เมืองไทยในอนาคต

หน้าแรก	บทความ	Down Load	เชื่อมโยง	สมุดเยี่ยม
บทความปี 2004 p2	บทความปี 2004 p1	บทความปี 2003 p2	บทความปี 2003 p1	บทความปี 2002

อนาคตเมืองไทย ใครว่าไม่น่าเป็นห่วง?

คอลัมน์ คมคนคมคิด  โดย จรัญ ยั่งยืน   ประชาชาติธุรกิจ หน้า 8  วันที่ 19 สิงหาคม 2547  ปีที่ 28 ฉบับที่ 3611 (2811)

"รัฐที่มีคุณภาพ สังคมก็จะมีคุณภาพ"ที่ผ่านมาประเทศไทยมีการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจที่มีรากฐานมาจากการใช้ความได้เปรียบทางทรัพยากรตั้งแต่ดิน น้ำ ป่าไม้ แรงงานราคาถูก ผสมกับทุนในชาติและต่างชาติ และการนำเข้าความรู้ทางวิทยาการที่แฝงอยู่ในรูปของทุนและเครื่องจักร รัฐบาล พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร เองก็รู้ดีว่าความได้เปรียบทางด้านทรัพยากรและแรงงานราคาถูกหมดไปแล้ว การเพิ่มผลผลิตจากปัจจัยเท่าเดิมของแรงงานและปัจจัยการผลิตอื่นๆ นั่นคือ ปัจจัยชี้ขาดในอนาคตฉะนั้น จะต้องมาจากการลงทุนรอบด้านและการจัดการที่เป็นระบบทั้งเอกชนและรัฐบาล การมีผู้นำที่เข้มแข็ง ฉลาดรอบรู้อย่างเดียวคงไม่พอการเพิ่มขีดความสามารถทางเศรษฐกิจเพื่อยกมาตรฐานการครองชีพของคนไทยให้สูงขึ้น ประสบการณ์จากอดีตน่าจะบอกเราได้ว่า ตลาดต่างประเทศเป็นพลังขับเคลื่อนที่ทำให้เกิดการแข่งขัน การเรียนรู้วิทยาการการผลิต การจัดการ และการตลาดในการเรียนรู้ดังกล่าวแม้ว่าเราจะเก่งขึ้น เราก็ยังห่างไกลจากการเป็นประเทศที่พัฒนา ซึ่งสร้างตลาดและผลิตภัณฑ์จากนวัตกรรมจากการลงทุนใน R&D"ท่านผู้นำของเราพึงตระหนักว่า เราไม่ได้เป็นอิสระอะไรหรอก เรายังต้องพึ่งพาความรู้เทคโนโลยีและการจัดการจากบรรษัทข้ามชาติ"เราเพียงแต่ค่อยๆ ไต่อันดับปรับตัวไปเรื่อยๆ จากรับจ้างทำของใช้ความรู้การออกแบบและ แบรนด์ของผู้ซื้อหรือผู้จ้าง หรือร่วมลงทุนกับบรรษัทข้ามชาติภารกิจที่สำคัญของรัฐบาลพรรคไทยรักไทยถ้าต้องการที่จะ transform ธุรกิจไทยก็คือ การเพิ่มขีดความสามารถของธุรกิจไทยทั้งทางด้านกระบวน การและผลิตภัณฑ์ที่เราสามารถออกแบบและมี แบรนด์ของตัวเองเพื่อสามารถสร้างมูลค่าเพิ่ม และ margin จากกำไรให้สูงขึ้น และตกอยู่กับธุรกิจไทยแทนที่จะเป็นของบรรษัทข้ามชาติรวมทั้งพัฒนาขีดความสามารถในระยะยาวของอุตสาหกรรมในการผลิตสินค้าทุน การลงทุนใน R&D ซึ่งสถานภาพของเรายังห่างไกลกับประเทศเพื่อนบ้านในภูมิภาคนี้มาก ทั้งหมดนี้ต้องการทุ่มเททรัพยากรของรัฐมาที่การศึกษาค้นคว้าวิจัยในระดับสูง โดยเฉพาะทางสายวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีต้องการรัฐที่มีทุนมนุษย์และการจัดการที่มีคุณภาพ ในการร่วมมือกับภาคเอกชนต้องการนโยบายซึ่งสร้างแรงจูงใจให้แก่ภาคเอกชนเพื่อแข่งขันในระดับโลกอีก 5-6 ปีข้างหน้าเมื่อท่านผู้นำทักษิณดำรงตำแหน่งครบ 2 วาระ รายได้ต่อหัวของไทยก็คงไม่เกิน 4,000 ดอลลาร์สหรัฐต่อคน ยังอีกไกลที่เราจะเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว รายได้ต่อหัวยังคงต่ำกว่าสิงคโปร์สิบเท่าตัว คงต่ำกว่าเกาหลีอย่างน้อยสี่เท่าตัว"แม้ว่าคนจนคงมีแนวโน้มลดลง แต่ก็จะไม่หมดไป จริงๆ แล้วแม้ท่านผู้นำทักษิณจะเป็นนายกฯไปอีก 20 ปี คนจนก็จะไม่หมดไปจากประเทศไทย เพราะความยากจนเป็นพลวัตโครงสร้างการกระจายรายได้อาจจะดีขึ้นหรือเลวลง"ท่านผู้นำของเราใช้สถาบันการเงินของรัฐมาเอื้ออาทรแก่คนจนจำนวนหนึ่ง มากกว่าที่จะกล้าปฏิรูประบบภาษีที่เก็บจากความมั่งคั่งของคนรวยแล้วกระจายมาช่วยในกิจการสังคมของคนจน"การไม่เก็บภาษีจากกำไรของการซื้อขายหุ้นของบุคคลธรรมดาควรจะเลิกได้แล้ว ประเทศไทยอาจจะมีเมืองใหม่ที่นครนายกและมีรถไฟใต้ดินที่มีเครือข่ายมากขึ้น แต่ผลของเมืองใหม่แม้จะดีในหลักการที่จะมีผลต่อการกระจายความเจริญจากกรุงเทพฯ หรือลดขนาดของประชากรในกรุงเทพฯ แต่ในระยะยาวยังมีความไม่แน่นอน เศรษฐกิจไทยอาจโตได้สูงถึงร้อยละ 10 แต่ก็อยู่ได้ไม่นานคงจะเริ่มขาดดุลบัญชีเดินสะพัดเหมือนที่ผ่านมาในอดีตและสิ่งที่จะตามมาคือ ปัญหาความรุนแรงของสังคมไม่ว่าจะเป็นเรื่องตั้งแต่โสเภณี อาชญากรรม ยาเสพย์ติด ความฉ้อฉล คอร์รัปชั่นทั้งในภาคธุรกิจและภาครัฐ รวมทั้งความถดถอยและความเสื่อมสภาพของทุนทางสังคม การขาดความไว้ใจซึ่งกันและกัน (trust) ทั้งในระบบชุมชนและครอบครัว องค์กรที่ทำงานสุดท้ายนี้แม้ภาวะผู้นำจะมีความสำคัญต่อการเปลี่ยนแปลงไม่มากก็น้อยในทุกสถานที่ทุกเวลา การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ สังคม และการ เมือง ล้วนมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน ต้องการการมีส่วนร่วม และ empowerment สู่องค์กรและประชาชน เราไม่อยากเห็นรัฐที่เข้มแข็งรวบอำนาจแต่ภาคประชาชนอ่อนแผู้นำของประเทศควรจะเป็นแบบอย่างของสาธารณชนในการปลอดจากปัญหาการทับซ้อนของผลประโยชน์ทางธุรกิจ จากตำแหน่งทางการเมือง ไม่เป็นการเพียงพอที่รัฐบาลสร้างความมั่นใจให้แก่ประชาชนในเรื่องปากท้องหรือเรื่องเศรษฐกิจ"ผู้นำและรัฐบาลที่ดีจะต้องได้รับความไว้วางใจและเชื่อใจ (trust) จากประชาชนว่าเป็นผู้มาทำงานหรือมาบูรณาการประเทศหรือสังคม ไม่ใช่มา "บูรณากู" อย่างที่ คุณธีรยุทธ บุญมี เคยให้เป็นข้อคิดไว้"

[Kwanruen]

                 สวัสดีจ้า..โจโจ้ (Model) ผอมลงไปรึป่าวเนี่ยะ.... สำหรับเรื่องการบ้านการเมือง..ตอนนี้รู้สึกเหมือนกับว่า " ใครที่มีความเห็นเดียวกับ กรู นั่นแหละ ประชาธิปไตย..ถ้าต่างขั้วกะกรู... ขอเรียกพวกมันว่า เผด็จการ..." ( นี่นะหรือคือระบอบประชาธิปไตย)