ไม่ใช่ไม่เชื่อใจ
|
ไม่ใช่ไม่เชื่อใจ
อ้างอิง - ภาพ http://www.oknation.net/blog/DECHARIN
ทุกครั้ง เวลามีใครมาถาม ถึงความเชื่อใจในชีวิต เช่นเมื่อคนที่เรารักโทรศัพท์ตามตัว พอบอกไปว่าอยู่ที่ใด ก็ยังไม่สามารถสร้างความเชื่อมั่นใดได้ หรือกระทั่งต้องคอยแอบไปยืนคุยในที่เบาเสียง พอให้คู่สายได้ตื่นเต้นน้อยลง ว่าไม่ได้กำลังคุยอยู่กับคนที่นอกลู่นอกทาง หรือต้องคอยหวาดระแวงในทุกครั้ง ยามคลาดสายตา
เช่นเดียวกับคำถามดังกล่าว เมื่อใครสักคนหนึ่ง ถามคำถามนี้ ว่าทำไมเราไม่มั่นใจนักการเมือง ไม่มั่นใจในตำรวจ ทหาร นักธุรกิจ หรือใครก็ตามในบ้านนี้เมืองนี้ ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็นิยมชมชอบ และบอกกล่าวว่าดีว่างาม กระทั่งมีบทพิสูจน์ด้วยเกียรติยศทางสังคม หรือแม้กระทั่งรางวัลความชื่นชมในระดับนานาชาติ ทำไมเราจึงหวาดระแวง
ยามใครถาม ถึงคำถามต่อบุคคล ผมมักต้องคิดให้มากเข้าไว้ ยิ่งในยามที่บ้านเมืองนี้ มึความแตกต่างในแต่ละความเชื่อ ความชื่นชอบชื่นชม กระทั่งมีความนิยมอันรุนแรง ผมยิ่งต้องประเมินสถานการณ์ล่วงหน้า เช่นหากเป็นเมื่อก่อน หากใครถามถึงเหล่าประดาขุนทหาร คณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติ ผมก็จะพยายามย้ำคำถาม เพื่อทวนความเข้าใจ
กระทั่งคอยพิจารณาท่าทีความเชื่อ หรือความนิยมชมชอบในใจ จากตัวของผู้ตั้งคำถาม ยิ่งในยามบ้านเมืองวุ่นวาย ด้วยความร้อนแรงทางความคิด ผมยิ่งต้องคิดให้มาก ไม่ใช่เพราะไม่มีหลักการในตัวเอง เพียงแต่ผมคิดว่า หากสิ่งที่เราเถียงกัน สามารถนำไปสู่ทางออกของปัญหา หรือการทะเลาะด่าทอตบตี ทำร้ายทำลายระหว่างคนไทยด้วยกันเอง เพื่อแก้ปัญหา
ผมจะยอมร่วม อยู่ในวังวนแห่งความรุนแรงนั้น แต่ถ้าหากความรุนแรงนั้น ไม่นำไปสู่ทางออก ผมก็ยังคงยืนยันที่จะสงวนท่าที ในแต่ละครั้งของความกร้าวร้าว หรือกระทั่งคอยนั่งมองดูทุกสิ่งอย่างด้วยความเงียบ คอยรับฟังมากกว่าแสดงความคิดเห็น หรือคอยยินดีพยักหน้าในแต่ละความคิดเห็น โดยยืนยันเสมอ ว่าการพยักหน้าคือการรับทราบว่าฟังอยู่ มิได้หมายความว่าเห็นด้วย
ในยามอยู่ในบ้านนี้เมืองนี้ ผมคิดในใจอยู่เสมอ ถึงความสุข ดังนั้น ผมจึงมิปรารถนาจะร่วมเป็นส่วนหนึ่ง ในการทำร้ายทำลายบ้านเมือง อันน่ารักและงดงามในดวงใจผม และพร้อมจะยอมรับว่า ความแตกต่างไม่ใช่การทำลายบ้านเมือง เพียงแต่จุดร่วมที่เราสามารถอยู่ ในแต่ละความแตกต่างต่างหาก คือสิ่งสำคัญที่เราต้องสร้างให้เกิดขึ้นในบ้านเรา
ยิ่งในยามทุกข์ ยามผู้คนในชาติโศกเศร้า กระทั่งรันทดกับวิบากเคราะห์มากมาย ผมจะเห็นน้ำใจของผู้คนในบ้านเมืองนี้ ผมเห็นเสมอสำหรับความเอื้ออารีของผู้คน ยิ่งในยามเรารับรู้ความทุกข์ยากของคนในชาติ ยิ่งเราร้องไห้ยามเห็นความทุกข์ของผู้อื่น ผมเชื่อเสมอว่า คนที่สามารถร้องไห้ สามารถเศร้าเสียใจ กับสิ่งรันทดหดหู่ คือหนึ่งในน้ำใจสำคัญที่ยังคงทำให้เราอ่อนโยน และรู้จักเพื่อนมนุษย์ ด้วยหัวใจของกันและกันมากขึ้น
ในยามนี้ที่บ้านเมืองเป็นฝักเป็นฝ่าย และงอกงามผลิบานเด่นชัด ผมยิ่งต้องคิดให้มาก สำหรับการเลือกอยู่ในท่ามกลางความแตกต่าง เพราะสิ่งสำคัญ คือหนทางออกของปัญหา การเลือกฝั่งเลือกข้าง ด้วยการยอมรับว่าหนทางใด จะนำพาไปสู่จุดยุติ โดยที่หลักการแห่งความดีความเลว ยังคงไม่ถูกทำลายนั้น ช่างเป็นสิ่งซึ่งยากลำบากยิ่ง ในยุคที่การตีความเริ่มบางเบาง
ในยามนี้ เมื่อมีใครถามถึง กำลังตำรวจทหารผู้ถืออาวุธ ผมมักนึกถึงด้วยความหวาดระแวง สำหรับสิ่งซึ่งซ่อนอยู่เบื้องหลังสังคมแห่งอำนาจ เช่นที่สังคมไทยเป็นมา และยังคงดำเนินต่อไป ผมมักจะคิดถึงหลักแห่งความเป็นคน ยามใครสักคนยืนขึ้น เพื่อชี้ให้ฆ่าฟันผู้คนในสงครามยาเสพติด เพราะสิ่งที่ผมคิด คือความไม่ไว้วางใจ
ผมไม่เห็นด้วยกับการค้ายาเสพติด แต่ผมก็ไม่ไว้ใจผู้ถืออาวุธ ผมเชื่อความยุติธรรม ที่เราต้องนำตัวผู้ถูกกล่าวหา ไปสู่กระบวนการยุติธรรม ไปสู่ขั้นตอนของการพิสูจน์ตัวตน พิสูจน์ปากคำ พิสูจน์พยานหลักฐาน ก่อนจะระดมเสียงด่าทอ เพียงเพื่อให้เกิดการตั้งศาลเตี้ยขึ้นในบ้านในเมือง เพราะสิ่งที่ผมหวาดกลัวมาตลอดชีวิต คือความใหญ่โตของผู้คน ในยามมีอำนาจ
ผมกลัวโทสะ และความลุ่มหลงในใจ ในแต่ละตัวตนของอำนาจ ซึ่งเกาะกินฝังใน อยู่ท่ามกลางวิถีชีวิตคนไทย ยามใครมีเงิน มีปืน มีทุน มีกฎหมาย เท่ากับเขาเหล่านั้นมีอำนาจ เหนือกว่าคนไทยคนอื่น และบ่อยครั้งที่พวกเขาใช้อำนาจเหล่านั้น ในการกลั่นแกล้งผู้อื่น ยิ่งในยามนี้ที่ผมฟังนายกรัฐมนตรี สมัคร สุนทรเวช มาพูดถึงบ้านเมืองนี้
ว่าพร้อมจะตัดสินใจคนเดียวได้ เพราะบางอย่างบางเรื่อง ต้องทำคนเดียว ผมก็ยังคงไม่คิดอะไรมากนัก เพราะผมเชื่ออยู่ภายในใจลึกลึกว่า บ้านนี้เมืองนี้เป็นของคนไทยทุกคน ไม่ใช่ของ คุณสมัคร สุนทรเวช เพียงคนเดียว แม้ใครจะอุปโลกน์และแต่งตั้งให้สวมหัวโขนแห่งเกียรติ ในตำแหน่งนายกรัฐมนตรี แต่สุดท้ายบ้านนี้เมืองนี้ ก็ยังคงต้องเป็นของคนไทยทุกคน ในแต่ละคำถาม แต่ละการตรวจสอบ แต่ละการมีส่วนร่วม
ไม่ใช่ผมไม่เชื่อใจ และไม่ใช่ผมไม่ไว้ใจในคำพูด เพียงแต่ความรักร่วมในผืนแผ่นดินไทยเดียวกันนี้ ซึ่งเป็นของคนไทยทุกคน เป็นของอดีตนายกรัฐมนตรีไทย นักการเมืองไทย ประชาชนคนไทย ที่ไม่ใช่นายกรัฐมนตรี คณะรัฐมนตรี หรือนักการเมืองไทยเท่านั้น ที่จะสามารถชี้ชะตาประเทศชาติ
ดังนั้น คนไทยจึงมีสิทธิ์เข้าห้องน้ำร่วมกัน เพื่อตรวจสอบสิ่งที่นายกรัฐมนตรี จะยักใส่กระเป๋ากางเกง
|
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น