จดหมายถึงลูก ( 5 )
ลูกรัก...แม่มีเรื่องหนึ่งจะบอกให้ลูกฟัง เกี่ยวกับการให้ การให้ย่อมหมายถึงให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ให้แล้วผู้ให้เกิดความสบายใจเป็นสุข แต่มีการให้ประเภทหนึ่งที่เรียกว่าการให้ด้วยความเสน่หา เป็นการให้ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง ผู้หญิงกับผู้หญิง หรือผู้ชายกับผู้ชายก็ดีการให้ประเภทนี้ลูกต้องระวังให้ดี หากจะพูดไปแล้วในขณะที่ยังรักผูกพันธ์กันเป็นอย่างดีนั้น ต้องการให้เพื่อเอาใจ เพื่อให้คนอันเป็นที่รัก หรือคนที่เป็นที่ถูกตาต้องใจย่อมได้ทั้งนั้น แต่เมื่อถึง ณ จุดๆหนึ่ง(การอิ่มตัว) ความจริงแล้วคนเรานั้นหากไม่ใช้คนในสายเลือดเดียวกันแล้วยากนักที่จะผูกพันธ์กันไว้ได้นานๆ ที่แม่พบเห็นมานั้นเมื่อไม่ถูกใจของที่ให้มาก็เรียกคืนอาจถึงกับเรียกร้องเงินทองโดยคิดตามราคาของที่ให้ ทั้งๆที่ตัวเองผู้ให้เป็นคนยัดเยียดให้เขาเองเมื่อไม่ถูกใจหรือไม่ได้อย่างใจก็เป็นปัญหาขึ้นมาอาจต้องถึงโรงถึงศาลก็มี (การให้แบบนี้จึงเป็นทุกข์มากกว่าสุข)ลูกจึงควรมองให้ดีอย่ารับของจากใครง่ายๆและคิดให้รอบคอบก่อนที่จะรับของจากใครๆ หรือหากลูกคิดที่จะให้ของกับใครก็ให้เขาด้วยใจที่ต้องการให้จริงๆแล้วเราจะสบายใจ ได้กุศลเป็นผลพลอยได้ตามมาอีกด้วย
ความเห็น (2)
สอนได้ดีครับ
ต้องขอขอบคุณพระคุณมากๆสำหรับคำชม และยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้แวะเข้ามาทักทาย