เมื่อไม่ได้นอน 8 : เดือนกว่า ๆ ที่ผ่านไป
ล่วงเข้าไปสามสิบสี่วัน สามสิบสี่คืนกับการสมาทานเนสัชชิก ไม่นอนหลังติดพื้น...
ช่วงต้น ช่วงแรก เหมือนกับว่ามีปัจจัยมาหลอกล่อเรา
หลอกให้เราสบาย สบาย ก่อนในสองสัปดาห์แรก
แต่พอล่วงเข้าสัปดาห์ที่สามนี่ชัก “เริ่มแย่”
สัปดาห์ที่สี่นี่ “แย่”
ผ่านไปเดือนกว่า ๆ นี้สิ “แย่หนัก...”
อาการปวดหลังทวีความรุนแรงขึ้นมากในการนั่งระหว่างคืน
ทุกข์จนเห็นได้ซึ่งความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
ทุกข์จนเห็นได้ซึ่งความตั้งอยู่แห่งความทุกข์นั้น
ทุกข์จนเห็นได้มาคลายและจางไป
สิ่งทั้งหลายนี้แม้แต่ความทุกข์ก็ไม่เที่ยง
ช่วงสองสัปดาห์นี้มีอาการปวดหลังมากโดยเฉพาะเวลากลางคืน
แต่กลางวันก็ไม่มีปัญหา ชีวิตก็เหมือนเดิม
ตอนแรกที่เหนื่อย ที่เพลียมากช่วงนี้ก็คิดว่าเป็นผลจากการไม่ได้นอน
แต่เมื่อพิจารณาให้ดีแล้วกลับพบว่า “จิต” นี้เองทำให้เราเหนื่อย “หนัก” มากกว่าการไม่ได้นอนหลายเท่า
ความรู้ใหม่ในช่วงเดือนนี้เกิดขึ้นมาถาโถมเพื่อทับถมความรู้แบบเก่า ๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้เรื่องพลังแห่ง “สัจจะ”
สัจจะที่ตั้งไว้ว่าจะทำอะไร ถ้าทำได้ จิตจะมีพลัง
เมื่อก่อนเราคิดว่า เมื่อเจอเหตุการณ์นั้นเราก็จะสู้ได้ เมื่อเจอเหตุการณ์อย่างนี้เราก็จะสู้ได้
แต่... ความคิดนี้ไม่มีค่าอะไรเลยเมื่อเจอเหตุการณ์ที่กิเลสเข้ามากระทบ
แต่... เช่นเดียวกัน พลังแห่งสัจจะ พลังแห่งการปฏิบัติ เพื่อสร้างตบะทำจิตให้แข็งแกร่งนั้นกลับมีพลังต่อสู้กิเลสได้เหลือเชื่อ
อาทิเช่น วันก่อนที่เรางดฉันอาหาร เมื่อก่อนจิตใจเราจะว้าวุ่นมาก แต่วันนั้นเราเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวในการงดฉันอาหาร สิ่งนี้เป็นพลังใจจากการปฏิบัติ พลังนี้คิด อ่านไม่เกิดขึ้น พลังนี้จักต้องทำให้เกิดให้มีขึ้นจากการปฏิบัติ
พลังที่เด็ดเดี่ยว จักต้องเกิดจากการปฏิบัติที่เด็ดเดี่ยว
พลังที่เข้มแข็ง จักต้องเกิดจากการปฏิบัติที่เข้มแข็ง
ความเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งนี้เองจึงจะทำให้เราข่มกิเลส เอาชนะกิเลส เมื่อครั้งที่กิเลสเข้ามาชนเรา กระทบเราได้
เกือบสองเดือนที่เหลือนี้จักเป็นสองเดือนแห่งความรู้ที่อัศจรรย์
ความรู้สิ่งใดที่เกิดขึ้นนั้นมีผลจากจากการทำเหตุที่ตรง
เหตุตรง ผลตรง ปัจจัยตรง ผลมี...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น