สิงหาคมเป็นเดือนของแม่ แต่เราก็รักแม่ทุกวันโดยไม่มีวันหยุดอยู่แล้ว มีหลายอย่างที่เราแอบชื่นชมในความรักของ พ่อและแม่ที่มีต่อกัน
ช่วงกีฬาโอลิมปิก พ่อกับแม่จะดูกีฬาช่วงกลางวันด้วยกัน การแข่งวิ่ง 100 เมตรรอบชิงชนะเลิศ พ่อถามแม่ว่าแกว่าใครจะชนะ แม่บอกว่าข้าว่าไอ้ดำ(หมายถึงนักกีฬาที่มีสีผิวสีดำ)ต้องชนะแน่ๆเลย
ผลออกมานักกีฬาผิวสีดำชนะจริง แม่บอกว่าข้าบอกแล้วยังไงซะ คนผิวดำก็ต้องเก่งกว่าคนผิวขาวเพราะแค่ผิวมันก็บอกถึงความอดทนได้แล้ว แล้วก็นั่งหัวเราะชอบใจกันทั้งสองคน
เราเคยแอบได้ยินพ่อกับแม่เล่าเรื่องอดีต พ่อบอกว่าเมื่อก่อนต้องตื่นไปไถนาตั้งแต่มืดไม่รู้หรอกว่ากี่โมงกี่ยามเพราะไม่มีนาฬิกา รู้แต่ว่าพอมองเห็นลายมือ ลายตีน ก็ต้องออกไปทำงานกันสองคนผัวเมีย
แม่จะเป็นตนขยันและอดทนจะไม่ค่อยยอมเลิกง่ายๆ แต่พ่อเวลาเหนื่อยมากๆจะมีหงุดหงิดบ้างเป็นบางครั้ง แม่บอกว่าถ้าวันไหนพ่ออารมณ์ดีเวลาเลิกไถนาแล้วจะแบกไถ 2 คัน(แบกให้แม่ด้วย)แล้วให้แม่ขี่ควายกลับบ้านโดยไม่ต้องเดิน แต่ถ้าวันไหนอารมณ์ไม่ดี ก็จะเดินกลับบ้านโดยไม่สนใจแม่เลย
ทุกวันนี้ทั้ง 2 ท่าน ยังรักและห่วงใยกันดีพ่อจะคอยดูแลแม่เกือบทุกอย่าง พาแม่เดินออกกำลังกาย ตอนเช้าและเย็น แต่ทุกอย่างก็ดำเนินอยู่บนความไม่แน่นอนเราไม่รู้ว่า วันหนึ่งที่มีคนใดคนหนึ่งตองจากไปแล้ว คนที่เหลือจะเป็นอย่างไร
ไม่มีความเห็น