the_first_domino(3)-เรื่องของตลาดนัด

(ร่างบทความสำหรับเผยแพร่ในเว็บไซท์ของนรทุนรัฐบาล)

บทความต่อไปนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับนักเรียนทุนรัฐบาล แต่เป็นความคิดเห็นของนักเรียนทุนคนหนึ่งต่อการยกสถานะทางวิชาการของประเทศเป็นสังคมแห่งองค์ความรู้ ผมนำเสนอบทความนี้ต่อนักเรียนทุนเป็นกลุ่มแรกเพราะผมเห็นว่าสังคมนักเรียนทุนนี้เป็นสังคมวิชาการที่เข้มแข็งที่สุดสังคมหนึ่งของประเทศ เป็นกลุ่มคนที่มีความสนใจ ความรู้ ประสบการณ์ และพันธมิตรที่หลากหลาย ท้ายสุดแล้วผมเชื่อว่าพวกเราต่างมีอุดมการณ์ลึกๆร่วมกันที่จะทำอะไรที่ยิ่งใหญ่เพื่อประเทศของพวกเรา

------- -- - - - -  - - - -------

เงื่อนไขพื้นฐานที่ทำให้คนมารวมตัวกันได้ก็คือผลประโยชน์ร่วม จะเป็นผลประโยชน์เรื่องเงิน เรื่องอุดมการณ์ หรือความบันเทิงส่วนตัวอะไรก็ตามแต่ ปัญหามันอยู่ที่ว่าไอ้ผลประโยชน์ร่วมนี่มันร่วมเรื่องดีหรือเรื่องไม่ดี ทีนี้ทำยังไงเราจะทำให้มี “การรวมกลุ่มเพื่อผลประโยชน์ร่วมดีๆ” เยอะๆได้
ประเทศไทยของเรามีคนเก่งจำนวนไม่น้อยหรอกครับที่ความตั้งใจดีๆ คนจำนวนไม่น้อยที่ทุ่มเทกับงานที่ตัวเองทำด้วยใจรัก และด้วยความหวังที่ว่ามันจะทำประโยชน์อะไรได้บ้าง คนพวกนี้กระจายตัวกันอยู่ทุกที่ทุกองค์กรเหมือนกับสินแร่อันมีค่าที่รอให้เรานำมาใช้ ปัญหาก็คือว่าสินแร่ดิบๆที่ฝังตัวอยู่ในภูเขาหินนั้นใช้ประโยชน์อะไรเเทบไม่ได้
…สิ่งที่น่าเสียดายที่สุดก็คือการที่คนเก่งๆดีๆเห็นว่าตัวเองถูกโดดเดี่ยว มองไปทางไหนก็เห็นแต่คนเฉื่อย คนไม่ตั้งใจ คนเช้าชามเย็นชาม คนเล่นพรรคเล่นพวกเต็มไปหมด เรื่องน่าเศร้าที่สุดก็คือการที่คนมีความสามารถคิดว่าตนเป็นจุดเล็กๆอันไร้ค่าในสภาพแวดล้อมที่ผุพัง  …ถึงจุดหนึ่งสินเเร่ก็กลายเป็นก้อนหินธรรมดาๆได้เหมือนกัน
การรวมกลุ่มของ “คนคุณภาพ” ย่อมเป็นทางออกที่ดีที่สุด
..“คนคุณภาพ”มีแนวโน้มที่จะเข้ามารวมตัวกันตามธรรมชาติอยู่แล้ว เพราะว่าผลประโยชน์ร่วมของพวกเขาก็คืออะไรก็ตามที่ทำให้งานของพวกเขาสำเร็จลุล่วงไปได้วยดี อะไรก็ตามทำให้แต่ละคนกระโดดข้ามขีดจำกัดต่างๆที่ตนเองมีไปได้ สิ่งที่”คนคุณภาพ”ต้องการมากที่สุดก็คือ “สุดยอดทีมงาน” …ทีมงานผูกสมาชิกไว้ด้วยอุดมการณ์ และเติมเต็มจุดอ่อนของแต่ละคน
…คนคุณภาพทั้งหลายฝันถึงสุดยอดทีมงานอย่างนี้  พวกเขาไม่ลังเลเลยที่จะสร้างมันขึ้นมาและเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของมันอย่างเต็มใจ
ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่า ทำยังไงให้ “คนคุณภาพ” หากันเจอ?
คนคุณภาพกระจายตัวอยู่ทุกหนแห่ง..ส่วนมากจะอยู่กลางสิ่งแวดล้อมด้อยคุณภาพเสียด้วย ทำยังไงถึงจะช่วยให้แต่ละคนสามารถ “มองเห็นกันและกันได้” ? ทำยังไงถึงจะทำให้แต่ละคนรู้ว่ามียอดฝีมือเรื่องต่างๆอยู่ตรงไหนบ้าง ยอดฝีมือแต่ละคนจะช่วยอะไรเขาได้บ้าง และเขาจะช่วยอะไรยอดฝีมือเหล่านั้นเป็นการตอบแทนได้บ้าง?
ทำยังไงถึงจะมีที่สักที่ หรือวิธีการสักอย่าง ที่เป็นเหมือนกับ “ตลาดนัด” ของคนคุณภาพ
ตลาดที่สินค้าก็คือความสามารถของคนแต่ละคน
ตลาดที่คนคุณภาพเข้ามาเจอกันเพื่อแลกเปลี่ยน เพื่อหาสิ่งที่ตนเองขาดไป
ตลาดที่คนคุณภาพเป็นพ่อค้า พยายามจะนำเสนอ พยายามจะหาคนที่อยากจะเอาความสามารถของเขาไปใช้
ตลาดที่คนคุณภาพเป็นลูกค้า พยายามจะแสวงหาว่าใครมีความสามารถอย่างที่เขาต้องการ เป็นสุดยอดส่วนผสมสำหรับสุดยอดทีมงาน
ตลาดที่เป็นเหมือนกับบ่อเพาะเลี้ยง “สุดยอดทีมงาน—การรวมกลุ่มเพื่อผลประโยชน์ดีๆ” ที่หลากหลายจำนวนมากๆ
…บางทีนี่อาจจะเป็นเงื่อนไขข้อแรกๆในการจัดการสุดยอดทรัพยากร
…บางทีโดมิโน่ตัวเเรกอาจจะอยู่แถวๆนี้เอง