ฟังพระเทศน์...

ไปถวายสังฆทานมาครับ หลวงพ่อพูดให้คิดดีมากเลยครับ

ผมได้ฟังปริศนาธรรมเรื่องนี้จาก พระอาจารย์ประสงค์ จากวัดชุมแสงท่านกรุณาเทศน์เล่าให้ฟัง

พระอาจารย์เริ่มเรื่องด้วยคำถามว่า "ถ้ามีขี้ลอยน้ำมาติดที่หน้าบ้านของเรา เราจะทำยังไง" ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า "ให้เอาไม้เขี่ยมันออกไป"

พระอาจารย์ก็ถามต่อว่า "เขี่ยเสร็จแล้ว ขี้ลอยไปแล้ว ไม้นั้นเราทำยังไง" ทุกคนก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันอีกว่า "ก็ต้องโยนทิ้งไป"

คราวนี้พระอาจารย์ก็บอกว่า "นั่นแหละ... มีคนบางพวก ไม่ยอมทิ้งไม้เขี่ยขี้นั้นไปเฉยๆ ไม่รู้เสียดายอะไร ทั้งๆ ที่รู้ว่าเหม็นแต่ก็หยิบกลับขึ้นมาดมอยู่เรื่อย ไม้เขี่ยขี้ เหม็นๆ น่ะ"

พระอาจารย์เล่าเรื่องจบเพียงแค่นี้ ทิ้งไว้เป็นปริศนาธรรมให้เอามาคิดต่อ...

เห็นด้วยกับผมมั้ย... คนที่รู้ทั้งรู้ว่าไม้เหม็นแต่ก็ยังเก็บมาดมอยู่ได้เนี่ย...ไม่โง่ก็โรคจิตนะ

เคยเป็นบ้างมั้ย เวลามีใครมาทำให้เราโกรธ จนเรื่องต่างๆ เหตุต่างๆ ที่ทำให้เราโกรธมันดับไปหมดแล้ว แต่เราก็ยังเก็บมาคิดมาแค้นอยู่นั่นแหละ ไม่รู้เสียดายอะไร ทั้งๆ ที่รู้ว่าทำให้เป็นทุกข์ แต่ก็เก็บความคิดแค้นมาเผาใจอยู่เรื่อยๆ หรือไม่ต้องเรื่องโกรธก็ได้... เรื่องอะไรๆ ที่มันผ่านไปแล้ว แต่หลายครั้งเราก็ยังเก็บโน่นเก็บนี่มาคิด มากังวลมาเสียใจอะไรก็แล้วแต่

ผมคนหนึ่งล่ะที่เคยเป็น แล้วผมก็คิดว่าทุกคนก็คงเคยเป็นคราวหลังถ้าเป็นอีกลองบอกตัวเองสิว่า... แน่ะ... หยิบไม้เขี่ยขี้มาดมอีกแล้วนะเรา

คนที่รู้ทั้งรู้ว่าไม้เหม็นแต่ก็ยังเก็บมาดมอยู่ได้เนี่ย...ไม่โง่ก็โรคจิตนะ

ดูซิว่ายังจะอยากเก็บไม้เหม็นๆ ไว้ดมอีกมั้ย