ศีล

        ศิลมีไว้ให้รักษา ธรรมะมีไว้ให้ปฏิบัติ การดำเนินชีวิตของเราทุกวันนี้วุ่นวายเหลือเกิน กว่าจะพ้นภาระหน้าท่แต่ละวันนั้นแทบหมดแรง บางคนบางท่านหมดกำลังใจไปแล้วก็มี บางคนพบปัญหามากมายมารุมเร้า บางคนคิดฆ่าตัวตายเพื่อตัดช่องน้อยแต่พอตัว ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้ทุกข์  ท่านลองปฏิบัติธรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างน้อยลองหาที่สงบแล้วนั่งพิจารณานำเอาศีล 5 มาทบทวน สาเหตุที่เราเป็นเช่นนี้เพราะเราขาดศีลข้อไหน เราจะแก้ไขศีลที่ขาด เมื่อทบทวนและตั้งใจจะรักษาศีลแล้ว เรามีข้อแนะนำให้ลองปฏิบัติตามข้อแนะนำต่อไปนี้ดู ความทุกข์ที่มีอยู่ คงจะผ่อนคลายได้บ้าง เมื่อศีลแก่กล้า สติมา ปัญญาเกิด เราจะผ่านพ้นวิกฤติไปได้อย่างง่ายดาย ทำแล้วได้ผลเป็นประการใด วานเล่าสู่กันฟังบ้าง

      1) ตั้งใจนั่งสมาธิให้ใจตั้งมั่นทุกคืนเป็นประจำอย่างน้อย 15 นาทีก่อนนอน สำหรับผู้ที่ฝึกใหม่อายุ ยังน้อย ควรจะนั่งให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ เมื่อคุ้นเคยกับการนั่งสมาธิ แล้วก็จะนั่งได้นานเพิ่มขึ้นตามลำดับ เวลาเช้ามืด หรือกลางวัน ถ้าว่างพยายามหาเวลานั่งตามแต่โอกาสจะอำนวย ไม่ว่าจะง่วงนอน หรืออ่อนเพลียอย่างไร ก็พยายามฝืนนั่งเป็นประจำ เมื่อทำอย่างนี้จนเป็นนิสัยได้แล้ว ภายในเดือนหนึ่งขึ้นไป ใจก็จะเริ่มละเอียดอ่อน โปร่งเบาและสดใส มีกำลังมากพอที่จะตรองถึงโทษของการไม่รักษาศีล และอานิสงส์ของศีลด้วยใจตนเอง

      2) เมื่อสมาธิตั้งหน้าจนกระทั่งเกิดความรู้สึกเบากาย เบาใจ จิตใจสดชื่นแจ่มใสทุกครั้งที่นั่ง ก่อนจะ เลิกนั่งให้พิจารณาให้เห็นคุณของการรักษาศีลด้วยใจของตนเองอย่างชัดเจน จึงค่อยเข้านอน

      3) ก่อนออกนอกบ้านทุกครั้ง ไม่ว่าจะไปทำงานหรือเรียนหนังสือ ทุกวันต้องตั้งใจรักษาศีลไปทีละ วัน ๆ โดยอาราธนากับพระที่ห้อยคอ หรือพระพุทธรูปที่บ้าน โดยตั้งใจว่า วันนี้ไม่ว่ากรณีใด ๆ จะรักษาศีลไว้ ด้วยชีวิตของเรา จะไม่ยอมให้ศีลแม้ข้อใดข้อหนึ่งใน 5 ข้อ ขาดหรือบกพร่องได้ ส่วนในวันพรุ่งนี้อย่าเพิ่งไป นึกถึง เมื่อเราทำเช่นนี้ในทุก ๆ วัน ไม่ช้ากำลังใจของเราก็จะสะสมมากขึ้น ๆ ทุกวัน ๆ สมาธิก็แก่กล้าขึ้น ศีล ก็จะมั่นคงขึ้นเป็นเงาตามตัว และปัญญาทางธรรมก็จะแก่กล้าขึ้นตาม ทำให้เกิดความรักศีลด้วยชีวิต และทุกครั้งที่นึกถึง ศีลในตัวเราเอง ก็จะมีความรู้สึกอิ่มเอิบใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้