ขอบคุณนะ.....กฐิน
วันนี้ขณะที่ผู้เขียนกำลังเลือกรูปถ่าย เมื่อครั้งอยู่กุสินารา เพื่อจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกในแฟ้ม ก็มีโทรศัพท์เข้ามาหนึ่งสาย เมื่อหยิบขึ้นมาดู ก็พบเลขรหัสทางไกลจากอินเดีย ไม่มีชื่อคนที่เราบันทึกไว้ ใครหนอ.. เมื่อรับสาย ก็มีเสียงผู้ชาย แจ้งว่าขอพูดกับหมอบุญรุ่ง พูดภาษาไทย เออหนอทำไมเราจำเสียงไม่ได้ จึงบอกตามตรง เขาบอกว่า คนที่อายุน้อยที่สุด เท่านั้นเองผู้เขียนก็ถึงบางอ้อ ดีใจขึ้นมาทันที
เสียงของกฐินนั่นเอง นายช่างอายุน้อย ผู้มีส่วนร่วม ในสิ่งปลูกสร้างอันวิจิตรของวัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์ ตั้งแต่อุโบสถ จนถึงหอพระธรรม ที่กำลังก่อสร้างอยู่ขณะที่ผู้เขียนไปเป็นอาสาสมัคร
กฐินเป็นเด็กหนุ่ม ที่เห็นปล่อยผมยาวๆนั้น เพราะไม่อยากตัดผม กับช่างชาวอินเดีย เป็นคนอัธยาศัยดีมาก มีน้ำใจ จำได้ว่าเช้าวันแรกที่ไปถึง กฐินเป็นคนที่พาผู้เขียนไป สาละวโณทยานเพื่อสักการะ พระพุทธเจ้าปางปรินิพพาน จากนั้นก็จะเป็นช่างภาพ คอยถ่ายรูปให้กับผู้ร่วมเดินทางครั้งนั้นไว้มากมาย แต่ภาพนี้ ผู้เขียนเป็นช่างภาพเอง ได้รูปออกมา สดชื่น สมใจมาก
ทุกเย็น ผู้เขียนจะกินข้าวพร้อม ช่างสี่คน รวมทั้งกฐินด้วย เราจะคุยกันสนุกสนานราวกับรู้จักกันมาแรมปี แรกๆยังให้ยืมโทรศัพท์ เล่นเน็ตด้วย สนิทกันทั้งทีม ตลอดจนการไปสวดมนต์ในโบสถ์ด้วยกัน
วันนี้กฐินโทรมาบอกว่าคิดถึง และแจ้งว่า ที่วัดกำลังขยายสถานพยาบาลออกไปอีก อีกไม่นานก็คงเสร็จ "พี่หมอมาอีกนะ มาให้ได้"
ได้ฟัง ได้สนทนากันเป็นพักใหญ่ ถึงดินฟ้าอากาศที่ทั้งร้อน และฝนตกเกือบทุกวัน หลายคนกลับเมืองไทย แต่กฐินไม่ได้กลับ กฐินคงเหงานะ เลยโทรหาผู้เขียน คนที่อยู่ไกลบ้าน คงมีความอดทนมาก และต้องหาวิธีการ ที่จะอยู่อย่างมีความสุขให้ได้ ดังนั้นผู้เขียนเข้าใจดี ว่า ทุกการพบเจอในต่างแดน มักจะทำให้เราคุ้นเคย ประทับใจกันได้มากๆ
วันสุดท้ายผู้เขียนจำได้ดี ว่าเรานั่งกินข้าว โต๊ะใกล้ๆกัน เช้า-กลางวันผู้เขียนจะนั่งกับแม่ชี แต่ตกเย็น ผู้เขียนจะนั่งกินกับช่าง วันนั้น หลังจากแม่ชีพากันสวดมนต์ให้พรเสร็จ น้ำตายังไม่ทันแห้งเลย เจ้ากฐินนี่แหละ ก็ส่งกล่องขนมอินเดีย มาสามกล่อง และว่า เอาไว้กินระหว่างเดินทาง เป็นของฝากจากนายช่าง
ผู้เขียนเก็บมากินที่เมืองไทย ทุกครั้งที่กิน ก็คิดถึงมิตรภาพ ที่แนบมาด้วยเสมอ
ก่อนวางโทรศัพท์จากกัน ผู้เขียนก็ตัองย้ำตามธรรมเนียม ว่าให้นำความคิดถึงไปให้ทุกคนที่นั่น แล้วผู้เขียนก็ไล่ยาวไปเรื่อย ทางผู้รับโทรศัพท์ไม่ว่าจะเป็นกฐินหรือใครก็ตามจะทำหน้าที่อย่างแข็งขัน เหมือนที่มีคนเล่าให้ฟังว่า มีการเดินบอกกันทั้งวัดทั้งวัน "หมอเขาฝากความคิดถึง"
จะมีโอกาสอีกหรือไม่กับการไปกุสินารา ประเทศอินเดีย ก็ตามแต่ แต่ผู้เขียน คงลืม ประสบการณ์ที่ผ่านมาไม่ลง เป็นครั้งหนึ่งในชีวิต ที่ต่างก็จดจำกันได้เสมอมา
ขอบคุณนะกฐิน ที่โทรมาเตือนความจำ เพราะผู้เขียนก็กำลังคิดถึงพวกเขาอยู่พอดี ....สำหรับกลุ่มคนพิเศษ ณ กุสินารา นคร
ความเห็น (6)
เข้าใจว่า..เข้าพรรษา 2 วัน ใครหนอเร็วจริงๆจองกฐินแล้วเชียว
ก็คิดอย่างนั้นจริงๆ เรื่องทำบุญต้องบอกหมอ..ก่อนใคร
ความทรงจำดีๆ..ยากที่จะลืมเลือน
ขอบคูณมากที่นำมาแบ่งปัน
สวัสดีค่ะ พี่รุ่ง
- เห็นมิตรภาพที่งดงามแล้วก็พลอยยินดีไปด้วย
- บุญหนุนนำค่ะ
สวัสดีค่ะพี่เกษตรยะลา
พี่คิดดีจังเลย แต่ปีนี้ คงไม่มีกฐิน Gotoknow แล้วเนาะ
กฐินนี้ น่ารักค่ะ โทรมาเสียงสดใสมาก มีฝีมืออีกต่างหาก
ว่างๆ ก็จะพาเดินชม สิ่งที่เขาเคยร่วมสร้าง กับป๊า ได้แต่ชื่นชม อายุยี่สิบเจ็ดประมาณนี้นะ มีน้องนิวอีกคน อายุพอๆกัน
จากมาก็เกือบสามเดือนแล้ว ยังมีคนคิดถึงก็ดีใจ เลยนำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ
ขอบคุณพี่ค่ะ
สวัสดีค่ะpa_daeng [มณีแดง คนสวย แซ่เฮ]
อยากให้ได้ไปสักครั้งนะคะ จะได้รับรู้ และซาบซึ้งกับมิตรภาพต่างแดนกันจริงๆ มีพระอาจารย์ท่านเล่าให้ปลื้มว่า หมอนี่แปลกนะ กลับไปแล้ว มีแต่คนพูดถึง ก็เราเป็นเพื่อนกันทั้งนั้นค่ะป้าแดง อาชีพเรา ก็คอยรักษาคนได้เกือบทั้งวัดอยู่แล้วค่ะ
ขอให้ได้ไปนะคะ
ดีจังเลยนะคะ กับความทรงจำดีดีที่มีให้ระลึกถึง
^^
ถ้ามีโอกาสก้อขอให้ได้ไปอีกนะคะ จะได้ไปเยี่ยมกฐินด้วย
การทำบุญ จะทำที่แผ่นดินไหน ก้อคือการทำบุญ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณคนแอบอ่าน
ถ้าได้ไปอีก ก็คงได้พบกฐินค่ะ
การทำบุญทำให้เราสุขใจเสมอ
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยี่ยม ขอให้โชคดีนะคะ