ครูภาษาไทย
วันนี้เป็นวันไหว้ครูของโรงเรียนรัตนโกสินทร์สมโภชบางเขน มีศิษย์เก่าเข้ามาหาครูอาจารย์มากมาย
ลูกศิษย์ของครูตุ่มคนหนึ่งมาหา นั่งคุยกับครูคนโน้นคนนี้อยู่ในห้องพักครู ครูตุ่มเข้ามาเขาไหว้ ครูตุ่มก็ทักทายไต่ถามทุกข์สุขตามปกติ แต่พอถามว่าเป็นไงยะ (ลูกศิษย์ของครูตุ่มชื่อสุริยะ / เป็นประธานนักเรียน/เป็เยาวชนดีเด่นระดับประเทศ /เป็นคนมีน้ำใจ/เป็นที่รักของเพือนฝูง /แต่เขาเป็นเด็กโปรแกรมไทยสังคม จึงเป็นลูกศิษย์ที่สนิทกับครูตุ่ม) พอครูตุ่มถาม ยะมองหน้าครูทำตาแดง ๆ พอครูตุ่มถามต่อ ยะร้องไห้ ร้องไห้แบบเด็ก ๆ เลย น้ำตาไหลพราก พยายามตอบคำถามครู ครูหลายคน(ในที่นั้น) พากันหันมามอง เพราะแปลกใจ ยะเคยแต่ร่าเริง ไม่เคยร้องไห้ คำตอบที่ได้รับ ครูทุกคนอึ้ง
ยะมีปัญหาเรื่องเรียน ยะได้โควต้าไปเรียนที่ลาดกระบัง สาขาที่ยะเรียนต้องเรียนเคมี ชีวะ ฟิสิกส์ ซึ่งยะไม่มีพื้นฐานเลย เรียนไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ ถามเพื่อนก็ไม่มีใครช่วยยะได้ เพราะทุกคนก็ต้องขมักเขม้นเรียนให้ทัน ยะได้พยายามแล้วทั้งอ่านหนังสือ ตั้งใจเรียน แต่ก็ยังสู้ไม่ไหว ครูหลายคนอยากช่วยบอกว่าให้ยะมาเรียนกับครู ครูจะติวให้ แต่ยะต้องขับมอเตอร์ไซด์จากสายไหมไปเรียนที่ลาดกระบัง ใช้เวลาวันละ 1 ชั่วโมงไป และ 1 ชั่วโมงกลับ ตอนนี้มีรับน้องใหม่ทุกวันด้วย มาถึงบ้านยะอยู่กับยาย และอาที่เป็นใบ้อีก 1 คนไม่มีใครอีกในบ้าน จึงเป็นหน้าท่ที่ยะต้องดูแลท่านทั้งสองด้วย ครูฟังแล้วร้องไห้ตามลูกศิษย์ไปด้วย อยากช่วยยะแก้ปัญหา แต่ยังคิดไม่ออกว่าจะช่วยอย่างไร ยะเป็นเด็กเรียนไม่เก่ง เขาเก่งกิจกรรม อัธยาศัยดี แต่มันช่วยเรื่องนี้ไม่ได้ ยะมีความกตัญญู ต่อยายและอา ครูตุ่มเล่าเรื่องนี้ไว้ในบันทึกด้วยความอยากช่วยลูกศิษย์ ตอนนี้ได้เพียงปลอบลูกศิษย์ไปว่า ให้พยายามให้ถึงที่สุด ลองดูสักตั้ง ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็ให้คิดเสียว่าไปหาประสบการณ์ ยังมีเส้นทางอื่นที่เหมาะสมกับยะ ให้ยะได้มาเริ่มต้นใหม่ได้ ไม่มีอะไรสายเกินไป ขอเพียงอย่าท้อเท่านั้น มีปัญหาอยากปรับทุกข์ให้โทรหาครูได้ตลอดเวลา
ครหลายคนยินดีช่วย และให้คำแนะนำ บางทีการที่เด็กได้โควต้าไปเรียนในสายที่เด็กไม่มีพื้นอย่างนี้ก็เป็นการเสียโอกาสนะ เรื่องนี้คงเป็นตัวอย่างแก่รุ่นน้องได้เป็นอย่างดี
ครูตุ่มเล่าเรื่องนี้ไว้เผื่อมีสมาชิก ท่านใดมีแนวคิด ที่จะแนะนำได้ ครูตุ่มจะขอบคุณมาก วันไหว้ครูปีนี้ จึงเป็นครั้งแรกในชีวิตการรับราชการที่ครูตุ่มสงสารลูกศิษย์จนพลอยร้องไห้ตามลูกศิษย์ไปด้วย สงสารยะจริง ๆ สงสารมาก ๆ ครูคงไม่ลืมวันไหว้ครูปีนี้ไปอีกนาน
ความเห็น (2)
วันไหว้ครู ศิษย์เก่ามักจะแวะมาหาครู เขาคงคิดถึงและระลึกถึงครูเก่าๆของเขา นี่เป็นบทเรียนอีกบทหนึ่งนะคะที่ว่า บางทีสอบเข้าเรียนได้ที่ดีๆ แล้วเรียนลำบากเหลือเกิน เวลาที่เสีย ไม่เท่ากับใจที่เสียนะคะ เขาจะเสียใจที่ทำไม่ได้
เรียนคุณครูตุ่ม ค่ะ
เนื่องจากดิฉันได้อ่านอนุทิน http://gotoknow.org/journals/surangpoum/entries/11779 จึงอยากแนะนำเพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้งานค่ะ
หากคุณครูตุ่มต้องการให้นักเรียนใช้งานการเขียนบล็อก เพื่อการเรียนการสอน ดิฉันขอแนะนำให้คุณครูตุ่มลองใช้งานที่ Learners.in.th ค่ะ
และเนื่องจาก GotoKnow.org นั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อให้คนทำงานได้เขียนบันทึกเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
แต่สำหรับ Learners.in.th นั้นจะเป็นพื้นที่ให้นักเรียน นักศึกษา เขียนบล็อก และนอกจากนี้ยังเป็นพื้นที่เพื่อการเรียนการสอนด้วยค่ะ ซึ่งคุณครูก็สามารถสมัครใช้งานบล็อกที่ Learners.in.th เพื่อแลกเปลี่ยนกับนักเรียนนักศึกษาได้ค่ะ
จึงเรียนมาเพื่อทราบค่ะ
หากมีข้อสงสัยเพิ่มเติม ติดต่อสอบถามเข้ามาได้นะคะ