ใจไม่ดีที่ "โกรธ..."

ความโกรธที่เกิดขึ้นกับเรานั้น ไม่ใช่คนอื่นทำให้เราโกรธ ไม่ใช่คนอื่นทำไม่ดี ไม่ใช่คนอื่นไม่ดี เราต่างหากที่ไม่ดี ใจเราต่างหากที่ไม่ดี

ใจเราไม่ดีเอง ใจเราจึงโกรธ

เมื่อโกรธ ต้องกลับมาดูที่ใจเรา กลับมาทำใจเราให้ดี กลับมาสำรวมใจ ควบคุมใจของเราเอง

เราไม่สามารถไปควบคุมคนอื่นได้ ก็อย่าให้ใจของตัวเราเองควบคุมไม่ได้ไปอีกอย่างหนึ่ง

สิ่งต่าง ๆ ในโลกที่เราควบคุมได้ สิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นไม่ดีเท่ากับการที่เราควบคุมใจของเราเองได้

ผู้ที่ควบคุมใจตนเองได้ เปรียบเสมือนผู้ที่ได้รับชัยชนะในสงครามแห่งชีวิต ได้รับชัยชนะในสงครามแห่งความทุกข์

ท่านทั้งหลายจงเป็นผู้ชนะเถิด อย่าเป็นผู้แพ้เลย...

การที่จะเป็นผู้ชนะได้ ท่านทั้งหลายจักต้องเป็นผู้ที่มี "ใจดี ใจสบาย..."

การที่จะมีใจดี ใจสบายได้ บุคคลนั้น จักต้องมีลมหายใจเข้าที่สบาย ลมหายใจออกที่สบาย

สิ่งต่าง ๆ ทั้งหลายที่ว่าสบายทั้งหลายยังไม่สบายแท้เท่า "ใจสบาย..."

ท่านทั้งหลายจงมีใจที่ดี และใจที่สบายเถิด...

เมื่อโกรธ เมื่อใจไม่สบาย กายไม่สบาย แต่ขออย่างหนึ่งให้สบายคือ "ลมหายใจ...!"

[บุณยกร]

• ความโกรธคืออาการของใจที่มีโทษ
• เมื่อใจของใครมีโทษเสียแล้ว
• จะไปทำบุญทำทานที่ไหนก็ไม่ได้ผล
• เหมือนคนที่ขนปุ๋ยไปใส่ต้นไม้ที่ตายแล้ว
• อย่าเผลอใจ-อย่าห่างใจ
• อนุโมทนาสาธุ..กับผู้ที่พยายามลดละความโกรธ.
• บุญรักษา.. @^__^@

 

[ผึ้ง]

ท่านพูดถูก ......ใจเราต่างหากที่ไม่ดี

แทนที่จะโทษคนอื่น ให้หันกลับมาดูทึ่ตัวเองใช่ไหมคะ

เพิ่งเห็นว่าเป็นเช่นนั้น และกำลังพยายามอยู่ แต่ยากเหมือนกันคะ

ปัญหาเกิดเมื่อ พฤติกรรมลบ ได้ถูกแสดงออกไปก่อนแล้ว เช่น เราพูดจากันด้วยการต่อว่า โมโห เรามีสายตาท่าทางที่โมโหออกไป แล้ว นี่ทำอย่างไรล่ะคะ

คือมิสามารถนิ่งได้

กิเลส(ความโกรธ)มันไวมาก

แต่พยายามต่อไปก็คงดีขึ้นอย่างน้อยก็มีความมุ่งมั่นปรารถนาดีแล้ว

คราวหน้าก็จะดีกว่าเดิม

สาธุ ขอบพระคุณมากคะ