มุสาวาทวรรค [ 7. พูดธรรมแก่ผู้หญิงโดยไม่มีผู้ชายอยู่เกิน 6 คำ ]

ปาจิตตีย์ มุสาวาทวรรค สิกขาบทที่  7

 

โย ปะนะ ภิกขุ  มาตุคามัสสะ อุตตะริฉัปปัญจะวาจาหิ…

“อนึ่ง ภิกษุใดแสดงธรรมแ่ก่มาตุคามยิ่งกว่า 5-6 คำ เว้นไว้แต่มีบุรุษผู้รู้เดียงสาอยู่  เป็นปาจิตตีย์.” 

อนาบัติ

1.มีบุรุษผู้รู้เดียงสาอยู่ด้วย    2.ภิกษุแสดงธรรมเพียง 5-6 คำ    3.ภิกษุแสดงธรรมหย่อนกว่า 5-6 คำ    4.ภิกษุลุกขึ้นแล้วนั่งแสดงธรรมต่อไป    5.มาตุคามลุกขึ้นแล้วนั่งลงอีก ภิกษุแสดงแก่มาตุคามนั้น    6.ภิกษุแสดงแก่มาตุคามอื่น    7.มาตุคามถามปัญหา ภิกษุถูกถามปัญหาแล้วกล่าวแก้    8.ภิกษุแสดงธรรมเพื่อประโยชน์แก่คนอื่นอยู่ มาตุคามฟังอยู่ด้วย    9.ภิกษุวิกลจริต    10.ภิกษุอาทิกัมมิกะ  ไม่ต้องอาบัติแล.

เรื่องต้นบัญญัติ

พระอุทายีแสดงธรรมกระซิบที่หูของสตรีทำให้ผู้อื่นสงสัย  พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบทห้ามแสดงธรรมแก่สตรี  ภายหลังมีเหตุเกิดขึ้น จึงทรงบัญญัติเพิ่มเติมว่า  ภิกษุแสดงธรรมแก่มาตุคาม (สตรี)  เกิน 6 คำ ต้องอาบัติปาจิตตีย์  เว้นแต่มีชายผู้ รู้เดียงสาอยู่.

องค์แห่งบัญญัติ    1.แสดงธรรมยิ่งกว่า 6 คำ    2.มาตุคามเป็นหญิงมนุษย์ที่รู้คำชั่วดีและหยาบไม่หยาบ    3.ไม่เปลี่ยนอริยาบถ    4.ไม่มีชายผู้รู้ความอยู่ด้วย    5.ไม่ใช่กาลวิสัชนาปัญหา  พร้อมด้วยองค์  5 ดังนี้  จึงเป็นปาจิตตีย์ (บุพพสิกขาวรรณนา หน้า185). 

http://ariyavinaya.wordpress.com