วันแม่
เขียนถึงพ่อไปแล้ว คราวนี้เขียนถึงแม่บ้าง
แม่เป็นผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ธรรมดา แม่เป็นผู้หญิงเก่งที่ขำๆ
- ตั้งแต่เด็กมาเราเห็นแม่ทำงานเหนื่อยจริงๆเพราะเป็นหมอสูติโดนตามดึกดื่นก็ต้อง ไป แต่แม่ก็มีเวลาให้ลูกๆเสมอ เย็นไหนไม่อยู่ก็ต้องโทรมาก่อน
- เวลาว่างก็จะอยู่กับที่บ้าน แม่เป็นแม่ครัวทำกับข้าวอร่อยๆให้พวกเราเสมอ นอกจากกิจกรรมทำกับข้าวในครัวแล้วเราชอบไปซื้อกับข้าวด้วยกันทั้งที่ตลาดสดและซุปเปอร์มาร์เก็ต
- เวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ แม่นี่แหละที่ทำให้เราชอบเดินดูตลาดสดของแต่ละที่ จะเรียนรู้วัฒนธรรมคนแต่ละถิ่นแบบเข้าถึงได้ก็ตรงนี้นี่แหละ
- จำได้ว่าตอนอายุ 13 ไปเรียนภาษาอังกฤษที่อังกฤษ ออกจากบ้านไปอยู่ไกลๆนานๆเป็นครั้งแรก แม่เขียนมาหาว่า คิดถึงลูกมากเวลาไปตลาด เหอะๆ ขำแต่ซึ้งนะแม่
- พูดถึงเรื่องเรียนภาษาอังกฤษ แม่เป็นคนที่มีวิสัยทัศน์ดีมาก แม่จะให้ลูกๆเรียนพิเศษภาษาอังกฤษ และ คอมพิวเตอร์ แม่จะเป็นคนไปรับส่งหรือไม่ก็หาครูมาสอนให้ที่บ้าน เวลาปิดเทอมแม่ก็ส่งให้ไปเรียนเมืองนอกเมืองนาอยู่หลายครั้ง แม่ลงทุนลงแรงเพราะแม่เห็นว่าภาษาอังกฤษสำคัญในชีวิต...แม่เล่าให้ฟังบ่อยๆว่าแม่ไปอยู่อเมริกา เติมน้ำมันแพง ใช้ supreme ตลอดเลย เพราะพูดออกเสียงคำว่า regular แล้วเด็กปั๊มฟังไม่ออก (ฮา) ลูกทั้งสามคนเลยมีเรื่องภาษาและการใช้คอมพิวเตอร์เป็นทักษะติดตัวมาทั้งสาม คน ต้องขอบคุณแม่มากๆ
- พวกเราคุยกันเสมอว่าแม่กวน กวนจริงๆค่ะ แม่จะมีลักษณะการพูดที่ไม่ต้องยืดยาวแต่ได้ใจมาก ไม่ต้องมาเลคเชอร์อะไรยาวๆ แม่พูดสั้นๆแต่โดน เป็นอันรู้กันในบ้าน บางทีเราฟังแล้วต้องเอามาช่วยกันคิดต่อขำต่อกัน 3 คนพี่น้อง : )
- แม่เป็นคนเล่าเรื่องตลกได้จังหวะจะโคนที่ลงตัวไม่เหมือนใคร คนอื่นเอาไปเล่าต่อก็ไม่ขำเท่าแม่เล่า
-
แม่เป็นคนอารมณ์ขำๆ แม่ค้าขายฝรั่งเรียกแม่ว่า อาม่า ลูกๆยืนขำกันอยู่หลังแม่ดูสิแม่จะทำไง แม่ตกใจไม่เคยมีใครเรียกชั้นอาม่า แต่แม่ไม่ด่ากลับหรอก แม่ตอบกลับไปประมาณว่า แหมตอนแรกจะซื้อถุงเดียว เรียกกันได้ งั้นอาม่าเอา 2 ถุงซะเลย ให้มันได้อย่างนี่สิ เหอะๆ
- แม่มีเพื่อนเยอะมากๆหลากหลายกลุ่มด้วย ยิ่งตอนนี้ที่ลูกๆโตกันหมดแล้วแม่ใช้เวลากับเพื่อนๆบ่อยมากขึ้นมาก เห็นแม่อยู่กับเพื่อนแล้วก็มีความสุขไปด้วย
- คนไข้แม่ก็เยอะ เยอะจนทุกครั้งที่ออกนอกบ้านไปไหน แม่ต้องเจอคนไข้แม่ตามทางอย่างน้อย 1 คน แม่เป็นหมอที่ดีเป็นที่รักของคนไข้ จำได้เลยว่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัยแม่เห็นเราอ่านหนังสือเตรียมสอบวิชา oral diagnosis แม่สอนว่าเวลาจะซักประวัติคนไข้เนี่ยะ อย่าไปถามไล่เป็นข้อๆไม่มีวิญญาณ ให้ชวนคุยไปเรื่อยๆให้มันเป็นธรรมชาติ หลายๆครั้งการคุยเรื่องอื่นนี่แหละที่ทำให้เรารู้จักคนไข้ แล้วก็ช่วยการวินิจฉัยโรคได้ดีกว่าการที่มาดูโพยถามเป็นข้อๆเสียอีก
- แม่ทำงานทั้งทางคลินิกและทางบริหาร มาเหนื่อย(ใจ)มากก็ช่วงทำงานบริหาร ดีที่ตอนนี้แม่ทำงานน้อยลงมาก ดีแล้วค่ะจะได้พัก ลูกๆโตแล้ว แม่มีเวลาทำกิจกรรมที่น่าสนใจมากมาย ไม่ว่าจะเป็น งานวาดกระเบื้อง วาดสีน้ำ ตกแต่งบ้าน (แม่เป็นคนมีทักษะการใช้มือที่ดีมากและมีหัวศิลปะ) แม่ชอบเที่ยวเหมือนพ่อ (แต่คนละแนวเดียวกัน) นอกจากนี้แม่ยังชอบคิดเมนูทำกับข้าวใหม่ๆจากการไปทานตามร้านแล้วมาคิดต่อเอง (หรือไม่ก็ไปได้สูตรโน้นสูตรนี้จากคนอื่นมาเรื่อยๆ) หรือ แม้กระทั่งการนั่งเม้าท์กับเพื่อนก็เป็นอีกกิจกรรมยามว่างของแม่ (ฮา)
- กลับมาเรื่องการเป็นนายคน แม่เป็นคนที่ใจดีมากๆแล้วก็ไม่ถือตัว อย่างพี่เลี้ยงที่ทำงานที่บ้าน แม่ก็จะสอนว่าจริงๆเค้าก็เป็นญาติเราห่างๆ เพียงแต่คนเราโอกาสต่างกัน ให้เคารพเค้าเหมือนเป็นพี่จริงๆที่มาช่วยงานที่บ้าน ห้ามแยกชั้นวรรณะ เพื่อนเธอจะเรียกคนที่บ้านเค้าว่าคนใช้ก็ให้เค้าเรียกไป ที่บ่้านเราไม่ใช่ คนที่มาทำงานที่บ้านแต่ละคนนั้นแม่จะส่งให้เรียนต่อกศน.บ้าง วิชาตัดเย็บบ้าง หรือไม่ก็วิชาผู้ช่วยพยาบาล ใครอยากเดินไปทางไหนก็ไป ไม่ใช่ว่าต้องมาทำงานอยู่ที่บ้านตลอด (แต่ปรากฎว่าแต่ละคนอยู่ด้วยกันนานมาก พี่คนที่เป็นผู้ช่วยพยาบาลไปแล้วก็ยังกลับมาที่บ้านบ้าง) คนที่มาทำงานให้แม่ไม่ว่าจะเป็นที่บ้านระยองหรือที่บ้านเขาใหญ่ แม่ก็ให้การดูแลเหมือนกันหมด แม่เป็นคุณหมอใจดีของพี่ๆป้าๆลุงๆรวมทั้งหลานๆเหล่านั้น เป็นนายที่ไม่เรื่องมาก เอาง่ายๆเข้าไว้
- ส่วนการเป็นนายที่ทำงานนั้น แม่เป็นเหมือนพี่คนโต เวลาเฉียบก็เฉียบ เป็นไงไม่ทราบรู้แต่ว่ามีคนที่รพ.เรียกว่าแรมโบ้ (ฮา)
- แม่เป็นคนทำงานเก่งมากโดยธรรมชาติ หัวไว ทำงานเร็ว (ลูกๆทั้งสามคนได้เชื้อทำงานเร็วนี้มา) แต่แม่ก็ไม่ได้เรียนเก่งเป็นที่หนึ่งของห้องหรืออะไรแบบนั้น แม่ยังพูดให้ฟังขำๆหลายครั้งว่า แม่ฝันว่าเข้าห้องสอบไม่ทันอีกแล้ว ระบบการศึกษามันหลอน เป็นฝันร้ายที่ติดหัวแม่มาตลอดจนโต
- แม่สอนให้เรามีความรับผิดชอบ มีวินัย แต่ไม่เคยสร้างความหวังอะไรให้พวกเรารู้สึกกดดัน พวกเราอยากทำให้ได้ดีเพราะรู้ว่าพ่อกับแม่จะได้ไม่ห่วง เวลาทำอะไรผิดแล้วเราจ๋อยก็เพราะรู้ว่ามันผิด เพราะไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ ไม่ได้รู้สึกแย่เพราะกลัวพ่อแม่จะลงโทษเลย เรื่องการให้รางวัลก็เหมือนกัน พ่อกับแม่ไม่เคยพูดว่า ทำแบบนี้นะแล้วจะได้รางวัล ไม่เคยเลยค่ะ พ่อกับแม่จะให้ทำดีเพราะว่ามันดี ส่วนการให้รางวัลนั้น พ่อกับแม่ให้เองเรื่อยๆ อยากให้ก็ให้ ไม่ต้องมีโอกาสอะไรพิเศษ
- แม่สอนพวกเราให้ดูแลตัวเองได้ สอนให้เราอยู่เองได้ พร้อมรับการเปลี่ยนแปลงทุกเมื่อ แต่ทุกครั้งที่เวลาพวกเราลูกๆมีปัญหาติดขัดอะไรแม่จะช่วยคิดและมักจะมีทางออกที่เหนือชั้นเสมอ หรือไม่แม่ก็จะพูดว่า ไว้ค่อยๆคิดไป (ไม่ต้องรีบจะเอาคำตอบตอนนี้)
- จำได้ว่าตอนน้องสาวคนกลางมีปัญหารำคาญเพื่อนที่ทำงาน อึดอีดไม่รู้จะทำอย่างไร น้องบอกว่า ยัยคนนี้คิดอะไรแปลกๆไม่เหมือนชาวบ้าน อยู่ด้วยแล้วอึดอัด จะเปลี่ยนความคิดเค้ายังไงดี แม่พูดสั้นๆว่า เราเองก็แปลกเหมือนกัน แล้วแม่ก็สอนว่า เวลาเจอคนที่นิสัยแปลกเราไม่เคยเจอ ก็เก็บไว้เป็นกรณ๊ศึกษาสิ สะสมไป คิดซะว่า เออ คนแบบนี้ก็มีในโลกนี้ด้วยเว้ย ไม่ต้องคิดจะไปเปลี่ยนอะไรเค้า พยายามเข้าใจเค้า เข้าใจในเหตุการณ์ก็โอเค
- แม่ทำให้พวกเราเข้าใจว่า คนเราจะมีปัญหาก็เพราะเราทำให้มันเป็นปัญหา แม่เป็นคนใจเด็ด ตัดสินใจอะไรเฉียบขาด แม่จะทำเรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องเล็กได้เสมอ แม่้กระทั่งเรื่องการผ่าตัดบาสพาสของแม่เอง แม่โทรมาจากรพ.บอกว่าฉีดสีตรวจแล้วนะ ตันจริงๆ คืนนี้จะนอนรพ.นะ ไว้จะผ่ามะรืนนี้ หมอเก่ง แม่จะผ่าที่นี่แหละ ไม่ต้องห่วง...จบ (แม่ผ่าที่รพ.ที่ตอนนั้นแม่เป็นผู้บริหารอยู่ ไม่ยอมไปผ่าที่รพ.ดังๆด้านหัวใจที่อื่น) พ่อก็เด็ด แม่ก็เด็ด เรารู้ว่าบายพาสมันเป็นเรื่องใหญ่แต่ก็ไม่มีใครตกใจ เสียขวัญ เพราะพ่อกับแม่นิ่งมาก (ดูหน้าพ่อก็รู้ว่าพ่อห่วงมากแต่พ่อไม่ตีโพยตีพายใดๆ) ส่วนน้องสองคนบอกว่าไม่รู้เลยด้วยซ้ำจนไปเยี่ยมแม่แล้วเห็นมีสายระโยงระยาง แม่ก็ยังไม่ฟิ้นถึงได้รู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่นะนี่
- พูดถึงเรื่องนิ่ง ก็นึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อครั้งที่เราไปเที่ยวล่องแก่งทีลอจ่อกันทั้งบ้าน บรรยากาศมันดีมากจน แม่พูดออกมากว่า "โอ๊ย...สวยๆ นี่ขนาดเราเป็นพวกตื่นเต้นยากนะเนี่ยะ" ... แปลว่าที่นั่นสวยมากจริงๆค่ะ : )
- เราทั้ง 5 คนไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันมาหลายปีแล้ว ปีนึงเจอกันครบทั้งบ้านก็ไม่กี่อาทิตย์แต่เราก็ยังเป็นครอบครัวที่อบอุ่นแบบไม่เน่าดี อบอุ่นแบบกวนๆ : P ดูรูปครอบครัวนึกถึงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันแล้วไอ้ใหญ่มันก็จะขี้แยอีกแล้ว! เดี๋ยวน้องใหม่จะมาปลอบ ส่วนไอ้จิ๋วคงช่วยไม่ได้ เพราะพ่อกับแม่ยังเรียกจิ๋วบ่อยๆว่าวิไลวรรณ ๕๕๕๕๕๕
- เรื่องสุดท้ายที่จะบันทึกไว้ก็คือ การเป็นตัวอย่างของความกตัญญูกตเวที แม่ดูแลคุณตาคุณยายได้ดีมากๆจนท่านจากไป คุณตาคุณยายโชคดีมากๆค่ะที่มีลูกดีๆทั้งนั้น
- พวกเรา 3 คนรับรองว่าจะดูแลแม่อย่างดีเช่นกัน รักแม่มากๆจ้า
ปล. พ่อกับแม่เป็นคู่ที่น่ารักมาก ถึงแม้จะกวนกันตลอด : P แม่เป็นแม่ดีเด่นแล้วยังเป็นตัวอย่างการเป็นภรรยาที่ดี
คือ เข้าใจและอดทน (มาก) เพราะบางครั้งพ่อเราก็เหลือเกิน (ฮา)
พวกเรามีครอบครัวที่อบอุ่นจริงๆ รักพ่อกับแม่มากค่ะ
[รอมานาน เลยเขียนซะยาวเลย]
ความเห็น (31)
เอ้าาา จบแบบนี้พ่อก็งงดิ 55
แก้ให้ด้วยว่า พ่อก็เป็นสามีที่ดี คือ
เข้าใจและอดทน (มาก) เพราะบางครั้งแม่เราก็เหลือเกิน (ฮา)
เหอะๆ จริง
ก็ต้องรักกันนี่แหละถึงอยู่กันได้ : )
- ตามมาดู
- เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากๆๆ
- ผมทราบแล้วว่าคุณหมอเหมือนใคร
- อิอิๆๆๆๆๆ
สำเริง ช่วยเรือง
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากครับ ครอบครัวผมแม่ขี้บ่น แต่วันไหนพ่อไม่อยู่ก็จะถามถึงว่าพ่อไปไหนแล้ว พ่อแม่ผมทำงานหนักครับมีอาชีพทำสวนยางพารา
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณสำเริง
น้องเคยถามพ่อกับแม่เหมือนกันค่ะ ว่านี่จะมีวันไหนมั้ยที่เงียบๆทั้งวัน
แม่บอกว่า ถ้าถึงวันนั้นน่ากลัวกว่า เพราะถ้าแม่เงียบเลยนี่จะแปลว่าแม่โกรธมาก
มีเสียงกวนกันไปมาแบบนี้ก็สนุกดีค่ะ แก้เหงา แปลว่ายังรักกันดีอยู่ : P
ถ้าลูกโตหมดแล้วยังเดินจูงมือกันตลอดได้แบบพ่อกับแม่
แค่นี้ก็น่าอิจฉาแล้ว : )
กรี๊ด..... ฮาาาาาาา (ถูกทั้งพี่ใหญ่ทั้งจิ๋ว...)
จะบอกว่าที่รพ.เค้าเรียกแม่ว่า "คุณป้ามหาภัย" ตะหาก เดินมาปุ๊บ ลูกน้องคำนับปั๊บ แต่ถึงจะมหาภัยยังไง ลูกน้องก็ยังแซวเล่นกับแม่ได้ เห็นแล้วสนุกดี
รักแม่ที่ซู๊ดดดดด
ใหม่: ๕๕๕ ขำอ่ะ คุณป้ามหาภัย เข้ามาก
ครอบครัวนี้น่ารักทั้งครอบครัวเลย ^ ^ นับถือๆ ทั้งคุณพ่อคุณแม่เลยค่ะ ไม่แปลกใจที่คุณลูกเจริญรอยตามได้ดี คุณพ่อคุณแม่สุดยอดมากค่ะ ^ ^
น่ารักอย่างแรง บ้านพี่ก็แหย่กันไปแหย่กันมา แม่ก็ชอบปล่อยมุก แต่ถูกลูกๆ อำบ่อยกว่า : )
เจริญพร โยมอาจารย์มัทนา
การบำรุงเลี้ยงดูมารดาบิดา เป็นอุดมมงคลอันสูงสุด
เจริญพร
ขอบคุณค่ะอ.ตุ๋ย (กมลวัลย์ นั่นหน่ะสิคะ ลูกๆคงไม่ได้เป็นอภิชาตบุตรค่ะ เพราะพ่อกับแม่เจ๋งมาก : )
ขอบคุณค่ะพี่ซูซาน (Little Jazz) บ้านนี้ไม่อำค่ะ อำไม่ได้เดี๋ยวเจอสวนกลับแบบประโยคสั้นๆแต่กินใจอีก : P
กราบนมัสการค่ะ (พระปลัด)
ตามไปอ่านบันทึกเรื่อง พระประจำชีวิตของลูกมาแล้วด้วยค่ะ สาธุค่ะพระคุณเจ้า
ขอทำลิ้งค์ไปที่บันทึกของน้องใหม่ด้วยค่ะ
เค้าเขียนถึงแม่ไว้เหมือนกัน ตามไปอ่านได้ที่นี่ค่ะ (คลิก)
..ประทับใจมาก..ชอบมากค่ะที่บอกว่า..อบอุ่นแบบไม่เน่าดี ..อบอุ่นกวนๆ..ครอบครัวอบอุ่นหรรษาจริงๆค่ะ น่ารักสุดๆเลยค่ะทั้งครอบครัว..
ขอบคุณค่ะพี่อุ๊ : )
น่ารัก จังคะ คุณหมอ
อยากบันทึก ได้ยาวๆด้วยนะคะ
สุขสันต์วันแม่ค่ะครูใหม่ (เนาวรัตน์) ชอบชื่อลูกสาวพี่ทั้ง 2 คนจังเลยค่ะ : )
พี่ตามลิงค์คุณหมอ ไปอ่านบันทึกของน้องใหม่ แล้วนะคะ
น่ารัก ทั้งครอบครัว จริงๆ
Mimi Kettratad
You couldn't put in a better summary to make readers see how great a mother is your mom. Knowing her myself, I also believe that she is what you have described. Highest sense of humor with abundance of care and love, not only for her family members, but also for mankind. Tough on the outside but soft on the inside. :-)
It's an honour to have a chance to know your family.
Mommy
p.s. Sorry for not able to type Thai kha.
- คุณแม่ ... สุดยอดเลยค่ะ
Mommy (Mimi),
Thank you ka.
I wouldn't say "soft" if "soft = weak". . .
but I'd say that she's "light-hearted" (inside) ka.
I think she's tough (strong) both inside and out.
But tough with a light and warm heart
เข้มแข็ง แข็งแกร่งแต่ไม่แข็งกระด้างแบบไร้หัวใจ
อ่อนโยนแต่ไม่หวานและไม่อ่อนแอ....ประมาณนั้นค่ะ : )
พี่หมอนนท์ (เพื่อนร่วมทาง)
พี่หมอก็เป็นคุณแม่ดีเด่นและเข้มแข็งมากเหมือนกันค่ะ สุขสันต์วันแม่อีกครั้งค่ะ
Mimi Kettratad
Sorry about the misleading terminology.
"Tough on the outside but soft on the inside", is a general idiomatic expression used in the commercial world to mean that she's an iron lady to all career wise but she is very kind in her heart, not at all weak. As a matter of fact, she is a really sweet, caring, and loving friend with the highest sense of humor to us at the same age group since I have witnessed this part of her while on several trips with her kha. :-)
แม่เป็นคนอารมณ์ขำๆ แม่ค้าขายฝรั่งเรียกแม่ว่า อาม่า ลูกๆยืนขำกันอยู่หลังแม่ดูสิแม่จะทำไง แม่ตกใจไม่เคยมีใครเรียกชั้นอาม่า แต่แม่ไม่ด่ากลับหรอก แม่ตอบกลับไปประมาณว่า แหมตอนแรกจะซื้อถุงเดียว เรียกกันได้ งั้นอาม่าเอา 2 ถุงซะเลย ให้มันได้อย่างนี่สิ เหอะๆ
*************************************************
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นและน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
คุณแม่คุณหมอมัทน่ากอดที่สุดในโลก
โค้ดข้างบนมา เพราะ คุณพ่อน้องภูก็มักจะเล่าให้น้องภูฟัง(เรื่องหน้าแตกขำ ๆของแม่ภู)
ว่า
แม่ภู: เอาแปะก๊วยอย่างเดียวถ้วยหนึ่ง
คนขายเต้าทึง : ...มองแม่ภูขึ้น ๆ ลง ๆ สองสามรอบหัวจรดเท้า
แล้วคนขายก็พูดว่า : "แพงนะ"
แม่ภู : (คิดในใจ:เอาไงดี??)
แม่ภู: อึ้ม !! เอาสิบถุงเลย
สวัสดีค่ะคุณหมอ
เห็นภาพคุณแม่ของหมอมัทแล้ว รอยยิ้มไม่แตกต่างกันเลยค่ะ ถอดแบบมาเปี้ยบ
อ่านไปเรื่อยๆ จนเพลินทำให้เรย์อยากเขียนถึงคุณแม่บ้างจัง
แม่เคยบอกอย่างหนึ่งว่า พื้นฐานที่ดีที่สุดของคนเราคือพื้นฐานครอบครัวค่ะ ... น่ารักมากค่ะคุณหมอ
เรย์
มาอีกรอบ
มาฝากให้ คุณแม่คุณหมอมัท ค่ะ ผู้หญิงที่อยากกอดตลอดชีวิต
ขอบคุณพี่หมอเล็กกับคุณเรย์มากเลยค่ะ