สัจจะธรรมในวงการกีฬา

  

วันนั้น เป็นวันแห่งความภาคภุมิใจ  แต่กีฬามวยก็สอนให้รู้จักบทเรียนของชีวิตที่คุ้มค่า  ว่า

"  ในการดำรงชีวิตทุกวันนี้  ไม่ต่างอะไรกับการชกมวย  คือต้องฝึกซ้อมและตื่นตัวอยู่เสมอ(=นั่นคือเราต้องพัฒนาตนเองตลอดเวลา)

   วันใดที่เราพบกับคู่ต่อสู้ที่เก่งกว่าวันนั้นเราต้องกลับไปฝึกซ้อมร่างกายให้ดียิ่งๆขึ้นเพื่อชัยชนะ (=พึงพัฒนาตนเองเพื่อความสำเร็จของชีวิต)

   วันที่พ่ายแพ้  เราจะพบกับมิตรแท้ และค่าของความเป็นคน ( = หยาดเหงื่อและนำตา  คือคุณค่าแห่งชีวิต)

   วันที่มีชัยชนะ  เราจะพบแต่สังคมมายา คำป้อยอให้หลงผิด คนที่มาหามีทั้งศัตรูและเพื่อนกิน ( =โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน )

   ยิ่งเราเก่ง  ชนะ ชนะ ชนะมากขึ้น  ก็ยิ่งมีคนอยากเอาชนะเราเช่นกัน  แล้ววันนั้นก็ต้องมาถึง (= ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า)

   คู่ต่อสู้ที่เก่งแม่ไม้ลูกเล่นใดๆ  เราต้องฝึกแม่ไม้ที่แก้ทางกันได้ไปใช้อย่างคล่องแคล่ว (= เรียนผูก ต้องเรียนแก้  ไม่มีใครพ่ายแพ้หรือมีชัยตลอดกาล)

   นักมวย(นักกีฬา)ที่ดี  จะอยู่อย่างมีค่า  ต้องไม่คนกับนักเลงการพนัน   มีวินัย  กตัญญู  ซื่อสัตย์  มัธยัส  รู้จักถ่อมตัว  ไม่โอ้อวด  รู้จักเก็บออม  ไม่คบคนพาล  และรู้จักเอาตัวรอดในสังคมปัจจุบัน  ( = คบคนพาลพาลพาไปหาผิด  คบบัณฑิต  บัณฑิตพาไปหาผล  )

    ยามใดที่ร่างกายหมดสภาพ  จงจดจำประสบการณ์บทเรียนชีวิตไว้สอนตนเองและลูกหลาน ด้วยจิตที่เป็นกุศล (= วัน เวลา นาทีที่ผ่านไปช่วยสอนให้รู้คุณค่าของชีวิตที่สมบูรณ์)

   และพึงรู้จักรักษาสุขภาพกาย และจิตให้มีพลานามัยสมบูรณ์อยู่เสมอ (= ไม่ประมาทในการดำรงชีวิต)