นักข่าวในแสงไฟ
|
นักข่าวในแสงไฟ
อ้างอิง - ภาพ http://www.oknation.net/blog/DECHARIN
รอบสัปดาห์ สองสัปดาห์ในการชุมนุม ของกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย มีสิ่งหนึ่งในท่ามกลางความเคลื่อนไหว หากนับสถานีข่าว ASTV และสื่อในเครือผู้จัดการ ซึ่งดำเนินการถ่ายทอดสด ประเด็น ข้อเรียกร้อง รายละเอียดการปราศรัย บรรยากาศ และเรื่องราวของการชุมนุมอย่างต่อเนื่อง จนสื่อมวลชนทั่วไป ต้องย้อนกลับมานำเสนอประเด็นเพิ่มเติม
ในเรื่องราวของจุดยืนการนำเสนอข่าวสาร กระทั่งมีคำถามต่อเติมตามมา ไม่ว่าจะเป็นการนำเสนอ ในรายงานพิเศษของ สถานีโทรทัศน์ NBT สถานีโทรทัศน์ ไทยพีบีเอส ไม่ว่าจะเป็นมุมมองเห็นด้วยหรือเห็นต่าง ต่างนำรายละเอียดมากมาย ให้เราประชาชนคนไทยทั่วไปได้เลือกชม เลือกพิจารณา และเลือกมองในแต่ละท่าทีเหล่านั้น บ้างก็อธิบายได้น่าคิด แต่บ้างก็มีอคติให้น่าตาม
ว่าสุดท้าย ในแต่ละตัวตนคนข่าว เขาเหล่านั้นจะพิสูจน์สิ่งนำเสนออย่างไร สำหรับวัฒนธรรมบรรยากาศ และแวดวงคนทำข่าว ผมเชื่อแน่ว่า ไม่มีใครอยากทำตัวให้ต้องเป็นข่าว ให้ต้องยืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟ หน้ากล้อง หรือต่อหน้าไมค์ที่กำลังจ่อปากสอบถามความคิดเห็น กระทั่งมีเสียงบอกให้ยืนท่าไหนมุมไหน ยื่นเรื่องถามย้ำ ในส่งที่พูดไปหลายครั้ง
แต่ในบางด้านบางมุมของคนข่าว ผมก็เห็นคนข่าวหลายคน ที่พยายามนำเสนอ ไม่ว่าจะด้วยผล ในการลงสมัครรับเลือกตั้งสมัยหน้า ด้วยตัวตนภายในว่าต่อไป จะออกไปตั้งบริษัทส่วนตัว รับงานประมูลเผยแพร่สื่อรณรงค์ประชาสัมพันธ์ ให้กับหน่วยงานราชการ กระทรวงทบวงกรม หรือกระทั่งรับนำเสนอให้นักการเมือง หรือแม้แต่สื่อที่ต้องเป็นผู้ดำเนินรายการ
ในแต่ตัวคน ของความเป็นคนข่าว ความหลากหลายของการนำเสนอ และความแตกต่างของตัวตนภายใน ต่างพิสูจน์ออกมาเสมอ ในแต่ละครั้งของวันคืนและเดือนปี เมื่อวันหนึ่ง เราจะเห็นได้เอง จากบทสัมภาษณ์ การนำเสนอประเด็น คำซักถามและวิธีการลำดับข่าว ในแต่ละเนื้อข่าวล้วนบ่งบอกตัวตนคนข่าวได้ไม่ยากเย็นนัก เหมือนเช่นคำหยอกล้อ
ยามเห็นมุมกล้องของตากล้องคนนี้ เห็นบทขึ้นต้นและบทจบ ในรายงานข่าว กระทั่งเห็นตัวตน จากคำเล่าลือว่าสนิทสนมกับนักการเมืองคนใด ขั้วไหน นักธุรกิจหรือผู้มีอิทธิพลคนใดในสังคมไทย วันหนึ่งคนในสังคมไทยจะรับรู้ได้เอง สำหรับเส้นทางสายวิชาชีพ สำหรับความภาคภูมิใจ ในไร่ส้มและในกลิ่นขนของนกน้อยนกใหญ่ทั้งหลาย บางครั้งอาจไม่ยาก
ไม่ว่าจะอธิบาย หรือกล่าวคำสรุปความ ให้ได้เข้าใจความเป็นคนข่าวเช่นไร ผมก็มักเชื่อเสมอว่า วันคืนและตัวตนในระยะเวลาชีวิต จะพิสูจน์ออกมาอย่างแน่นอน จนวันหนึ่งเราเห็นเขา ก้าวเดินไปในวิชาชีพอื่น ซึ่งอาจใกล้เคียงความเป็นคนข่าว หรือห่างไกลก็ตามแต่ วันหนึ่งจะเป็นเจ้าของบริษัทสื่อ เป็นนักการเมือง เป็นโฆษกรัฐบาล เป็นคนทำงานสารคดี เป็นเจ้าของกิจการเล็กเล็ก เป็นผู้รับงานประมูลของหน่วยงานรัฐ สักวันหนึ่งเราย่อมได้รู้
อาจจะสรุปความได้ยากสักหน่อย หากจะกล่าวถึงความจริง ในแต่ละสิ่งนำเสนอ เมื่อวันนี้ เราเห็นนักข่าวยืนยันอธิบาย ถึงความจริงในความเป็นกลาง ถึงตัวตนจริยธรรมคนข่าว กระทั่งเห็นคำพูดโน้มน้าวจุดบอดในวิชาชีพ ในวันที่คนข่าวเหล่านั้นต่างแบ่งฝ่ายแบ่งข้าง และแบ่งขั้ว ไม่นับรวมกับน้ำเสียงตอบโต้ ในแต่ละตัวตนอันไม่ชอบธรรม เช่นการได้มาของสถานะในการทำงานข่าวทุกวันนี้ ว่ายืนยันรับใช้อำนาจของใครหรือไม่
สำหรับมุมมองข่าว ความดีที่ประชาชนคนไทยได้รับ จากการนำเสนอข้อมูลข่าวสารหลายด้าน คือสิ่งที่เราน่าจะตระหนัก และเก็บรายละเอียด ของความแตกต่างเหล่านี้ เท่าเทียมกับความจริง ในแต่ละความเชื่ออันหลากหลาย สำหรับผมแล้ว ถือเป็นสิ่งที่ดีงามอย่างยิ่งในสังคมไทย เมื่อมีความคิดเห็นที่แตกต่าง ได้มีพื้นที่ในการนำเสนอ ในการแสดงออก และได้บอกกล่าวกับสังคม
สำหรับคำถามซึ่งค้นหาจริยธรรมคนข่าว ผมมักถึงช่วงเวลาอันสำคัญ ยามนักข่าวตกงาน ผมมักนึกถึงวิกฤติเศรษฐกิจฟองสบู่แตก หลังจากยุคความรุ่งเรืองรุ่งโรจน์ครั้งใหญ่ ในแต่ละวงการข่าว นักข่าววิทยุผุดอุปกรณ์ทุกอย่าง นักข่าวหนังสือพิมพ์ได้มีโอกาสทำข่าวที่มากมาย นักข่าวโทรทัศน์มีอุปกรณ์ใหม่ใหม่ให้ลองเล่น ทุกคนในวงการข่าวมีที่ทางเพิ่มขึ้น มีโอกาสเพิ่มขึ้น
ไม่นับกับความจริง ว่าเงินเดือนและเกียรติยศ หรือกระทั่งโอกาสในสังคมไทยวันนั้น นักข่าว กลายเป็นหนึ่งกระบวนทัศน์ของคนเรียนหนังสือ ถึงแต่ละความใฝ่ฝันยามอยู่หน้ากล้อง ยามแบกกล้อง ยามเจาะประเด็น ยามเขียนข่าว และยามที่ได้บอกกล่าวกับผู้คนทั่วไป ด้วยความภาคภูมิใจว่าเป็นนักข่าว ยามนั้นทุกอย่างสดใสสำหรับผู้คนในแวดวงและวิชาชีพสื่อสารมวลชน
นักข่าวสายเศรษฐกิจ การเมือง สังคม บันเทิง ผู้คนซึ่งเกี่ยวข้องกับทุกองคาพยพ ในแต่ละการถ่ายทอด หรือแต่ละการตีพิมพ์นำเสนอข่าวสาร ต่างอยู่ในวันรุ่งโรจน์ เหมือนเช่นความหวังของผู้คนต่อเศรษฐกิจ จนกระทั่งวันหนึ่ง ทุกอย่างจบลง มีคำถามว่าจะรับเงินเดือนครึ่งหนึ่ง จะลาออกพร้อมเงินชดเชย จะถูกยกเลิกการจ้างงาน จะทะเลาะเบาะแว้ง หรือจะเป็นคำถามว่าจะทำอย่างไรต่อกับชีวิตที่เหลืออยู่ สำหรับคนข่าวที่ตื่นขึ้นมาในวันหนึ่ง แล้วไม่ได้ทำข่าว
วันนั้น คนข่าวที่เป็นข่าว เพราะการตกงานในอาชีพ จนต้องทำทุกสิ่งอย่าง เพื่อให้ชีวิตคลี่คลายและก้าวเดินต่อไป คือสิ่งที่เจ็บปวด และกลายเป็นประสบการณ์ฝังใจคนข่าว มากมายหลายคนที่จดจำได้ดี การเปิดท้ายขายของ การซึ้งน้ำใจพี่น้อง ตระหนักในความจริงใจของผู้บริหาร และความหมายของชีวิต ที่ยังคงต้องก้าวย่างต่อไป
สำหรับวันนี้ในยามเห็นข่าวสารเพื่อวิพากษ์ คอยตรวจสอบตรวจทานหน้าที่ ในแต่ละการนำเสนอข่าว วันนี้ ผมแค่เห็นนักข่าวในแสงไฟ
หมายเหตุ : ภายถ่ายดังกล่าว เป็นผลงานของ คุณเดชา รินทพล เพื่อนำเสนอความงามของแสงไฟ ก่อนการรายงานสด ของผู้ประกาศข่าว จากสถานีโทรทัศน์ NBT การประกอบความเรียงชิ้นนี้ มิได้มีเจตนาวิพากษ์ถึง ผู้ประกาศข่าวท่านดังกล่าว เป็นเพียงแต่ ต้องการนำเสนอภาพความงามของแสงไฟ และความงดงามขององค์ประกอบของรูปภาพเท่านั้น |
ความเห็น (2)
เมื่อวานมีโอกาสได้นั่งในเวทีสนทนา ร่วมกับสื่อมวลชนที่ทำหนังสือพิมพ์ (โพสทูเดย์,บางกอกโพส,อิสรา,กรุงเทพธุรกิจ ฯลฯ) โดยเฉพาะนักเขียนในดวงใจผมท่านหนึ่งที่เป็น บก.โพสทูเดย์
ผมเห็นจิตวิญญาณของสื่อ เห็นวิธีคิด และ อุดมการณ์ที่ชัดเจนครับ
ผู้สื่อข่าว ไม่ค่อยพูดเรื่องตนเองเท่าไหร่ ซึ่งเป็นเรื่องปกติ มุมมองที่มีต่อแหล่งข่าว รวมถึงกลวิธีการนำเสนอ และพื้นที่ของสื่อ ตามสิทธิสื่อ ตาม ICCPR น่าสนใจมาก ผมคิดว่าจะนำมาเสนอเป็นบันทึกในโอกาสต่อไป
ไม่ค่อยมีความรู้ด้านสื่อ แต่มองว่า สื่อไม่เป็นกลางหรอก (ความคิดผม) เพียงแต่ทำให้เรื่องราวสมดุลได้อย่างไร??
สวัสดีครับ คุณเอก
ขออภัยอย่างยิ่งครับ
เข้ามาตอบอย่างล่าช้า สำหรับมุมมอง ในแต่ละจิตวิญญาณ วิธีคิด และอุดมการณ์ของสื่อ หรือ สื่อสารมวลชนของไทยทั้งหลาย ผมว่า เป็นคำตอบที่ชัดเจนในยุคสมัยของเราจริงจริงครับ สำหรับแง่มุมอันท้าทาย และความหมายที่เราต้องช่วยกันตอบ ช่วยกันค้นหา และจัดวางที่ทางอันเหมาะสม
ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
สำหรับความจริง ในท่ามกลางความไม่เป็นกลาง ที่ทำอย่างไร จะสามารถนำเสนอให้เกิดความเหมาะสม ต่อทั้งเรื่องราว และต่อทั้งความหมาย ของผู้คนในสังคมไทย
เป็นคำถามตัวโตโต ในยามนี้ ครับ คุณเอก