หลังจากเราฟังการนำเสนอโครงงานสุขภาพของนักเรียน ที่โรงเรียนหนองฉางวิทยาคมเสร็จ พวกเราก็ไปเยี่ยมโรงเรียนเขาวง ที่อ.ลานสัก จ.อุทัยธานี เพื่อพาพี่นพรัตน์ ผลิตากุล(พี่ตุ๊ก)ไปดูว่าโรงเรียนเขาวงเขาเป็นทองเนื้อแท้หรือไม่ พี่แดง(เอื้อมเดือน ยิ้มพระ)ก็โทรไปบอกผอ.สมชาย ซึ่งพวกเรามักเรียกผอ.สมชายว่าอาจารย์เป็ด ตอนนั้นประมาณ เกือบบ่าย 3 โรงเรียนนี้อยู่ไกลจากอ.ลานสักพอประมาณ พี่ตุ๊กพูดว่า โอ้โฮ้ ทำไมโรงเรียนนี้อยู่ไกลจัง ลึกก็ลึก แต่พอพวกเราไปถึง โรงเรียนเลิกแล้ว ยังมีเด็กนักเรียนรอผู้ปกครองมารับ โรงเรียนนี้มีกฏว่าห้ามผู้ปกครองนำรถเข้ามารับ ให้จอดรถในจุดที่กำหนด พี่ตุ๊กพูดกับพวกเราตอนกลับนั่งในรถว่า โรงเรียนสะอาดดีนะ สิ่งแวดล้อมก็ดูสวย พวกเราเดินดูทุกจุดแม้กระทั่งห้องสุขา จะดูว่าเป็นทองแท้หรือว่าทองลอก พอนั่งคุยกับผอ. พี่ตุ๊กถามว่า เหนื่อยไหมอาจารย์ ผอ.บอกว่า เหนื่อยมันก็เหนื่อยนะพี่ แต่ผมทำจนมันอยู่ตัวแล้ว พวกพี่จะมาตอนไหน ของผมก็เป็นอย่างนี้ ผมกับครูที่นี่ทำกันตลอด ผมอยู่ที่นี่มาเป็น 10 ปีแล้ว ตอนนี้ผมกลายมาเป็นสอนลูกของลูกศิษย์ผมแล้ว ผมบอกเสมอว่า เด็กเขาเป็นลูกของคุณ คุณเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องช่วยโรงเรียนดูแลด้วย เวลาอยู่โรงเรียนมันก็เป็นหน้าที่ของครูพอไปอยู่บ้านมันก็ต้องเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ ไม่ใช่อะไรก็มาทิ้งไว้ที่ครู ถ้ามีปัญหาอะไรก็มาบอกกัน มาช่วยกันแก้ ผอ.บอกว่าชุมชนที่นี่ยากจน แต่ถ้าโรงเรียนขอแรงอะไรจะช่วยเต็มที่ บ้านไหนไม่มีเงินก็ช่วยแรงกาย ชุมชนที่นี่น่ารักมาก เราก็เลยเอารูปมาให้ดูกัน...
สวนหย่อมหน้าห้องเรียน
เด็กๆกินนมนั่งรอผู้ปกครองมารับ
มาแล้วๆพ่อใครแม่ใครดูเอาเอง
ห้องเก็บของในห้องครัว
เก็บเป็นระเบียบ หยิบก็ง่าย หายก็รู้ ดูงามตา
ห้องทำอาหารของโรงเรียน
สบู่ไม่หาย แห้งก็ไว ใช้ไปก็ไม่เละ
สนามของน้องหนู
อ๋อ/. ก็คุณนายเขาตั้งหน้าตั้งตาเขียนไงละแดง