ท่านลองปล่อยวางทุกอย่างลง แล้วพิจารณาดูภาพเหล่านี้ ทีละภาพ ตามลำดับ
ภาพ B1
ภาพ B2
ภาพ B3
ภาพ B4
ภาพ B5
ภาพ B6
เมื่อท่านพิจารณาภาพตามลำดับ B1 ถึง B6 ด้วยความปล่อยวางแล้ว นั้น ท่าน “คิดถึง” อะไรบ้าง…
สวัสดีครับ ดีมากครับ
ผมไม่เคยทดสอบแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้สติยังไม่ได้ ยังไม่ปล่อยวาง
แต่เห็นความละเอียดอ่อน ความปราณีต ความสับสน ความมึนงง ความซับซ้อน
ความรู้สึกนี้ เป็นฉากอารมณ์เป็นช่วงๆ
ถ้าผมปล่อยวางได้จะกลับมาดูอีกครั้งครับ
ดีมากๆครับ ขอบคุณมากครับ
เดือนหน้า ช่วงปลายๆเดือน จะได้แวะไปมุกดาหาร
จะชวน อ.หมูไปเยี่ยมท่าน ไม่ทราบว่าอยู่ไหมหน๋อ
ส่วนอันนี้ดูไปดูมาเหมือนก้นกระทะเทฟลอนค่ะ ฮ่าๆๆๆ จริงๆ ค่ะ
แต่มาคิดดูอีกที..
ดูใกล้ก็เห็นความแตกต่างมาก
ดูไกลไม่เห็นความแตกต่างเลย..กลืนเป็นเนื้อเดียวกัน..
คิดมานานแล้วว่าประสาทสัมผัสไม่ว่าจะเป็นตาหรืออื่นๆ หลอกจิตให้คิดโน่นคิดนี่เสมอค่ะ สวย ไม่สวย เล็ก ใหญ่.. หลวงปู่ชาบอกทำนองว่า..มันก็เป็นอย่างนั้นของมันนั่นแหละ..ไม่เล็กไม่ใหญ่..จะเล็กจะใหญ่มันขึ้นอยู่กับกิเลสของคนดู ^ ^
ดูรูปแล้วทำให้นึกถึงการมองในระดับของมด.. ระดับของคน.. ระดับของจักรวาล..
สิ่งที่เราคิดว่ามันเป็นปัญหาหรืออะไรก็แล้วแต่..จริงๆ แล้วไม่มีเลย ถ้ามองในแง่ของมดหรือของจักรวาล ^ ^ เขียนเสียยืดยาวเลยค่ะ อิอิ
สวัสดีค่ะ พี่ท่านบางทราย
ทักทายจากกรุงเทพฯ วันสิ่งแวดล้อมโลก
คิดถึงพี่ท่านนะคะ
มีความสุขกับการงานค่ะ
สวัสดีครับ
ภาพแรกๆ นึกถึงถ้วยกาแฟ แล้วก็เวลากวนสีให้เข้ากัน
ภาพหลังๆ นึกถึงขดลวดตะแกรงหลังคอมพิวเตอร์
ภาพสุดท้ายนึกถึงกระดาษพิมพ์สมัยก่อน เป็นลายวงๆ แบบนี้
แต่ถ้าเลื่อนขึ้นๆ ลงๆ ดูเหมือนมันหมุนได้
ถึงเพื่อนๆทุกท่านครับ
ขอเวลานิดหนึ่งนะครับจะเข้ามาแลกเปลี่ยน พอดีตอนนี้มีงานด่วนเข้ามาครับ
ขออนุญาตไปทำงานด่วนก่อนนะครับ
ขอบคุณมากที่เข้ามาดูสีที่แตกต่างและ ขดของสี อิอิ
ขอบคุณครับ เดี๋ยวมาครับ
วันนี้ปล่อยวางไปบ้าง
ฮ่าๆๆๆ มองไกลๆ ก็ไอ้เหมือนกัน
มองกลางๆมึนงงงงงวย
มองใกล้ๆมันมีรายละเอียดแตกต่างซึมลึก
อิอิ.... อาจารย์อยากสื่ออะไรเหรอครับ ลึกซึ้ง ลึกซึ้ง
ตามันหลอกใจ ใจมันหลอกตาค่ะ
แง....ไม่ปล่อยวาง.....แย้วก้องงงวย..55...ยิ่งดูยิ่งลึก..เหมือนไปอยู่อีกมิติหรือกำลังเดินทางข้ามมิติ..อ่ะ
มาป่วนก๊าบ
คิดถึงข้อมูลข่าวสาร ที่ไหลบ่าชวนงุนงง สับสนค่ะ ..และคิดถึงว่าเมื่อเราอยู่ไกลเราก็จะเห็นแบบหนึ่ง เมื่อเราอยู่ใกล้เฉพาะส่วนเราก็เห็นแบบหนึ่ง แต่ไม่ว่าจะมองใกล้หรือมองไกลแท้ที่จริงก็มองสิ่งเดียวกัน แล้วจะทะเลาะกันไปเฮ็ดหยัง? ( อดงับไม่ได้ค่ะ แหะ แหะ )
การแก้ปัญหาคงต้องดูในแต่ละบริบทนะคะพี่บางทราย ดูว่าเราอยู่ส่วนไหน มีขอบเขตการมองอยู่ในระดับไหน และจะทำอะไรได้บ้าง ..คงไม่จำเป็นต้องมองและทำแบบเดียวกัน เพราะภาพเดียวกันเมื่อมองคนละช็อตยังต่างกันเลย
สวัสดีค่ะพี่บางทรายที่เคารพ
ธุค่ะ..
บ่ายๆ กำลังง่วงได้ที่(ปกติไม่เป็น) เปิดเข้ามาอ่านบันทึกนี้ ดูรูป....
ภาพแรก..ใครกำลังใช้อะไรกวนในถ้วยกาแฟหรือเปล่า? แต่มองไปอีกทีก็เอ๊ะ เหมือนคลื่นทะเลสีทองม้วนตัวเข้าหาฝั่ง
ภาพที่สอง-สาม-สี่.. เริ่มต้นก็อาจจะเป็นแค่หัวเลขหนึ่งไทย หรือรูปก้นหอย สู่ห้วงจักรวาล นั่น..คิดไปไกลเลย
/กริ๊ง! เจ้านายโทรมาสั่งงาน หูฟังโทรฯ จากเจ้านาย...(ละสายตาจากภาพในบันทึก ไปคว้าปากกามาจดๆ คำสั่ง วางสาย..งงๆ กับคำสั่งแต่ทำไงได้วางสายไปแล้วนิ อิอิ) /
หันกลับมาที่ภาพต่อ.. ก็ยังง่วงอยู่ค่ะ แล้วก็คิดว่าก็ไอ้การที่เฝ้าครุ่นคิดว่าภาพนี้คืออะไรก็นับว่าไม่ได้ปล่อยวางแล้ว(เพราะความคิดมันกำลังถูกเราบังคับอยู่) หากมีภาพที่ 7-8-9-10....100 เราอาจจะมองไม่เห็นสิ่งที่เราเห็นในตอนนี้เลยก็เป็นไปได้
โอยยย..ยิ่งมองยิ่งง่วง อุ๊บ กลับไปทำงานต่อดีกว่า ^^
สวัสดีครับท่านพี่ บางทราย
ต้นฉบับรูปนี้ก็คือ
เป็นรูปวิวที่แหลมพรหมเทพ ภูเก็ตครับ
ชอบเส้นขอบฟ้ามาก ชอบสี และการตัดกันของฟ้ากับน้ำ
สวัสดีครับ 
1. สิทธิรักษ์
ผมไม่เคยทดสอบแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้สติยังไม่ได้ ยังไม่ปล่อยวาง
แต่เห็นความละเอียดอ่อน ความปราณีต ความสับสน ความมึนงง ความซับซ้อน
นักจิตวิทยาคงเอาภาพแบบนี้ไปใช้ประโยชน์ได้บ้างนะครับ เพราะมันช่วยให้คนถอดข้างในออกมาให้เป็นภาษาพูด ภาษาเขียนได้บ้าง แม้ไม่ทั้งหมด
มันอาจจะเอาส่วนที่อยู่ในจิตใต้สำนึกออกมาบ้างหรือไม่หนอ..อิอิ..
ความรู้สึกนี้ เป็นฉากอารมณ์เป็นช่วงๆ
ถ้าผมปล่อยวางได้จะกลับมาดูอีกครั้งครับ
แต่ไม่มีถูกไม่มีผิดครับการมองเป็นเรื่องเฉพาะตนครับ
สวัสดีครับครูบาครับ 
2. ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
เดือนหน้า ช่วงปลายๆเดือน จะได้แวะไปมุกดาหาร
จะชวน อ.หมูไปเยี่ยมท่าน ไม่ทราบว่าอยู่ไหมหน๋อ
ผมยังไม่มีกำหนดการใดๆครับ เป็นว่าว่าง พร้อมจะรับครับ
สวัสดีครับอาจารย์น้อง 
3. กมลวัลย์
ส่วนอันนี้ดูไปดูมาเหมือนก้นกระทะเทฟลอนค่ะ ฮ่าๆๆๆ จริงๆ ค่ะ
พี่ก็ว่าจริงๆ ตอนพี่ทำเสร็จใหม่ๆ ยังคุยกันว่าเอเหมือนก้นกะทะเทฟล่อน อิอิ....
แต่มาคิดดูอีกที..
ดูใกล้ก็เห็นความแตกต่างมาก
ดูไกลไม่เห็นความแตกต่างเลย..กลืนเป็นเนื้อเดียวกัน..
คิดมานานแล้วว่าประสาทสัมผัสไม่ว่าจะเป็นตาหรืออื่นๆ หลอกจิตให้คิดโน่นคิดนี่เสมอค่ะ สวย ไม่สวย เล็ก ใหญ่.. หลวงปู่ชาบอกทำนองว่า..มันก็เป็นอย่างนั้นของมันนั่นแหละ..ไม่เล็กไม่ใหญ่..จะเล็กจะใหญ่มันขึ้นอยู่กับกิเลสของคนดู ^ ^
ท่านอาจารย์ชา ท่านนั้นสุดยอดนักธรรม ที่ตีปัญหาโลกออกเป็นธรรมได้กินใจจริงๆครับ เพื่อนพี่ไปบวชที่นั่น จึงมีโอกาสไปกราบท่านสมัยโน้น และเพื่อนก็ธุดงค์ไป ปลีกวิเวก จนป่านนี้ไม่สึกเลยครับ เพื่อสตรีก็บวชเป็นแม่ชีไม่สึกเช่นกัน
ดูรูปแล้วทำให้นึกถึงการมองในระดับของมด.. ระดับของคน.. ระดับของจักรวาล..
สิ่งที่เราคิดว่ามันเป็นปัญหาหรืออะไรก็แล้วแต่..จริงๆ แล้วไม่มีเลย ถ้ามองในแง่ของมดหรือของจักรวาล ^ ^ เขียนเสียยืดยาวเลยค่ะ อิอิ
อีกมุมหนึ่งนะครับน้องกมลวัลย์ รูปแรกคือจิตที่หยาบ ขรุขระ บุ่มบ่าม เมื่อพัฒนาจิตไปมากขึ้นก็ละเอียดขึ้น มากขึ้นไปเรื่อยๆ จนที่สุดนิ่ง ลึก ว่างเปล่าเมื่อยกจิตขึ้นสู่พระไตรลักษณ์
หากมามองทางการเมือง อิอิ... ทัศนสองกระแสนั้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และเริ่มจากการปะทะกันแบบส่งผลสะเทือนใหญ่ๆ เมื่อสามารถใช้เหตุผลและความเป็นมนุษย์ดิบๆ แบที่ว่า อีกสามวันโลกแตกทุกคนตายหมด ความแตกต่างนั้นก็ไม่ม่ความหมายอันใดอีกเลย เป็นเรื่องไร้สาระที่สุดที่จะเอาชนะคะคานกัน หันมารวมหัวแก้ปัญหาการอยู่รอดของความเป็นมนุษย์กันดีกว่า แต่วันนี้มันไม่ถึงจุดนั้น และการหลอมจิตมนุษย์ให้สำนึกในความเป็นแค่สิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ การอยู่พึงแค่อยู่ แค่นี้มนุษย์ก็ไม่ได้ยินคำนี้เสียแล้ว เพราะจิตเขาหลอมไปสู่ความมั่งคั่ง ความมีตัวตนที่ยิ่งใหญ่มากที่สุดเท่านั้น เหลือแต่ว่ามีโอกาสหรือเปล่า นี่คือคนส่วนหนึ่งในสังคมกระแสหลัก
พี่ไม่ได้เทศน์นา..อิอิ
สวัสดีครับน้อง poo 
4. poo
ทักทายจากกรุงเทพฯ วันสิ่งแวดล้อมโลก
คิดถึงพี่ท่านนะคะ
มีความสุขกับการงานค่ะ
หากพี่อยู่กรุงเทพฯพี่ก็มางานนี้เช่นกันครับ
สวัสดีครับ 
5. ธ.วั ช ชั ย
ภาพแรกๆ นึกถึงถ้วยกาแฟ แล้วก็เวลากวนสีให้เข้ากัน
อือ...มีส่วนเหมือนครับ เอ ถ้าจะชอบดื่มกาแฟใส่นม อิอิ พี่ชอบลาเต้ครับ
ภาพหลังๆ นึกถึงขดลวดตะแกรงหลังคอมพิวเตอร์
เออ..นี่ก็เหมือนจริงๆด้วย
ภาพสุดท้ายนึกถึงกระดาษพิมพ์สมัยก่อน เป็นลายวงๆ แบบนี้
แต่ถ้าเลื่อนขึ้นๆ ลงๆ ดูเหมือนมันหมุนได้
ใช่พี่ลองเลื่อนไปมาก็เห็นการหมุนจริงๆ ก็พิศดารเหมือนกันนะเพียงแค่สีสองสีหากจัดให้อยู่ในรูปต่างๆเท่านั้น เท่านั้น สิ่งที่เห็นก็แตกต่าวออำไป สิ่งที่เรานึกถึงก้แตกต่าวออก-ไป ทั้งๆที่เป็นสีเดิม เพียงสัดส่วนต่างออกไปเท่านั้น
สวัสดีค่ะพี่บางทราย
ลองหลับตาหายใจเข้าออกลึกๆยาวๆ แล้วลองมองเลื่อนลงทีละรูป
เห็นเป็นรูปที่มีมิติลึก ดิ่งลงกลางวงเรื่อยๆ จนรูปสุดท้ายกลับเหมือนแนวระนาบที่มีรัศมีสี่ด้านและไม่น่าพิศวงเหมือนรูปก่อนๆ ค่ะ
สนุกดีค่ะ ยิ่งอ่านที่ท่านข้างบนเขียนสิ่งทีเห็น ยิ่งน่าสนใจค่ะ
สวัสดีครับ 7. สิทธิรักษ์
วันนี้ปล่อยวางไปบ้าง
ฮ่าๆๆๆ มองไกลๆ ก็ไอ้เหมือนกัน
มองกลางๆมึนงงงงงวย
มองใกล้ๆมันมีรายละเอียดแตกต่างซึมลึก
อิอิ.... อาจารย์อยากสื่ออะไรเหรอครับ ลึกซึ้ง ลึกซึ้ง
สื่ออะไรหรือครับ อยากให้แต่ละท่านมองและสะท้อนออกมาเล่นๆว่าเห็นอะไร คิดอะไร ฯ...
แต่ลึกๆ ผมมองเรื่องการเมืองบ้านเราครับ สองขั้ว สองสี ต่างกัน
ฝ่านหนึ่งมีอำนาจทางกฏหมายแข็งแรง เหมือนสีน้ำตาลเข้ม อีกส่วนเป็นสีสว่าง ต่างพลัดกันรุกพลัดกันรับ คนละหมัดสองหมัด อิอิ
การขับเขี้ยว รุกรับกระชับมากขึ้น แม้ใช้เวลาและพลังงานมากมาย แต่ทุกฝ่ายก็สบักสบอมกันไปเป็นปกติ
ฝ่าย พธม. ต้องการเอาสีขาวไปล้างสีดำ ฝ่ายรัฐก็อ้างความชอบธรรมที่ผ่านการเลือกตั้งมาและ....
ถามว่าประชาชนส่วนใหญ่อยู่สีไหน...? สีนั้นย่อมมีพลังมากกว่า ประชาชนไม่ได้อยู่ตรงกลางแน่นอน เพียงแต่เขาแสดงตัวหรือไม่เท่านั้นเอง การเลือกข้างจึงอยู่ที่ขบวนการเอาความจริงมาตีแผ่กันว่าข้อมูลทั้งหมดนั้นจริงๆคืออะไร
แต่ระบบข้อมูลแม้ว่าจะเอามาให้ทั้งหมดก็มิได้หมายความว่าจะทำให้ประชาชนเลือกข้างโดยอัตโนมัติ มนุษย์ยังมีสิ่งอื่นเข้ามาครอบจิตอีก เช่น ความรักความชอบส่วนตัว ต่อให้เธออย่างไรก็ตามก็ยังรักเธอ อะไรทำนองนั้นน่ะครับ ไม่รู้มีเท่าไหร่
อย่างไรก็ตามเวลาผ่านไป ความจริงก็ย่อมเปิดออกมาแน่นอน แม้ว่าอาจจะช้าไปบ้างก็ตาม
แต่ทั้งหมดก็จบลงที่ศูนย์สิ้นเป็นปกติชีวิต คือความไม่มี
น้องหมอเจ๊ครับ 
8. หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
ตามันหลอกใจ ใจมันหลอกตาค่ะ
แหม ทิ้งไพ่ตายให้พี่เลยนะ..อิอิ
จบ ที่ใจนี่เอง..เป็นสิ่งที่เป็นจริงครับ พี่ก็เห็นเช่นนั้น
สวัสดีครับ 
9. เด็กข้างบ้าน
พระอาจารย์ของพี่ก็ให้พี่เพ่งไปที่ตาที่สาม แล้วจะเกิดนิมิตรของเสียงและแสงครับ
นิ่ง เย็น สงบ หากพัฒนาก้าวไปมากขึ้นก็จะเปิดปิติ และพลังมหาศาลทางจิต
จึงอยู่ที่การขัดเกลาจิตให้เป็นหนึ่งเดียวแล้วพลังจะเกิดขึ้น
ในทางโลกก็เช่นกันใช่ไหม
ความขัดแย้งที่เกิดขึ้น หากขัดเกลาได้แล้วหลอมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งหน่วยของสังคมนี้ก็เข้มแข็งเป็นที่สุด
ในสภาวะปัจจุบันเราจะหลอมรวมกันอย่างไรดีหนอ...
สวัสดีครับ 
10. กัสจัง..
แง....ไม่ปล่อยวาง.....แย้วก้องงงวย..55...ยิ่งดูยิ่งลึก..เหมือนไปอยู่อีกมิติหรือกำลังเดินทางข้ามมิติ..อ่ะ
สวยตาเราสัมผัสรูปส่งภาพไปยังสมอง และจินตนาการไปไกล ไกลมากเกินกว่าที่เราจะเดินไปถึงทีเดียวนะครับ
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเสมอๆ
หากราไม่มีพระอาจารย์คอยสอบอารมณ์ (ทางพระจะต้องมีครับ) จิตอาจจะลอยไปไกลและอธิบายตัวเองไม่ได้ ก็จะลำบาก ต้องมีพระอาจารย์สอบอารมณ์เป็นประจำ พระอาจารย์คือผู้ให้ข้อมูลแก่เรา ให้ความรู้ความเข้าใจแก่เรา เมื่อเรารู้ เราทราบการพัฒนาจิตจึงดีขึ้นเป็นลำดับ การเดินทางของแสงและเสียงจะรายเรียบดังขดของสี
ในทางโลกก็มีมากมาย หากเราไม่มีข้อมูลที่ชัดเจนเพียงพอ เราก็จะตีความเข้าข้างตัวเอง หรือเข้าข้างใจเราเอง หรือเท่าที่เรามีข้อมูลอยู่ แม้จะจินตนาการก็มีข้อจำกัด
หากมีผู้ให้ข้อมูลอย่างดี และเป็นข้อมูลที่ถูกต้อง การตัดสินใจของเราก็ย่อมเกิดได้ถูกต้อง ขอบคุณผู้ให้ข้อมูลด้วยครับ
คิดถึง เตียงนอน ครับ
มึนงง
สงสัย
ปวดหัว
ตีบ
หน้ามืด
หาที่นอนดีกว่า
แวะมาทักทายครับ
สบายดีไหมครับ
สวัสดีครับน้องสาว 
11. เบิร์ด
มาป่วนก๊าบ
คิดถึงข้อมูลข่าวสาร ที่ไหลบ่าชวนงุนงง สับสนค่ะ ..และคิดถึงว่าเมื่อเราอยู่ไกลเราก็จะเห็นแบบหนึ่ง เมื่อเราอยู่ใกล้เฉพาะส่วนเราก็เห็นแบบหนึ่ง แต่ไม่ว่าจะมองใกล้หรือมองไกลแท้ที่จริงก็มองสิ่งเดียวกัน แล้วจะทะเลาะกันไปเฮ็ดหยัง? ( อดงับไม่ได้ค่ะ แหะ แหะ )
นั่นไง การอยู่ไกล อยู่ใกล้ข้อมูลก็เป็นเรื่องสำคัญ สังคมมนุษย์มันซับซ้อนมากยิ่งกว่าอะไรดี สิ่งที่เห็น ไม่ใช่ความจริงทั้งหมด.... สิ่งที่รับฟังก็ยังไม่ใช่ทั้งหมด
น้องเบิร์ดจำเกมส์ที่มักนำมาใช้เล่นกันได้ไหม ที่เรียกว่าการนับสี่เหลี่ยมจตุรัสน่ะครับ เกมส์นี้สะท้อนเรื่องการเข้าถึงความจริงทางการเมืองได้ดี หากจำไม่ได้พี่จะเอาไปอธิบายใน ..มิติต่างเป็นสิ่งปกติ.. นะครับ
การแก้ปัญหาคงต้องดูในแต่ละบริบทนะคะพี่บางทราย ดูว่าเราอยู่ส่วนไหน มีขอบเขตการมองอยู่ในระดับไหน และจะทำอะไรได้บ้าง ..คงไม่จำเป็นต้องมองและทำแบบเดียวกัน เพราะภาพเดียวกันเมื่อมองคนละช็อตยังต่างกันเลย
ถ้าพี่ก้าวเข้าสู่องค์กรทางการเมืองพี่ก็อาจจะยืนอยู่บนเวทีนั้นแล้วก็ได้ แต่เมื่อบริบทของพี่อยู่ตรงนี้ ก็ทำหน้าที่และการทำงานการเมืองตามเงื่อนไขที่เอื้อให้ ซึ่งต่างคนก็ต่างบริบทอย่างน้องเบิร์ดกล่าว
แม้ว่าบางท่านอยู่ตรงนี้อาจจะแสดงได้มากกว่านี้ก็เป็นสิ่งเฉพาะตนครับ มิอาจคาดหวังให้ทุกคนเหมือนกันได้
ตรงกันข้าม พี่ลงพื้นที่พบชาวบ้าน พบกลุ่ม องค์กรชาวบ้าน พี่มีโอกาสมากที่ทำงานในระดับนั้น โดยที่ไม่มีใครรู้ ใครทราบด้วยซ้ำไป ไม่เป็นข่าว ไม่มีใน blog ไม่มีใครเห็น แต่เรารู้อยู่แก่ใจ ดังนั้นสิ่งที่เห็น ไม่ใช่เป็นอย่างที่เห็นทั้งหมด นี่คือข้อเท็จจริงอย่างหนึ่งครับ
สวัสดีครับ 
12. คนไม่มีราก
สวัสดีครับ 
13. เนปาลี
ธุค่ะ..
บ่ายๆ กำลังง่วงได้ที่(ปกติไม่เป็น) เปิดเข้ามาอ่านบันทึกนี้ ดูรูป....
ภาพแรก..ใครกำลังใช้อะไรกวนในถ้วยกาแฟหรือเปล่า? แต่มองไปอีกทีก็เอ๊ะ เหมือนคลื่นทะเลสีทองม้วนตัวเข้าหาฝั่ง
ภาพที่สอง-สาม-สี่.. เริ่มต้นก็อาจจะเป็นแค่หัวเลขหนึ่งไทย หรือรูปก้นหอย สู่ห้วงจักรวาล นั่น..คิดไปไกลเลย
/กริ๊ง! เจ้านายโทรมาสั่งงาน หูฟังโทรฯ จากเจ้านาย...(ละสายตาจากภาพในบันทึก ไปคว้าปากกามาจดๆ คำสั่ง วางสาย..งงๆ กับคำสั่งแต่ทำไงได้วางสายไปแล้วนิ อิอิ) /
หันกลับมาที่ภาพต่อ.. ก็ยังง่วงอยู่ค่ะ แล้วก็คิดว่าก็ไอ้การที่เฝ้าครุ่นคิดว่าภาพนี้คืออะไรก็นับว่าไม่ได้ปล่อยวางแล้ว(เพราะความคิดมันกำลังถูกเราบังคับอยู่) หากมีภาพที่ 7-8-9-10....100 เราอาจจะมองไม่เห็นสิ่งที่เราเห็นในตอนนี้เลยก็เป็นไปได้
โอยยย..ยิ่งมองยิ่งง่วง อุ๊บ กลับไปทำงานต่อดีกว่า ^^
ธุครับ น้องสาวคนนี้ อิอิ
เจ้านายสั่งงานยังเปิด G2K อยู่เลย อิอิ อย่างนี้ ต้องเรียกว่า แฟนพันธ์แท้จริงๆ อิอิ..
อิอิ ท่านสะมะนึกกะ เห็นภาพเลย 
14. สะ-มะ-นึก
จัมโบ้ A จำได้ จำได้ อิอิ.โอยนึกย้อนไปไกลเลยนะครับ
สวัสดีครับน้องสร้อย 
21. จันทรรัตน์
ลองหลับตาหายใจเข้าออกลึกๆยาวๆ แล้วลองมองเลื่อนลงทีละรูป
เห็นเป็นรูปที่มีมิติลึก ดิ่งลงกลางวงเรื่อยๆ จนรูปสุดท้ายกลับเหมือนแนวระนาบที่มีรัศมีสี่ด้านและไม่น่าพิศวงเหมือนรูปก่อนๆ ค่ะ
สนุกดีค่ะ ยิ่งอ่านที่ท่านข้างบนเขียนสิ่งทีเห็น ยิ่งน่าสนใจค่ะ
ก่อนเอาภาพลง พี่ก็ทำเช่นนั้น พี่นึกถึงการนั่งสมาธิ ที่ค่อยๆรวมใจให้นิ่งแล้วดำดิ่งลงสู่ภวังค์น่ะครับ ก่อนที่จะไปตรงนั้นจิตมันวิ่งวนรอบโลกเสีนหลายรอบแล้ว อิอิ..
แต่เมื่อฝึกมากขึ้น การดิ่งก็ใช้เวลาน้อยลงครับ
สวัสดีครับ 
26. ครูโย่ง
คิดถึง เตียงนอน ครับ มึนงง สงสัย ปวดหัว ตีบ หน้ามืด
หาที่นอนดีกว่า แวะมาทักทายครับ
สบายดีไหมครับ
ระวังนอนหลับเห็นภาพหมุนๆนี้นะครับ จะเวียนหัวมากขึ้นเมื่อตื่นขึ้นมา อิอิ
ผมสบายดีครับ ขอบคุณครับ
เข้าใจมองในมิตินี้นะครับ
หลายครั้งพี่ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ การทำงานบริหารจึงฝึกการมององค์รวมมากกว่าคนสนาม แต่ก็มีจุดอ่อนหากไม่มีข้อมูลสนามอย่างเท่าทันก็หลุดโลกได้เช่นกัน
ต่างมีความสัมพันธ์ และสำคัญ
พี่ทะเลาะกับฝ่ายบริหารที่สูงขึ้นไปบ่อยๆว่า เอาแต่มอง Vision จนห่างความเป็นจริงในสนาม เมื่อเราขนเอาข้อมมูลสนามมากองเต็มโต๊ะ ก็พบว่า หลายอย่างมันอยู่นอกขอบเขตงานที่เรารับผิดชอบจริงๆ ใจน่ะอยากช่วย อยากทำ แต่ความรับผิดชอบก้าวไปไม่ถึง เพราะกรอบงานเอื้อให้แค่นั้น ต้องใช้พลังภายใน หรือดึงหน่วยอื่นเข้ามาจึงทำงานชิ้นนั้นได้...
ขอบคุณครับ พี่สบายดีครับ