Naree Suwan กับเมืองในฝัน(1) “แก่น”
ไม่แน่ใจว่าการเดินทางมุ่งหน้าไปจังหวัดลพบุรีบ่อยครั้งและครั้งล่าสุดเดินทางไปที่จังหวัดนครนายก เมืองที่ได้ชื่อว่า “เมืองในฝันที่ใกล้กรุง ภูเขางาม น้ำตกสวย รวยธรรมชาติ ปราศจากมลพิษ” เกิดจากการติดอกติดใจในความสวยงามของสถานที่ หรือว่าเกิดจากการดูแลและต้อนรับที่ตรงกับจริตของผม (และคนข้างกาย)
ทำให้การเดินทางที่ใช้เวลา (ไป-กลับ) ร่วมสิบชั่วโมงนั้นเป็นเสมือนการไปพักผ่อนที่ทุ่งนาหลังบ้าน....เราจึงได้ไปซ้ำแล้วซ้ำอีก..ไม่มีเหน็ดเหนื่อย...
ทุกครั้งของการมาเยือนเราได้รับการชักชวนจากเจ้าของบ้านให้ไปท่องเที่ยวชมวัด
เราได้เห็นวัดที่เงียบสงบ เงียบเสียจนได้ยินเสียงของหัวใจตนเอง ... จนผมติดใจแทบจะหนีไปปลีกวิเวกและตัดขาดจากโลกภายนอก...
วัดที่มีผู้คนพลุกพล่าน จนเราไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงประชาสัมพันธ์จากกองอำนวยการให้ซื้อดอกไม้ธูปเทียนเครื่องบูชา....
และที่วัดเขานางบวชผมได้พบความเงียบสงบ แทบไม่มีใครเลยนอกจากคณะเราสามชีวิต...มีเพียงเสียงธรรมชาติเป็นเพื่อน....เนื่องจากวัดตั้งอยู่ท่ามกลางการโอบล้อมของขุนเขาและต้นไม้น้อยใหญ่
โดยเฉพาะต้นยางนาขนาดบิ๊กบะเริ่ม....ต้องใช้สามคนโอบเป็นอย่างน้อยจึงจะสามารถโอบได้รอบลำต้น
.....
ทำให้คิดถึงคำสอนของพระผู้มีพระภาคตรัสสอนแก่นสารแห่งพระพุทธศาสนาให้แก่พราหมณ์ปิงคลโกจฉะ ที่เชตวนาราม โดยใช้ต้นไม้เป็นสื่อ (เครื่องมือ) การสั่งสอนธรรม...มีความบางตอนกล่าวว่า
“...บุรุษต้องการแก่นไม้ แต่ถากเอาสะเก็ดไม้ไป หรือบ้างก็เอาเปลือก เอากะพี้ เอากิ่งและใบไม้ไป โดยสำคัญผิดคิดว่าเป็นแก่น ก็ไม่ได้รับประโยชน์จากสิ่งที่ถากเอาไป...”
สรุปนัยของคำสอนก็คือ
-ลาภสักการะชื่อเสียง เปรียบเหมือนกิ่งไม้ใบไม้
-ความอุดมด้วยศีล เปรียบเหมือนสะเก็ดไม้
-ความอุดมด้วยสมาธิ เปรียบเหมือนเปลือกไม้
-ความอุดมด้วยปัญญา เปรียบเหมือนกะพี้ไม้
-ความหลุดพ้นแห่งใจอันไม่กลับกำเริบ เปรียบเหมือนแก่นไม้*
แก่นสารแห่งพระพุทธศาสนา* คือการหลุดพ้นที่ไม่กลับกำเริบ
แล้วแก่นสารแห่งชีวิต...อยู่ที่ไหนกัน!!
ชีวิตผม...หัวใจของผมมีแก่นหรือว่ากลวงหนอ....!!
แต่หากมันจะกลวงเพื่อเพิ่มที่ว่าง เพื่อสามารถเอาหัวใจของคนอื่นๆ มาใส่ไปในใจของผม ก็คงเป็นการดีกว่าการมีหัวใจที่คับแคบ....
“The best and most beautiful things in the world cannot be seen or even touched, they must be felt within the heart.” Helen Keller.
เวลานี้ผมรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ ครับ
ขอบคุณไกด์ใจดีที่นำเที่ยวทั้งวัน
บุญรักษาครับ
ผมยังไม่เดินทางกลับครับ...บันทึกต่อไปจะพาไป “ปีนป่ายไต่เขาสูดโอโซน” เสื้อ-ผ้า-หน้า-ผม ไม่ต้องใส่ใจ เตรียมแค่รองเท้าที่กระชับกับหัวใจนักอนุรักษ์ดวงเดียว....ไปปีนเขาออกแรงเรียกเหงื่อก่อนอาหารมื้อเช้ากันได้เลย...
*อ่านเพิ่มเติมให้เต็มอรรถรสได้ที่ “พระไตรปิฎก” ฉบับสำหรับประชาชน โดยมหามกุฏราชวิทยาลัย หน้า48-50
ความเห็น (24)
แจงแวงๆๆๆๆ มาแอบดูสาวเสื้อแดงแจงแวง อิอิ ^^ ว่าแต่ทำไมมีแค่เบื้องหลัง อยากดูเบื้องหน้าบ้างค่ะ
แจงแวงๆๆ น้องต้อม มาไวจัง
ไปหม่ำข้าวก่อน
(เบื้องหน้าให้ดูไม่ได้...ยังไม่อยากลงจากตำแหน่งประธานฯ)
อิๆ ฮ่าๆ
แล้วแก่นสารแห่งชีวิต...อยู่ที่ไหนกัน!! ชีวิตผม...หัวใจของผมมีแก่นหรือว่ากลวงหนอ....!! แต่หากมันจะกลวงเพื่อเพิ่มที่ว่าง เพื่อสามารถเอาหัวใจของคนอื่นๆ มาใส่ไปในใจของผม ก็คงเป็นการดีกว่าการมีหัวใจที่คับแคบ....
ชอบมากครับข้อคิดที่ได้ มากมายมหาศาล.....ยิ่งนัก
ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆมาฝากครับ
รพี
สวัสดีครับ รพี กวีข้างถนน
- ผมกำลังรู้สึกว่าตัวเองมีพื้นที่ในหัวใจคับแคบ
- ไม่พอที่จะเอาหัวใจของใครๆ มาใส่ ทั้งๆ ที่ใจอยากจะทำ (เหลือเกิน)
- หลังจากการเดินทาง (ใน G2K และบนเส้นทางท่องเที่ยวอย่างคร่ำเคร่ง.!!) ผมพบว่าหลายคนมีหัวจิตหัวใจกว้างขวาง...
- ผมอยากมีอยากเป็นอย่างนั้นให้ได้สักครึ่ง..
- ..
- ..โลกนี้จะได้เต็มไปด้วย "หัวใจ" ที่ดีงาม
ขอบคุณครับ
- ท่านหัวหน้าๆๆๆ..
จะมาบอกว่าแอบ "จิ๊ก" รูปข้างบนไป อิอิ
- อ้าวสองสาวเสื้อแดงกับเสื้อเขียวนั่นดูคุ้นๆเป็นใครกันหนอ...
- จุ๊ๆ บันทึกเรื่องต่อไปที่จะนำเที่ยวภูเขาส่วนตัวนั่นขอความกรุณาอย่าบอกชื่อสถานที่และพิกัดทางภูมิศาสตร์ได้ไหม
- หุหุ กลัวพ่อค้าแม่ค้าตลาดนัดสวนจตุจักรจะแห่กันมาขุดรากถอนโคน จนต้องเปลี่ยนชื่อไปเป็นเขาโล้นนะคะ...
- ไม่อยากให้ธรรมชาติถูกบุกรุกมากกว่านี้ ใจหายทุกครั้งที่ขึ้นไปแล้วเห็นความเปลี่ยนแปลงที่มีผลมาจากน้ำมือมนุษย์
- หากใครอยากไปดูไปชมอยากให้ติดต่อผ่านหัวหน้าทัวร์มากกว่า...ไม่ต้องการให้คนจำนวนมากขึ้นไปเบียดเสียดแบบภูกระดึงที่ถูกกระทำย่ำยีจนบอบช้ำจากนักท่องเที่ยวแบบฉิ่งฉับทัวร์...เพราะทั้งหวงและห่วงภูเขาลูกนี้ค่ะ...
- ----------------------------
- แล้วทำไมต้องชอบขึ้นไปที่สูงๆด้วยละ... สงสัยอากาศบนพื้นดินจะไม่มีออกซิเจนเพียงพอให้หายใจ
- แล้วทำไมต้องพาไปวัด...วัด...และวัด...ทำไมไม่พาไปดูหนังฟังเพลง...
- สงสัยหัวหน้าทัวร์เป็นพวกเด็กมีปัญหา หรือไม่ก็อยากบวชถึงชอบเข้าวัด
- แถมเวลาไปวัดก็ไม่พาไปให้เจ้าอาวาสรดน้ำมนต์ สะเดาะเคราะห์ หาโชคลาภ กลับพาเดินขึ้นบันได ตั้ง 227 ขั้นเพียงเพื่อจะได้กราบรอยพระพุทธบาทจำลอง ที่สร้างขึ้นตั้งแต่ปี 2464 จริงๆแล้ววัดนี้มีประวัติยาวนานนับได้กว่า 300 ปี
- และขึ้นไปเพียงเพื่อจะได้พบเห็นท้องทุ่งกว้างเขียวขจี ภูเขาสลับซับซ้อน มองได้ไกลสุดสายตา 360 องศา
- ทำให้เห็นว่าโลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่ไพศาลและมนุษย์เป็นเสมือนมดตัวเล็กๆ...หาได้ยิ่งใหญ่อย่างที่ใครหลายคนอยากจะเป็น
- สะดุดตาสะดุดใจกับป้ายเล็กๆทางขึ้นมณฑป ที่เขียนไว้ว่า วัดนี้บุญไม่มีขายอยากได้ต้องทำเอา ยังมีวัดแบบที่เดินเข้าไปโดยไม่มีเจ้าหน้าที่ตามประกบให้ทำบุญ เพื่อจะได้ขึ้นสวรรค์ในชาติหน้าอีกหรือ...ยังมีวัดที่สามารถเข้าไปอยู่เงียบๆ...โดยไม่มีสายตาใครๆจับตามองทุกฝีเก้าอีกหรือ
- ทุกวันนี้คนเข้าวัดเพื่อแสวงหาสิ่งใด เพื่อลาภสักการะ หรือเพื่อแสวงหาความสงบทางใจเพื่อจะได้มีปัญญาพิจารณาตนเองว่าทุกข์สุขที่เผชิญจะละได้ด้วยวิธีใดหรอกหรือ ...
- ตามมาดูพี่ๆคนสวยไปเที่ยว
- หลังจากนั้น
- พี่ๆลงภูเขามา
- ทั้งสองท่านก็หุ่นดีแบบนี้
- อิอิๆๆๆ
สวัสดีค่ะ
* ตามมาดูเขานางบวช
* ชื่อเดียวกับวัดเขานางบวชที่สุพรรณฯ
* ยังไม่เคยไปทั้งสองแห่ง
* แต่ติดใจ หากใจมันจะกลวงเพื่อเพิ่มที่ว่าง เพื่อสามารถเอาหัวใจของคนอื่นๆ มาใส่ไปในใจของผม ก็คงเป็นการดีกว่าการมีหัวใจที่คับแคบ
* ฝากภาพสบายๆ มาให้ชมค่ะ
น้องต้อม เนปาลี
- เดี๋ยวส่งภาพเบื้องหน้ามาให้...แต่คงต้องขออนุญาตประธานชมรมฯ ก่อนเนอะ
- หรือจะรอให้ไปเก็บภาพมาเองจากตัวจริงเสียงจริง...
- รับรองว่าจะติดอกติดใจไกด์ที่นำเที่ยว จนแทบไม่อยากกลับบ้าน
- อิอิ
- หุหุมาอีกรอบค่ะท่านหัวหน้ามาตรวจพิกัด
- อ้าวโดนน้องขจิตแซว..หูยน้องขจิตวันนี้ตรวจสุขภาพคุณหมอชมว่าพี่ดัชชนีมวลกายพอดีๆ
- แต่ห้ามหม่ำเยอะกว่านี้เดี๋ยวจะตัวเท่าพี่เสื้อเขียว ฮ่าๆ
สวัสดีครับ อ.อ็อด naree suwan
- เป็นบุญของผมที่ได้เห็นว่า..ยังมีวัดแบบที่เดินเข้าไปโดยไม่มีเจ้าหน้าที่ตามประกบให้ทำบุญ
- วัดหลายแห่งทำให้ญาติโยม "ติด" อยู่ในการทำทานเอาบุญเสียจนลืมปฏิบัติในข้อต่อๆ ไปที่ละเอียดอ่อน ได้กุศล นำสู่การหลุดพ้นอย่างแท้จริง (คือ ศีล ภาวนา) จึงได้เกิดภาพมหกรรมแย่งกันทำบุญตัดกรรม
- ...
- นั่นสิ...ทำไมต้องไปวัด..วัด..และวัด
- ไปวัดเพื่อให้เห็นให้รู้และตรวจสอบระดับความดี-ชั่ว ถูก-ผิด รู้ว่าอะไรหัว-อะไรหาง
- หากรู้ว่าความดีเริ่มลดน้อยถอยลงต้องเร่งสร้างดีเพื่อจะได้รับผลแห่งความดี (เรียกว่ากินบุญ)
- ...
- มีอยู่คราวหนึ่งเราแวะไปไหว้พระที่วัดพระธาตุลำปางหลวง รู้สึกว่าได้ไป "วัด" จริงๆ เพราะในวัดจะมีไม้ขนาดยาวพอเหมาะเอาไว้ให้ "วัดวา"
- ได้ทดลองวัดดูว่าความดีเรามีมากพอไหม
- เย้...มือยาวเกินไม้...!!
- ไปวัดๆๆๆๆ กัน
สวัสดีครับ อ.ขจิต ฝอยทอง
- และแล้ว...หลังจากสองสาวลงจากเขา สองมือของพี่เสื้อเขียวต้องเกาะขอบกางเกงเอาไว้
- เพราะเอว (ไขมัน) หายไปสองนิ้ว...อิๆๆ
- ..
สวัสดีครับอาจารย์ นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
- ชอบภาพที่นำมาฝากจังเลยครับ
- ช่วยเตือนให้ระลึกว่าต้องมีสติอยู่กับเนื้อกับตัว...ไม่งั้นจะร่วงได้ง่ายๆ
- ..
- พักนี้สติผมไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว
- วอกแวกยังกับลิงลพบุรี
- อิอิ
ขอบคุณครับ
อ.อ็อดครับ naree suwan
แก้ไขพิกัดแล้วนะครับ...กลัวต้องนั่งเสียดาย (เสียใจ) ที่ไม่มีสถานที่สวยงามและสงบให้ดูในภายหลังเนอะ
หายเหนื่อยจากการไต่เขาแล้วนะครับ...ไปคราวหน้าต้องห่อข้าวเหนียวส้มตำไปนั่งดื่มด่ำชมวิว 360 องศา ไม่มืดไม่กลับบ้าน..
สวัสดีค่ะท่านหัวหน้า
- ตามมาเที่ยววัดด้วยคนค่ะ
- ดูร่มรื่นแล้วก็สงบนะคะ
- เราได้เห็นวัดที่เงียบสงบ เงียบเสียจนได้ยินเสียงของหัวใจตนเอง ... จนผมติดใจแทบจะหนีไปปลีกวิเวกและตัดขาดจากโลกภายนอก... ถ้าท่านหัวหน้าหนีไปปลีกวิเวกตัดขาดจากโลกภายนอก แล้วสาวเสื้อเขียวจะทำไงล่ะคะ หนีสาวเสื้อเขียวได้ลงคอเหรอคะท่านหัวหน้า..อิอิ
สวัสดีค่ะ คุณพิทักษ์ มีโอกาสเลยแวะมาทักทายค่ะ
รู้สึกเห็นใจกับชีวิตคนเมืองกรุงค่ะเพราะเวลาไปวัดแทนที่จิตใจจะสงบกลับพกเอาความสับสนและวุ่นวายใจติดตัวกลับบ้านไปด้วย
นับว่าเป็นความโชคดีที่ดิฉันอยู่บ้านนอกค่ะ เพราะวัดแถวที่บ้านไม่ว่าจะเข้าไปเช้า สาย บ่าย เย็น ก็รู้สึกสงบร่มเย็น นอกจากได้ยินเสียงเต้นของหัวใจเราแล้ว ยังได้ยินเสียงสัตว์เล็กสัตว์น้อยร้องกันอยู่เต็มไปหมด สัตว์ทุกชนิดปล่อยอิสระเสรีแต่ค่ำมาก็กลับเข้ามานอนที่วัดกันหมด บางครั้งนกยูง(ซึ่งเลี้ยงอยู่ที่วัด)ก็บินมาเกาะที่หลังคาบ้านเป็นประจำ พอค่ำมาก็กลับเข้าวัดกันหมด ชาวบ้านไม่เคยจับและทำร้าย แค่เข้าประตูวัดก็รู้สึกเย็นสบาย ร่มครึ้มไปด้วยต้นไม้แบบไทยๆ ไม่ใช่ไม้ดัดไม้ประดับอย่างบางวัด
ดิฉันเคยไปวัดใหญ่ๆ เหมือนกันแต่ดูเหมือนทุกวันนี้จะกลายเป็นวัดแบบทำธุรกิจไปแล้ว(ไม่รู้มองโลกในแง่ร้ายรึเปล่า)แต่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ มาเที่ยวแถววัดบ้านนอกกันเถอะค่ะแม้ไม่มีเครื่องลางของขลังจำหน่าย แต่กลับออกไปใจก็สงบสุข
สวัสดีครับน้องหมีเชอรี่ทะเลดาว
ภาพนี้จากวัดเวฬุวัน พระประธานเด่นอยู่บนยอดเขา สงบมากๆ จนลืมความวุ่นวายของโลกภายนอกไปชั่วขณะ
แต่คงไม่กล้าปลีกวิเวก...(อิอิ)
- "นกยูง" ที่วัดเวฬุวัน ลพบุรีมีเยอะมากๆๆๆ ครับ
- กลางวันเขาเดินๆ นอนๆ ที่ลานวัด/บนหลังคากุฏิ ตกเย็นเขาพากันขึ้นไปนอนบนภูเขา ส่งเสียงกันลั่นป่า
- วัดในตัวเมือง/กลางเมืองจะหาภาพแบบนี้ดูยาก
- ชอบความเงียบแบบวัดบ้านนอกครับ
- ขอบคุณครับ
- มารายงานท่านหัวหน้าว่าได้รับสิ่งที่ส่งมาแล้ว
- ขอบคุณมากๆ อืมธรรมชาติสวยเนอะ
- แต่นางแบบนี่ต้องไปลดน้ำหนักสักคนละ 10 กิโล อิๆ
สวัสดีครับ อ.อ็อด naree suwan
- ธรรมชาติสวย..นางแบบก็ไม่ขี้ริ้ว...แค่ล้นจอไปหน่อย (อิๆๆ)
- ตอนนี้คนที่บ้านลดได้กว่าสี่กิโลแล้วครับ
- ไม่ใช่เพราะปีนเขาเน้อ
- ...
- ชักติดอกติดใจปลาซาบะซะแล้ว...อิอิ
- ขอบคุณครับ
แวะมาชมชอบมาก " หากใจมันจะกลวงเพื่อเพิ่มที่ว่าง เพื่อสามารถเอาหัวใจของคนอื่นๆ มาใส่ไปในใจของผม ก็คงเป็นการดีกว่าการมีหัวใจที่คับแคบ
" และ "เราได้เห็นวัดที่เงียบสงบ เงียบเสียจนได้ยินเสียงของหัวใจตนเอง"
คนอยู่ใกล้กว่าแค่อยุธยายังไม่เคยไปเลยค่ะ อ่านแล้วได้แรงบันดาลใจจะต้องไปอ้อนหัวหน้าทัวร์ให้พาไปบ้างซะแล้วนะคะ
สวัสดีครับ wp2509
- เดินหลายวัดในวันเดียว ได้เห็นความแตกต่าง (ซึ่งเป็นข้อเปรียบเทียบ)อย่างสิ้นเชิง
- บางวัดมีความคึกคักเต็มไปด้วยผู้คนจากทุกสารทิศ (คณะทัวร์) ทำให้วัดต้องจัดหาตู้บริจาคมาสนองศรัทธาญาติโยม ตั้งแต่ทางเข้าวัด..
- บางวัดมีแต่ความสงบ (ไม่พบแม้แต่พระสงฆ์)...ให้คนที่รัก-ชมชอบความสงบ ได้เข้าไปสงบจิตสงบใจและฟังเสียงหัวใจตัวเอง
- ...มาชวนกันไปวัดครับ..
- ..สาธุ...
สวัสดีครับพี่นุช คุณนายดอกเตอร์
- นครนายก ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวอีกหลายแห่งที่ไม่อยู่ในลิสต์รายการนำเที่ยวของคณะทัวร์ทั่วๆ ไปครับ
- ต้องติดต่อหัวหน้าทัวร์ทริปนี้เท่านั้น
- แต่...ตอนนี้ทราบว่าหัวหน้าทัวร์ติดคิวจองตัวยาวเหยียดถึงปีหน้าปู๊นนนน ครับ
- :)
- ขอบคุณครับ