคิดว่าไม่เป็นอะไร ที่ไหนได้ หลังจากที่โดนหนามโป๊ยเซียนประมานสองสามเดือน มันเกิดอาการอักเสบเป็นแผล คันๆไม่มาก ฉันก็แคะแกะเกาเพื่อหวังจะให้ปลายหนามหลุดออกมา แต่ยิ่งแกะ มันก็ยิ่งเป็นแผลลึกใหญ่ขึ้น พอเป็นสะเก็ดก็แกะอีกฉันถูกหนามโป๊ยเซียนตำบริเวณแขนขวา จึงใช้มือซ้ายแกะ ทำให้แขนขวาฉันเป็นแผลทั้งแขนน่าเกลียดมาก ถ้าใครไม่รู้เขาจะคิดว่าฉันเป็นโรคที่สังคมรังเกียจ ฉันต้องนั่งรถเมล์ไปทำงาน ใส่เสื้อแขนสั้น คนก็จะมองด้วยความสงสัย (เอ๊ะ ยายนี่เป็นโรคอะไร) ถ้าคนอยากรู้จริงๆเขาก็จะถามฉัน ฉันก็บอกไปว่าถูกหนามโป๊ยเซียน ฉันเป็นอยู่หลายเดือนไปหาหมอยังไงก็ไม่หายหรือดีขึ้นเลย พอต้นปี 2550 ฉันเกิดอาการปวดที่ข้อมือซ้ายมากและปวดลามไปที่บริเวณนิ้วหัวแม่มือจนทนไม่ได้ ไปพบหมอเกี่ยวกับข้อและกระดูก ให้ยามารับประทานก็ไม่ดีขึ้น เดือนต่อมาไปหมอเล่าอาการให้ฟังอีก หมอได้ฉีดยาเข้าที่บริเวณข้อที่ปวดให้ และบอกว่าฉันเป็นพังผืดทับเอ็น อาการทุเลาเรื่อยๆจนฉันหายปวดข้อมือ แต่ฉันที่เป็นแผลแกะเกาที่แขนขวานั้นเริ่มเป็นพิษ พอดีช่วงนั้นงานที่รับผิดชอบของฉันในการรับขึ้นทะเบียนเป็นกลุ่มวิสาหกิจชุมชนให้กับ กลุ่มกิจกรรมที่มีอยู่ในอำเภอฯ มีผู้เข้ามาขอขึ้นทะเบียนมาก ฉันใช้แขนข้างขวาเขียนมาก จึงปวดท่อนแขนตลอดเวลา
หมอนัดไปตรวจให้ยามารับประทานทุกเดือน จนประมาณปลายปีหมอจึงนัดผ่าตัด หมอได้ตัดเนื้อบริเวณแขนฉันที่โดนหนามจนเกิดแผลใหญ่ๆ จำนวน 4 ที่ แล้วเย็บแผลต้องไปล้างแผลประมาณ 10 วัน จึงตัดไหมออก และทำให้ฉันหายปวดที่ท่อนแขนเวลาทำงานหรือเขียนหนังสือ พอต้นปี 2551 ฉันเกิดปวดที่ข้อมือซ้ายอีก และคราวนี้ปวดบริเวณอุ้งมือขวาด้วย ไม่สามารถที่จะหยิบจับอะไรถนัดเลย เวลากวาดบ้าน เปิดลูกบิดประตูบ้าน ยกของ ฉันจะเจ็บแถมกำมือก็ไม่ค่อยได้ หมอได้ฉีดยาเข้าที่บริเวณข้อมือซ้ายเหมือนปีก่อน และฉีดยาให้ที่กลางอุ้งมือขวาอีกเข็ม รวมเป็นสองเข็ม และหมอก็ยังนัดตรวจฉันเรื่อยมา หมอบอกว่าฉันใช้มือมาก ให้ลดการทำงาน ก็ฉันอยู่คนเดียวก็ต้องทำงานบ้านเองอยู่แล้ว แต่ฉันดื้อเรื่องการปลูกต้นไม้ การยกกระถางต้นไม้เปลี่ยนจากยกมาเป็นลากบ้างถ้ากระถางใหญ่ ดูซิคะว่านี่เข้าปลายปีที่สามแล้ว ฉันก็ยังปวดมือเหมือนเดิม เพียงแต่ว่าทุเลาบ้าง อาจเป็นเพราะพิษร้ายของหนามต้นโป๊ยเซียน…หรือ......บาปที่ฉันมัดปากถุงผลชมพู่เน่าๆที่มีหนอน ทำให้หนอนต้องตายนั่นเอง.............
ความเห็น (2)
- แวะมาเยี่ยมค่ะ
- คงหายดีแล้วนะคะหนามโป๊ยเซียน อันตรายจริงๆด้วย
- มีชมพู่หน้าบ้านเหมือนกันค่ะแต่ไม่เคยได้ทาน ยกให้กระรอก กับแมลงวันทองไป เพราะห่อไม่ไหว ห่อไม่ทันเหมือนกันค่ะ
จริงหรอ