ความรู้สึกอิ่มเอมใจจากการให้บริการ

แต่ขณะนั้นได้เห็นสายตา ท่าทาง ของเด็กที่มองมา ตอนเราช่วยกันบีบเป่าลูกโป่ง และญาติบางคนที่เดินมาขอ ด้วยเกรงว่าเราจะแจกไม่ทั่วถึง แล้วรู้สึกอิ่มเอมใจจัง

หลายวันก่อนได้อยู่เวรตรวจการ มีคนไข้เด็กมาก น้องพยาบาลที่ขึ้นเวรมีน้อย จึงไปช่วยเหลือดูแล

มีเด็กคนหนึ่งที่ต้องให้น้ำเกลือทางเส้นเลือดดำ แต่ให้ยากมากเพราะความอ้วนจ้ำม่ำ ปล้ำกันอยู่พักหนึ่ง ทั้งคนไข้ทั้งพยาบาลเหงื่อแตกโซก เด็กก็ร้องดิ้นไม่ยอมให้ห่อตัวและเปิดเส้น มองหาของเล่นล่อหลอกแถวนั้น...ก็ไม่มีเลยยยย...

วันรุ่งขึ้นบังเอิญเห็นที่บ้านมีลูกโป่งเล็กๆ เหลืออยู่ถุงหนึ่ง หาที่เป่าก็ไม่พบ ลองนำไปเป่าด้วยที่สูบลมยางรถจักรยานก็ไม่ได้ ใช้ปากเปล่าก็ไม่ work เพราะเป่าได้ลูกเดียวก็แย่แล้ว โทษฐานที่ความจุปอดน้อย ก็เลยเหนื่อย ใช้ปั๊มลมสูบยางรถจักรยานยนต์ก็ไม่ได้ นึกขึ้นได้จึงไปทดลองใช้ลูกยางที่บีบลมเข้า cuff ของเครื่องวัดความดันโลหิตดู ปรากฏว่า work มากๆ แต่เมื่อยมือชะมัด จึงให้น้องแม่บ้านช่วยกันบีบ บีบ บีบ และ บีบ...

และแล้วก็ได้ลูกโป่งพวงใหญ่..ไปเดินแจกให้เด็กๆ ที่นอนป่วยในโรงพยาบาล..เหมือนพี่ปุ๋ยรักเด็กยังไงก็ไม่รู้เนาะ.. แต่ขณะนั้นได้เห็นสายตา ท่าทาง ของเด็กที่มองมา ตอนเราช่วยกันบีบเป่าลูกโป่ง และญาติบางคนที่เดินมาขอ ด้วยเกรงว่าเราจะแจกไม่ทั่วถึง แล้วรู้สึกอิ่มเอมใจจัง

ก็หวังว่า พยาบาลรุ่นน้องๆ คงจะได้ซึมซับความรู้สึกดีๆ ในการให้บริการไปบ้างนะจ๊ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ดอกปีบ
ใน ชีวิตและสุขภาพ

คำสำคัญ (Tags): #การพยาบาลเด็ก#พยาบาล

หมายเลขบันทึก: 210321เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2008 17:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน 2012 21:17 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน