บันทึกระลึกรู้ > มีครูดีเหมือนมีทรัพย์อยู่นับล้าน ๆ ๆ (2)

วันนี้วันเกิดท่านนายกทักษิณ ชินวัตร

• นับเป็นโชคดีของฉันที่เลือกเขียนบันทึกเรื่องราวดี ๆ จากการประชุม Humanized healthcare ที่ สสจ. เมื่อวานนี้ มีเรื่องราวหลายเรื่องที่ฉันสัมผัสได้ถึงหัวใจของความเป็นมนุษย์ของคนไม่กี่คนในห้อง นี่คือเรื่องเล่าของฉันที่ตอนแรกฉันไม่คิดเลยว่าจะทำได้ เล่าเรื่องราวดี ๆ ในวันที่สติแตก วันนี้ฉันเลยอยากจะเชื่อว่าท่านนายกก็มีหัวใจสีชมพูเหมือนฉัน (แต่ที่แน่ ๆ ท่านคงไม่สติแตก)

---

• วันนี้ (25 ก.ค. 51) ฉันอยากกลับไปเล่าเรื่องราวดี ๆ ที่ได้รับรู้ สิ่งที่เกิดขึ้นในห้วงอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองที่มีโอกาสได้มารับรู้ มองเห็น พูด ฟัง แลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่นี่ "สุนทรียสถาน"
• แรก ๆ ฉันจำได้ว่า ฉันทำหน้าที่ผู้ให้การปรึกษาโรคเอดส์ ผู้หญิงคนแรกคนนั้น เธอร้องไห้อยู่ในห้องกับฉันสองต่อสอง ฉันไม่สามารถอธิบายให้เธอเข้าใจได้ว่าโรคนี้จะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิตได้อย่างไร พี่พรรณีที่ใจดีเป็นผู้หญิงอีกคนที่เป็นเสมือนครูคนแรก ภาพพี่แอ๊วที่พูดกับคุณแม่และคุณยาย ท่าทีสบาย ๆ ดูมีความสุข พี่แอ๊วคือผู้หญิงบริการที่มีใจให้กับการบริการโดยแท้จริง
• ผู้หญิงอีกคนที่จำได้ว่า วันที่เธอมา หน้าตาเธอก็ดูเฉย ๆ ไมทุกข์รอนอะไร เธอเป็นเอดส์มาสิบกว่าปี ต้องการยุติการตั้งครรภ์ ถ้าวันนั้นฉันไม่สามารถสื่อสารให้เธอตั้งครรภ์ต่อได้ฉันคงบอกไม่ได้เลยว่าวันนี้  "น้องไอซ์" เธออยู่ที่ไหน
• ถ้าถามว่าสองสิ่งแรกที่ฉันอยากทำคืออะไร ฉันอยากให้อภัยตัวเองกับการรู้เท่าไม่ถึงการณ์ในความผิดพลาดที่ผ่านมา ฉันเรียนรู้จากครูในตัวเองได้เสมอ อีกอย่างคือ นำพาสิ่งที่ได้พบเห็น ซึมซาบ กลับไปเล่าต่อให้เพื่อน ๆ ฟัง เพื่อลบเลือนความรู้สึกท้อแท้ในใจของใครต่อใครอีกหลายคน

                                                         ไดอารี่สีชมพู 26 ก.ค.51 : 12.39 (*____*)

 

[sarah]

ขอบคุณสำหรับ เสื้อสี ชมพู+สีฟ้า

[ต๋อย]

ตอนแรกที่ยังไม่ได้ฟังเรื่องที่พีแดงเล่าในสุนทรีสถานก็ยังคิดเรื่องเล่าของตัวเองไม่ค่อยออกหรอกนะ แต่พอฟังเรื่องเล่าของพี่แล้วมันเริ่มจุดประกายความคิดถึงเรื่องดี ดี ในอดีตได้ตั้งหลายเรื่องเลยนะ ขอบคุณสำหรับการจุดประกายความคิดมากเลยนะคะ