เรื่องที่ ๕ ย่ามความผิด
ในอดีตกาลเมื่อครั้งยังมีโลกใหม่ ๆ นั้น เทพเจ้าทั้งหลายอาศัยอยู่บนสรวงสวรรค์ ส่วนมนุษย์นั้นอาศัยอยู่บนโลก
วันหนึ่ง พระพรหม ซึ่งทรงเป็นเทพเจ้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดาเทพเจ้าทั้งหลาย ตรัสกับพระวิษณุและพระศิวะว่า “พรุ่งนี้ ข้าจะลงไปยังโลกมนุษย์เพื่อสำรวจดูสิ่งต่าง ๆ สักหน่อย”
“พระองค์ทรงต้องการสำรวจสิ่งใดหรือพระเจ้าค่ะ” พระวิษณุกราบทูลถาม
“ข้าต้องการสำรวจดูว่า มนุษย์ที่ข้าสร้างขึ้นมา ฉลาดขึ้นบ้างไหม ข้าต้องการสำรวจดูว่า พวกเขาพร้อมที่จะขึ้นมาอยู่บนสวรรค์หรือยัง” พระพรหมตรัส
ดังนั้นในวันรุ่งขึ้น เทพเจ้าทั้งสามจึงเดินตามทางรังสีของแสงอาทิตย์ลงมายังโลกมนุษย์ แต่สิ่งที่เทพเจ้าเหล่านั้นเห็นทำให้ท่านถึงกับต้องส่ายพระเศียรและถอนหายใจอย่างหนักหน่วง สิ่งที่ท่านเห็นก็คือ ผู้คนกำลังทำผิดและต่อสู้กัน ท่านเห็นผู้คนกำลังร้องไห้และหัวเราะเยาะผู้อื่น แต่สิ่งที่ท่านเห็นมากที่สุดก็คือ ผู้คนมักจะกล่าวหาว่าผู้อื่นเป็นผู้ผิดในทุก ๆ เรื่อง
เมื่อถึงเวลาที่จะกลับไปบนสวรรค์ พระพรหมก็ทรงโบกพระหัตถ์ทั้งสองข้างของพระองค์ ฉับพลันก็ปรากฏว่ามีย่ามใบใหญ่อยู่ ๒ ใบ ซึ่งมีเชือกผูกปากย่ามทั้งสองไว้ด้วยกัน อยู่ในอุ้งพระหัตถ์ของพระองค์ ต่อจากนั้นพระพรหมก็ตรัสเรียกชายคนหนึ่งซึ่งกำลังเดินอยู่ที่ถนนให้เข้ามาหา
“ท่านผู้เจริญ” พระพรหมตรัส “ท่านจงรับย่าม ๒ ใบนี้ไปเถิด มันอาจจะช่วยสอนความเฉลียวฉลาดและความรอบรู้ให้แก่ท่านได้”
ชายผู้นั้นประหลาดใจมาก แต่เขาก็รับย่าม ๒ ใบนั้นมาจากพระพรหม เขาเดินไปอีก ๒-๓ ก้าว แล้วเขาก็หยุดและเปิดย่ามทั้งสองใบดู
ในย่ามใบหนึ่งเขาเห็นความผิดทั้งหมดของเขาปรากฏอยู่ในนั้น ส่วนในย่ามอีกใบหนึ่งเขาเห็นความผิดของเพื่อนบ้านคนหนึ่งของเขา เขาไม่ชอบเห็นความผิดของเขาเลย ดังนั้นเขาจึงเหวี่ยงย่ามใบนั้นขึ้นสะพายบนหลังของเขาเสียเพื่อจะได้ไม่มองเห็นมัน เนื่องจากเขาชอบเห็นความผิดของเพื่อนบ้านเขามาก เขาจึงสะพายย่ามใบนั้นไว้ข้างหน้าของตัวเขา เพื่อเขาจะได้เห็นมันตลอดเวลา
เมื่อพระพรหมทรงเห็นการกระทำของชายผู้นั้น ท่านก็ทรงแย้มพระสรวลและตรัสกับพระวิษณุและพระศิวะว่า
“วันใดก็ตามที่มนุษย์สะพายย่ามความผิดของเขาไว้ข้างหน้าและสะพายย่ามความผิดของผู้อื่นไว้ข้างหลัง วันนั้นมนุษย์จะเฉลียวฉลาดและรอบรู้ขึ้น และวันนั้นมนุษย์จะสามารถขึ้นมาบนสวรรค์และมาอยู่ร่วมกับเทพเจ้าทั้งหลายได้ ที่นี่”
บันทึกจากคนเล่านิทาน
นั้นคือเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นมานานแล้ว และจากวันนั้นมาจนถึงวันนี้ มนุษย์ก็ดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้ โดยสะพายย่ามบรรจุความผิดทั้ง ๒ ใบไว้ในบ่าในลักษณะเดียวกับที่ชายผู้นั้นทำเรื่อยมา
ไม่มีความเห็น