การบูรหอม...หอม...จ้า

จากบันทึกที่แล้ว หลังจากนั้นเราได้ลองเลียบๆเคียงๆถามเหล่าสมาชิกว่า "มีใครสนใจนำความรู้ที่ได้ไปประกอบอาชีพบ้าง" ปรากฎว่ามีสมาชิกสนใจประมาณ 10 คน แต่ยังมีปัญหาเรื่องของการเดินทางไปซื้อวัตถุดิบ ดังนั้น เราจึงจัดหาทุนประกอบอาชีพให้แก่สมาชิกเหล่านั้น โดยในครั้งแรกนี้ เราเป็นผู้จัดซื้อชุดทำน้ำยาล้างจานและขวดขนาด 400 มิลลิลิตรเพื่อใส่น้ำยาล้างจานที่ทำเสร็จแล้วจำนวน 5 ใบให้แก่สมาชิกที่ลงทะเบียน และสมาชิกต้องนำชิ้นงานมาส่งให้คนละ 1 ขวด

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ สมาชิกได้นำชิ้นงานมาให้และได้พูดคุยกัน จึงได้รู้ว่ามีประมาณ 3 - 4 คนที่นำไปเป็นอาชีพ ส่วนปัญหาที่พบค่อนข้างเหมือนๆกันก็คือ ใส่น้ำเยอะไปทำให้น้ำยาล้างจานที่ได้เหลวเกินไป (แต่ก็ยังสามารถนำไปใช้ได้) นอกจากนี้เหล่าสมาชิกยังบอกว่า รู้สึกคุ้มค่ากับเวลาที่เสียไป รู้สึกภาคภูมิใจ และจะไปซื้อวัตถุดิบมาทำต่อ

วันนี้ เราได้ฝึกอาชีพ "ทำการบูร" ให้กับผู้ที่เข้ารับการบำบัดยาเสพติดชนิดฉีดเข้าเส้นโดยใช้เมทาโดนระยะยาว หลังจากได้ฝึกให้กับผู้ดูแลเด็กที่ได้รับผลกระทบจากโรคเอดส์เมื่อสัปดาห์ก่อน โดยมีวิทยากรคือ "พี่กล้วย" คนเก่งจากANC (ต้องขอขอบคุณน้าโสพิศที่ให้พี่กล้วยมาช่วยสอน แม้ว่างานANCจะค่อนข้างยุ่ง) สมาชิกที่ลงทะเบียนขอรับการฝึกอาชีพในครั้งนี้มีอยู่ 8 คน แต่หลังจากเข้ากลุ่มซักประวัติกัน ปรากฎว่ามีสมาชิกขอรับการฝึกเพิ่มขึ้นอีก 3 คน รวมทั้งหมด 12 คน วันนี้พี่กล้วยสอนทำการบูร 2 แบบ คือ รูปหัวใจและถุงโดยใช้ปืนกาวแทนการเย็บด้วยด้าย เพราะสมาชิกบางคนมีปัญหาเรื่องสายตาและการใช้มือ (มือสั่น ซึ่งอาจเป็นผลจากการใช้ยาเสพติด) แล้วนี่ก็คือบรรยากาศในระหว่างการฝึกอาชีพค่ะ