อาวุธก็เก่า คนก็แก่
เนื่องจากในปัจจุบัน ประเทศไทยยังถือว่าเป็นประเทศยากจน รวมทั้งยังประสบกับปัญหาทางเศรษฐกิจมาโดยตลอด การเมืองก็ไม่ค่อยจะมั่นคง ส่วนสังคมนั้นก็เป็นอย่างที่เห็นๆ กันอยู่นั่นแหละ แต่ทำไงได้ "เมื่อเกิดเป็นไทยแล้วเราก็ต้องรักและหวงแหนแผ่นดินไทย" ก็อยู่กันไปตามประสาไทยๆ นี่แหละ ตอนที่เราไม่มีศักยภาพที่จะไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้ก็ทำหน้าที่ของต้วเองให้ดีที่สุดก็โอเคแล้วล่ะ แต่ถ้าเมื่อไหร่มีอำนาจวาสนา มีศักยภาพที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ก็อย่าลืมอุดมการณ์ก็แล้วกัน (ความเห็นส่วนตัว : ผมเคยเห็นคนมีอุดมการณ์มาเยอะที่พอมีอำนาจวาสนากันแล้วกลับหลงมัวเมากับอำนาจวาสนาจนลืมอุดมการณ์ซะเฉยๆ อย่างงั้นแหละ)
จากที่ผมกล่าวมาข้างต้น ความยากจนของประเทศเราเป็นปลายเหตุของปัญหา......(เพื่อนๆ กรุณาคิดเอาเอง)....แต่กลายเป็นต้นเหตุของปัญหาความขาดแคลนองค์ประกอบต่างๆ ในการนำมาพัฒนาประเทศ และการพัฒนาศักยภาพของประเทศในด้านต่างๆ ให้สามารถต่อสู้อยู่บนเวทีโลกได้ ซึ่งความขาดแคลนนี้มีปรากฎอยู่ในเกือบทุกภาคส่วน ยกเว้น......(เพื่อนๆ กรุณาคิดเอาเอง อีกแล้ว)....โดยในส่วนของทหารนั้นก็เป็นหน่วยงานสำคัญหน่วยงานหนึ่งที่ประสบกับปัญหาดังกล่าว ในปัจจุบันทหารมีแนวคิดในการปฏิบัติที่สำคัญคือ "จะต้องปฏิบัติภารกิจให้ได้ ภายใต้สภาพที่ขาดแคลน" ซึ่งผมจะไม่ขอกล่าวถึงรายละเอียด ณ ที่นี้ แต่จะขอกล่าวถึงแนวคิดของผมในคำจำกัดความของข้อจำกัดด้านหนึ่งของทหารว่า "อาวุธก็เก่า คนก็แก่" พอสังเขปดังนี้ครับ
อาวุธก็เก่า อันนี้คิดว่าเพื่อนๆ คงพอเข้าใจอยู่แล้ว ก็เหมือนๆ กันกับทุกภาคส่วนนั่นแหละครับ เมื่อไม่มีเงินซื้อของใหม่ หรือรุ่นใหม่ ไม่มีเงินซื้ออะไหล่มาซ่อมแซม ไม่มีเงินมาบำรุงรักษาอย่างเพียงพอตามที่กำหนด ก็ต้องทนใช้อาวุธเก่าต่อไปเป็นธรรมดา แถมอาวุธหลายๆ อย่างที่ราคาแพง ทันสมัยและมีประสิทธิภาพแต่ขาดแคลนอะไหล่ ก็เลยต้องทิ้งไว้เฉยๆ ไม่สามารถนำมาใช้ได้ น่าเสียดายจริงๆ ไม่อยากจะโทษใครครับเพราะผมรู้แต่ปัญหา แต่ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงของปัญหา เอาเป็นว่าผมขอแค่อธิบายคำว่า "อาวุธก็เก่า" ให้เพื่อนๆ เข้าใจในระดับหนึ่งก็แล้วกันนะครับ
คนก็แก่ งงมั๊ยครับ...คนก็แก่ในมุมมองของผมไม่ได้หมายถึงเอาคนแก่มาเป็นทหาร แต่มันเป็นธรรมดาของโลกครับที่คนทุกคนจะต้อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย โดยในส่วนของทหารไทยนั้น มีทหารด้วยกันหลายประเภท มีวิธีการสร้างทหารแต่ละประเภทตามแต่ความต้องการของกองทัพ ผมจะขอแยกในแบบของผมให้เข้าใจง่ายๆ ดังนี้นะครับ
1. ทหารกองประจำการ อันนี้คือทหารเกณฑ์ที่พวกเรารู้จักกันดี จะมีอายุระหว่าง 21-27 ปี (ส่วนใหญ่ 21 ปี) มีอายุประจำการ 6 เดือน ถึง 2 ปี (ส่วนใหญ่ 2 ปี) เมื่อรับราชการครบตามกำหนดแล้วก็จะปลดเป็นกองหนุน มีจำนวนประมาณครึ่งหนึ่งของทหารทั้งหมด ทหารประเภทนี้เป็นทหารหนุ่ม แรงดี แต่ขาดความชำนาญและประสบการณ์ทางทหาร
2. ทหารอาชีพ มีแบ่งย่อยออกเป็นอีกหลายประเภทต่างๆ กัน ตามความต้องการของทางราชการ จะมีอายุตั้งแต่ 20 กว่าปี ไปจนถึง 60 ปี (ก็รับราชการกันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเกษียนอายุราชการ)
อ้าว....แล้วคนก็แก่ที่ว่าอยู่ที่ไหนเหรอ?... ก็อยู่ในส่วนที่อายุมากของประเภทที่ 2 นี่แหละครับ แต่ผมก็ขอแบ่งออกเป็น 3 ประเภทย่อยๆก็แล้วกัน ได้แก่
1. ตัวแก่แต่หัวใจไม่แก่ ประเภทนี้คือคนที่ได้รับมอบตำแหน่ง หรืองาน หรือความรับผิดชอบให้ จึงยังมีความกระตือรือร้นในการทำงานอยูเสมอ
2. แก่ทั้งตัวและหัวใจ 1 ประเภทนี้ก็คือคนที่ไม่ได้รับมอบตำแหน่ง หรืองาน หรือความรับผิดชอบให้ นานเข้าก็จะหมดความกระตือรือร้นในการทำงาน
3. แก่ทั้งตัวและหัวใจ 2 ประเภทนี้ได้รับมอบตำแหน่ง หรืองาน หรือความรับผิดชอบให้ เป็นหน้าที่เดิมๆ ตั้งแต่ยังหนุ่มมาจนแก่ ทำไปทำมามันเกิดอาการเบื่อ นานเข้าก็จะหมดความกะตือรือร้นในการทำงาน
แล้วการแก้ปัญหาล่ะครับ ทำอย่างไร?...อันนี้ทางราชการท่านก็ได้พยายามอยู่แล้วครับ มีมาตรการมากมายในหลายๆ ขั้นตอน ไม่ขอกล่าว ณ ที่นี้ ผมคิดว่าหน่วยงานของเพื่อนๆ ก็คงจะประสบกับปัญหาในลักษณะคล้ายๆ กัน ก็ลองหาวิธีการในการแก้ไขกันไปตามความเหมาะสมนะครับ พบกันใหม่ฉบับหน้าครับ
ความเห็น (20)
-
FYI - for your information เจ้าของบันทึกทั้งเก่าและแก่ (ล้อเล่นน่า)
-
เขียนเป็นเรื่องเป็นราวเลยวุ้ย
-
ทุกกองทัพประสบปัญหาเดียวกัน ในเรื่องของงบประมาณ กว่าจะซื้ออาวุธยุทโธปกรณ์ได้แต่ละอย่าง ต้องชักแม่น้ำ๕๐๐ สาย ชี้แจงเพื่อให้ผ่าน ครม.
-
ไหนจะแรงต่อต้านจากผู้ที่คิดว่า เราไม่จำเป็นต้องไปทุ่มเทงบประมาณกับการซื้ออาวุธมากนัก สู้เอามาแก้ปัญหาปากท้องประชาชนดีกว่า
-
อยากจะบอกตรงนี้ว่า จริงครับ ทุกวันนี้ ถึงเราจะเน้นการสร้างสันติภาพให้เกิดขึ้นทั่วโลกอยู่แล้ว แต่ก็เห็นได้ว่า ยังคงมีความขัดแย้งเกิดขึ้นเป็นหย่อมๆ
-
แนวโน้มในปัจจุบันที่จะเกิดสงครามขนาดใหญ่ในวงกว้างแบบ ww-1, ww-2 นั้นเป็นไปได้ยาก
-
แต่รัฐธรรมนูญได้กำหนดไว้ให้ กองทัพมีหน้าที่เตรียมกำลังรบให้พร้อม
-
ในยามสงบ เราก็นำเครื่องมือเครื่องใช้มาทำการ ช่วยเหลือประชาชน.และพัฒนาประเทศไงครับ
-
ที่สำคัญ เราต้องมีการฝึกตลอดเวลา เหมือนนักมวยน่ะครับ ไม่งั้นจะกลายเป็นหมูสนามจริง หากเกิดมีสถานการณ์ความชัดแย้งรุนแรงเกิดขึ้น
-
ในส่วนของกองทัพอากาศ เราจะทำการประเมินสถานการณ์รอบบ้านเรา ดูว่าใครเค้ามีอากาศยานแบบไหน พัฒนาไปอย่างไร เราก็จะจัดซื้อจัดหา ให้มันทัดเทีนมกับเค้า ก็เพื่อเอาไว้ balanced power เค้าจะได้ไม่กล้ามารุกรานเราไงครับ
-
จิ้มเมื่อยshipเป้งเลย ต้องออกความเห็นอะไรที่เป็นเรื่องเป็นราว
-
เรื่องต่อไปขอแบบสบายๆ หน่อยนะ ไม่งั้นจะประท้วงโดยการไม่ออกความคิดเห็น (เลียนแบบนักการเมือง..ฮา)
**อาวุธเก่าเห็นควรได้รับการแก้ไขโดยด่วน ไม่รู้ระบบการขอ budget ในวงการทหารว่าทำไมถึงไม่เพียงพอที่จะทำให้กองทัพมีอาวุธที่มีประสิทธิภาพและทันสมัยได้ ภาษีที่ตั้งหน้าตั้งตาเก็บหรือรีดไถไป ไม่รู้เอาไปทำอะไรหมดนะคะ
**คนก็แก่ คิดว่าไม่ได้มีคนประเภทเหล่านี้แค่ในวงการทหารหรอกค่ะ ยืนยันว่ามีทุกวงการทั้งภาครัฐและเอกชน น่าจะขึ้นอยู่พฤติกรรมของแต่ละคนว่าจะทำอย่างไรให้มีไฟอยู่ตลอดเวลาหรืออยู่กับสิ่งที่ต้องทำอย่างมีความสุข รวมไปถึงความสามารถในการบริหารเวลาที่เหลือมากเกินไปให้เกิดประโยชน์คุ้มค่ามากที่สุดค่ะ....
***ไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีหรือโชคร้าย เพราะไม่เคยมีเวลาเหลือให้มีความรู้สึกหมดไฟเลย อยากมีเวลาให้กับตัวเองเยอะๆ จัง....อิจฉาทา หาน งับ****
สวัสดีค่ะ
- เห็นว่า เก่า กับ แก่ แล้วแสลงใจ
- ต้องเข้าอ่าน เพื่อ ขจัดความเก่าและแก่ออกไป
- อิอิ อ่านแล้ว พบว่า..ยังคงมีความเก่าและแก่เหมือนเดิม
แต่หัวใจ..ปิ๊งปั้งค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น
- ตามที่พี่ทหารอากาศฯ ว่ามาผมรู้สึกเห็นใจกองทัพอากาศมากครับ แต่อยากจะให้เพื่อนๆ และประชาชนทั่วไปจงสบายใจอย่างหนึ่งว่ากองทัพอากาศไทยนั้น "ถึงเครื่องจะเก่า แต่นักบินก็ใหม่" นะครับ ฮิฮิ..
- น้องเส(เพล) ไม่ต้องอิจฉาทหารหรอกครับ เวลามีการรบทหารเป็นอาชีพที่ลำบากที่สุดและเสียสละที่สุด "เพื่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์ และประชาชน" ส่วนเวลาไม่มีการรบเราก็ต้องฝึกฝนและพัฒนาตนเองให้มีประสิทธิภาพพร้อมรบอยู่เสมออย่างที่พี่ทหารอากาศบอก ส่วนทหารนอกแถวจะไปออกรายการเวทีไหนนั้นพี่ไม่ขอเอ่ยถึงละกัน
ส่วนเรื่องภาษีพี่ไม่ทราบจริงๆ เพราะหน่วยงานรัฐบาลโดยกรมสรรพากรเป็นหน่วยดำเนินการ โดยทหารได้รับงบประมาณในแต่ละปีน้อยถึงน้อยมากครับ
- ขอบคุณครูอ้อยครับ จากความเห็นที่ส่งมาแสดงว่าครูอัอยน่าจะอยู่ในประเภท2.1 ครับ เป็นสิ่งที่ดีและขอแสดงความยินดีด้วยครับ
เฮ้ย เสธ.ปริ้นซ์ ว่าเข้าไป เครื่องบินเก่า นักบินใหม่(แกขี้เล่น ไม่รู้ชอบเล่นขี้หรือป่าว อิ อิ)
แต่เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องขอเรียนชี้แจงดังนี้ครับ
เครื่องบินเก่า
-
เครื่องบินเรานับอายุการใช้งานจากชั่วโมงบินนะคร้าบ
-
เนื่องจากว่า มันเป็น(เศษ)เหล็กที่ลอยอยู่บนฟ้า ไม่เหมือนรถที่วิ่งบนพื้นดิน ที่เวลาเครื่องขัดข้องแล้วมันก็แค่เดินทางต่อไปไม่ได้ แต่เครื่องบินมันจะหล่นปุ๊ ลงมาจากท้องฟ้าทันที
-
เค้าจึงได้ทำการออกแบบให้ safety ที่สุด และกำหนดให้อุปกรณืทุกชิ้นมีอายุการใช้งานได้ระยะเวลาหนึ่ง ต่อไปนี้ตั้งใจอ่านดีๆ นะครับ
-
เมื่ออะไหล่ตัวไหนของเครื่องบินถึงกำหนดอายุการใช้งาน ก้อจะทำการเปลี่ยน ไม่ได้รอให้มันเสียก่อนนะครับ
-
เราเรียกว่า การ set zero ทำให้ประสิทธิภาพการใช้งานเหมือนเป็นเครื่องบินใหม่ตลอดเวลา
-
ถึงไม่ได้ใหม่แกะกล่อง แต่ก็ใกล้เคียงนะครับ
นักบินใหม่
- แน่นอนใครๆก็ชอบของใหม่ๆ(บ้านใหม่ รถใหม่..... เมียใหม่ ) แต่ในวงการการบิน ยิ่งชั่วโมงบินเยอะ ก้ยิ่งมีประสบการณ์มาก
- แต่นั่นไม่ใช่หมายความว่า นักบินที่จบใหม่ไม่มีฝีมือ
- เพราะหลักสูตรศิษย์การบิน ของกองทัพอากาศรับจากนักเรียนนายเรืออากาศ และจากนักเรียนทหารของเหล่าทัพอื่นที่เรียนเฉพาะทางนี้ มา ๕ ปี ฝึกอย่างหนัก
- ผู้ทีจบมาสามารถทำการบินได้อย่างแน่นอน
- ผู้ที่มีความสามารถไม่ผ่านเกณฑ์ ก้อจะไม่ได้เป็นนักบิน ดังนั้นวางใจได้
- ถึงใหม่แต่ไม่ไร้ความสามารถ ครับผม
-
ช่วยบอกต่อด้วย
-
แจ้งชื่อที่ บันทึกอวยพรวันเกิดพี่แตน
คนคลังผู้น่ารัก
พรุ่งนี้เดินทางปลอดภัยนะคะ
- ฮะแรก กะว่าจะมาแสดงความเห็นเรื่อง เก่า กับ แก่ แต่พอเจอรูปข้างบน (ความเห็น ๘) ก็เกิดอาการปวดหัว ตัวร้อน คิดอะไรไม่ออก เลยถอยกลับไปตั้งหลักก่อนดีกว่า
- อุตส่าห์แข่งทีหลัง คิดว่าจะแน่ ไม่ต่างกันเท่าไหร่...โอ.เค. สัปดาห์นี้เอาไปคนละแต้มพอ...
-
หยั่งนี้เค้าเรียกว่า เหมอกัน สองหนึ่งครับ..
-
พวกอดหลับอดนอน"งงไปเลย"
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
ข้างละหนึ่งไงครับ สองข้างก้เป็นสองหนึ่ง
เย้ลิเวอร์พูลชนะแมนยู ในรอบกี่ปีจำไม่ได้ แต่พอเล่นไป ๆ ก็เข้าฟอร์มเดิม ทีมน้องใหม่ยังทำได้แค่เสมอเองขนาดเป็นเจ้าบ้านนะเนี่ย เฮ้อเซ็ง! วะ
น้องปริ๊นครับ ปกติเรือลำนึงมีอายุใช้งานประมาณ 20 ปี แต่เนื่องจากไม่มี งป.และเรือลำนึงใช้ งป.มาก กองทัพเรือจึงต้องใช้เรือลำนึงประมาณ 50 ปี ยังโชคดีกว่ากองทัพอากาศเพราะเรือเสียก็ยังลอยอยู่ในทะเลได้ แต่เครื่องบินเสียมันลอยอยู่ในอากาศมิได้
เรือหลวงทยานชล ลำนี้เป็นเรือปราบเรือดำน้ำ มีปืนขนาด 76 มม. ปืนลำกล้องคู่ขนาด 30 มม. มีโซนาร์ปราบเรือดำน้ำ ตอร์ปิโดปราบเรือดำน้ำ เรดาร์อากาศควบคุมอากาศยานในการปราบเรือดำน้ำ ผมเคยเป็นผู้บังคับการเรือลำนี้อยู่ปีกว่า ๆ ประทับใจหลายอย่าง.......
- คุณชายกบ ยังมีชีวิตอยู่รอดปลอดภัยนะครับ
ขอโทษทีหายไปหลายวัน พอดีไปธุระที่จังหวัดเชียงใหม่กับลำพูนครับ โทรหาพี่เอกับพี่เชียร (ขาดท่านตับนกไปคนนึงเพราะไม่ได้อยู่เชียงใหม่เจ้า) ปรากฎว่าตอนพี่เค้าว่างผมดันไม่ว่าง พอตอนผมว่างพี่เค้าไม่ว่าง ก็เลยไม่ได้เจอกัน แต่ไม่เป็นไรหรอกครับชาตินี้ยังอีกนานนัก ยังไงผมก็ต้องได้ให้พี่ๆต้อนรับแน่ๆ เอ้า..มาตอบความเห็นกันก่อน
- ขอบคุณพี่ทหารอากาศฯ ที่ทุ่มเททนจิ้มวิชาการมานำเสนอนะครับ
- ท่านตับนก ผีเสมอทีมเต็งแชมป์นอกบ้านถือว่ารับได้ครับ แต่เป็ดแดงเสมอทีมเต็งตกชั้นในบ้านนี่สิครับ น่าคิด..
- พี่ป้อมครับ เมื่อไหร่กองทัพเรือจะซื้อเรือดำน้ำซะทีครับ รุ่นพี่ทหารบกของผมท่านหนึ่งท่านมีภรรยาเป็นพยาบาลทหารเรือ ท่านอยากทราบมาก เพราะถ้ามีเรือดำน้ำเมื่อไหร่ ท่านจะให้ภรรยาท่านไปเป็นพยาบาลประจำเรือดำน้ำครับ เห็นบอกว่าออกทะเลทีสองสามเดือนเลยหรือครับ
หนุ่มเรียบ
อาวุธใหม่...สื่อ ครับ สื่อ สื่อล้มปืนได้ ดูตอนนี้ครับ สนธิใช้สื่อเป็นอาวุธ กองทัพทำอไรได้
ขอบคุณและเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับคุณหนุ่มเรียบครับ ในขณะนี้กองทัพก็กำลังทำอยู่ครับ
beautyfulljudge
ไม่รู้ว่าจะแสดงความคิดเห็นอะไร เพราะไม่เคยคิดนอกกรอบ เอาเป็นว่าปุ้มจะพยายามหัดคิดนอกกรอบ แหมคงยากน่าดูเพราะปุ้มเป็นคนหัวโบราณ ไว้คิดได้จะแสดงความคิดเห็น อ้อ ขอบคุณอีกครั้งที่แสดงความห่วงใย แต่เอ๊พี่ปรินซ์รู้ได้ไงคะว่าปุ้มปวดท้อง
to beautyfulljudge ขอตอบเป็นประเด็นนะจ๊ะ
- คำว่าคิดนอกกรอบไม่ใช่ว่าจะต้องต่างจากคนอื่นหรือแบบธรรมเนียมที่เป็นอยู่ไปซะทั้งหมด แต่เป็นการมองเรื่องราวต่างๆ ในด้านอื่นๆ ในกรณีของพี่คือมองและคิดในมุมของพี่เอง โดยใช้มุมมองทั่วๆไปเป็นข้อมูลแล้วนำมาผสมผสานกับแนวคิดของตนเองเพิ่มเติมจ้ะ ปุ้มเองก็เป็นคนที่มีศักยภาพในด้านความคิดสูงก็น่าจะลองนำไปประยุกต์ใช้กับตัวปุ้มดู แล้วจะรู้ว่าโลกนี้มีอะไรต่างจากความซ้ำซากจำเจที่เราเจออยู่ทุกวันอีกเยอะ
- ส่วนเรื่องที่รู้ว่าปวดท้องนั้น ถ้าพี่การข่าวไม่ดีจะเป็นเสธ.ได้หรือจ๊ะ (ถึงตอนนี้ยังนึกไม่ออกเลยว่ารู้ได้ไง ลืมง่ะ..สงสัยจะแก่แล้วจริงๆด้วย)
ปัญหาทุกอย่างแก้ได้ ถ้าทุกคนมุ่งผลประโยชน์ส่วนรวม
เป็นหลัก
พี่หนูนาเอ๊ย...ที่พี่ว่านั่นแหละคือปัญหาใหญ่ครับพ้ม....