ลองอ่านกันดูนะ""" อ่านแล้วได้ข้อคิดดีเหมือนกัน!!
เรื่องเล่า ว่า.... มีคน 2 คนเป็นเพื่อนซี้กัน..
ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทรายด้วยกัน... ระหว่างทาง... เกิดโต้เถียงขัดแย้งไม่เข้าใจกัน
เพื่อนคนหนึ่ง...พลั้งลงมือ...ตบหน้าอีกฝ่าย คนถูกทำ ร้าย....เจ็บปวด...แต่ไม่เอ่ยวาจา... กลับเขียนลงบนผืน ทรายว่า
' วันนี้...ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า '
พวกเขายังคงเดินทางต่อ...กระทั่งถึงแหล่งน้ำพวกเขา
ตัดสินใจอาบน้ำ...ชำระกาย...พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ...
เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ...เข้าช่วยชีวิต
คนรอด ตาย...ยังคงไม่เอ่ยวาจา...กลับสลักลง ไปบนหินใหญ่...
' วันนี้...เพื่อนรักช่วยชีวิตฉัน ไว้'
อีกคนไม่เข้าใจ...ถาม ว่า...
' เมื่อถูกฉันตบหน้า...เธอเขียนลงทราย...แล้วทำไมเมื่อครู่...ต้องสลักบน หิน '
อีกคนยิ้มพราย...กล่าว ตอบ
' เมื่อถูกคนที่รักทำร้าย...เราควรเขียนมันไว้บนทราย ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย...จะทำหน้าที่พัดผ่าน...ลบ ล้างไม่เหลือ
แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย... บังเกิดเราควรสลักไว้บน ก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ... ซึ่งต่อให้มีสายลมแรงเพียงใด...ก็ไม่อาจ ลบล้าง ทำลาย....
แหล่งที่มาจาก FW
ความเห็น (3)
ถ้าโกรธกันก้อแค่เขียนในฝ่ามือ แล้วก็ถูๆๆๆๆๆให้ชื่อลบออก แล้วเราก็จะ...เจ็บแสบที่มือครับ
คราวหลังจะได้ไม่โกรธอีก อิอิ
ซึ้งค่ะ...เพราะเคยผ่านเหตุการณ์ถูกคนที่เรารักทำร้ายจิตใจเหมือนกัน...
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆคะ อยากให้มีเรื่องเล่าน่ารักๆอย่างนี้บ่อยๆคะ จะรออ่านนะคะ