การพบกลุ่ม

การเล่าเรื่อง

วันนี้รู้สึกว่า อากาศดีตั้งแต่ออกจากบ้าน เพราะรถที่ขับอยู่เสียงดังมากใครเห็นก็ยิ้มให้  เหมือนเราอยู่ที่บ้านเกิดเลย เวลามาตลาดทีไรมีแต่คนยิ้มให้ทั้งรู้จักและไม่รู้จัก และก็จะทักทายถามถึงคนที่บ้าน ก็คือ พ่อ ,แม่และพี่ ว่าอยู่บ้านหรือเปล่า  จะไปหา  แต่เราชอบหลอกว่าไม่อยู่หรอกไม่ต้องไป อีกหลายวันถึงจะกลับ  ฮิๆ  เชื่อสนิทเลย  เพราะเราเบื่อรับแขกมาก มากันได้ทุกวัน  ตั้งแต่จำความได้   บางครั้งมาแต่ไม่ได้ทำอะไรหรอกขอให้มานั่งเล่น นั่งคุย  จนมึดถึงจะกลับ ไอ้เราก็จะทำอะไรก็ไม่สะดวก  ตอนพ่อมีชีวิตอยู่จะมีเพื่อนไปหาทุกวันเราก็ต้อง เข้าครัว หากับแกล้ม กว่าจะเดินเอาไปถึงก็เหลือนิดเดียว พ่อถามว่า ทำไมเหลือแค่นี้ และก็ยิ้ม ๆ ก็เอาเข้าปากเพราะของชอบทั้งนั้น    ช่วงบ่ายได้สอนนักศึกษาและได้เข้าใจหลายเรื่องเกี่ยวกับตัวนักศึกษาและนักศึกษาจะสนิทกันมากได้ไปเที่ยวเล่นกันถึงบ้าน   มาเล่าให้ครูฟัง  โดยมากนักศึกษาช่วงบ่ายจะเป็นวัยรุ่น จะสอนง่ายกว่านักศึกษา ม.ปลาย  ซึ่งมีอายุ  มากกว่า แต่ก็ดีไปคนละแบบ และความสนใจก็ไปคนละอย่าง  ซึ่งม.ปลายจะรับผิดชอบเกี่ยวกับการทำงานควบคู่กับการมาเรียนจะจริงจังกับชีวิตมากเลย 

        เขียนอย่างไม่มีสาระมากอ่านแล้วจะปวดหัวนะ ขอจบเท่านี้นะ สวัสดี!