เหมือนทะเลมีเจ้าของ
เหมือนทะเลมีเจ้าของ
รวมเรื่องสั้น ชุด เหมือนทะเลมีเจ้าของ ผลงานของนักเขียนซีไรท์และศิลปินแห่งชาติ อัศศิริ ธรรมโชติ พิมพ์ครั้งที่ 6 เมื่อ กันยายน 2548 โดย คนรู้ใจสำนักพิมพ์ บางถ้อยคำบ่งบอกจากสำนักพิมพ์ น้ำทะเลสีมรกต หาดทรายขาว สายลมอ่อนโชยพลิ้ว นกนางนวลเจ้าบินอยู่บนฟ้ากว้าง ยังมีให้เห็นกันอีกไหมสิ่งเหล่านี้....คงยาก หรือถ้ามีบ้างคงน้อยกว่าน้อย หลายคนอยากให้ทะเลกลับมาสวยเหมือนเดิม แต่ไม่รู้ว่าวันนั้นจะมาอีกครั้งเมื่อไร เพราะทุกวันนี้ทะเลเหมือนมีเจ้าของ
อัศศิริ ธรรมโชติ เป็นชาวอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ซึ่งทะเลที่หัวหินย่อมมีความหมายและงดงามไม่น้อย และความผูกพันถึงมนต์เสน่ห์ของทะเล ทำให้เราได้พบว่างานเขียนของอัศศิริ ธรรมโชติ มักจะเขียนถึงทะเลอยู่บ่อยครั้ง เช่น เหมือนทะเลมีเจ้าของ ขอบฟ้าทะเลกว้าง บ้านริมทะเล ทะเลร่ำลมโศก ทะเลและกาลเวลา โลกสีน้ำเงิน นักสะสมงานเขียนที่กล่าวกันว่าเขียนเรื่องสั้นได้งดงามราวภาษากวี ต้องการสะสมเป็นคอนเลคชั่นชุดทะเลไม่น่าพลาด
เหมือนทะเลมีเจ้าของเป็นเรื่องชั้นชื่อชุดของรวมเล่มครั้งนี้ บอกเล่าเรื่องราวของคนที่จากทะเลไปนานแสนนาน และเมื่อถึงวันที่เขากลับมาที่เดิม เพื่อนคนเดิมแต่เขาไม่ได้ยึดอาชีพชาวประมงเหมือนเดิมอีกต่อไป บ้านเมืองที่พัฒนาเปลี่ยนแปลง ผู้คนก็เปลี่ยนแปลง ทะเลเองก็เปลี่ยนแปลง เมื่อต้องหวนไห้กับอดีตของหมู่บ้าน อดีตในยุคสมัยก่อนที่จะจากไป วิถีเหล่านั้นไม่หวนกลับมาให้เห็นอีกแล้ว อะไรกันแน่ที่ทำให้ทะเลเปลี่ยนไป หรือทุกสิ่งรวมกัน
ยังมีเรื่องสั้นอีกหลายเรื่องที่ใช้ฉากชีวิตใกล้ ๆ กับทะเล เช่นเรื่องสั้นสะใภ้แพศยา ลูกผู้หญิงที่ถูกสังคมริมทะเลพิพากษาว่าผู้หญิงไม่ดี ที่มาจากบ้านไฟเขียว ในซอยที่เลี้ยวลงทะเล ตรงปลายสุดของถนน ลูกผู้หญิงผู้ซึ่งจะขอโอกาสสังคม แต่ดูเหมือนว่ามันไม่ง่ายนัก หล่อนอาสาเองที่จะช่วยหาบขนมขายแต่ดูเหมือนทุกคนไม่ให้โอกาสและปฏิเสธเธอ
เรื่องสั้นนางรำก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องสั้นที่บอกเล่าถึงใครคนหนึ่งที่จากทะเลและความทรงจำไป ทิ้งไว้ข้างหลังคือความทรงจำแสนเศร้าของชายชาวเลที่หมู่บ้านหลายต่อหลายคนนัก เรื่องเล่าบอกถึงเค้าความงามที่กลิ่นคาวปลาและไอน้ำเค็มไม่อาจบดบังได้ แล้วเธอก็จากไป ไปเป็นนางรำที่มีชื่อเสียง ทิ้งไว้เบื้องหลังคือการปวดร้าวและสาบส่งของใครต่อใครที่ผิดหวังจากตัวเธอ แล้ววันหนึ่งเธอก็กลับมา ในวันที่ท้องทะเลเต็มไปด้วยฝูงนก- ปีกขาวราวสีทรายทอประกายกับแสงแดดยามสายอยู่เหนือคลื่นทะเล นางรำเป็นชื่อเรือที่เธอออกทะเล ทุกสรรพสิ่งเกี่ยวกับเธอเปลี่ยนแปร แต่อีกความงามหนึ่งได้ปรากฏขึ้นอย่างมีคุณค่าและจะจีรังยั่งยืน
โป๊ยเซียนก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องสั้นที่กล่าวถึงทะเล กล่าวถึงชีวิตของหญิงม่ายชราที่ต้องสูญเสียเรือสินค้าไปในทะเล อาจจะเป็นความสูญเสีย แต่ในความสูญเสียเหล่านั้นยังมีความหวังว่าสักวันเรือและลูกเรือทั้งสามจะกลับมา โป๊ยเซียนออกดอกจากแปดเป็นเก้าถึงสิบสองดอกในฤดูมรสุม หมดฤดูมรสุมแล้ว ทะเลก็ราบเรียบเหมือนเคย ลมสินค้าหลบหน้าไปอีกครั้ง ลมใหม่จะมาแทนก็ไม่มีวี่แววว่าเรือสินค้าจะกลับมา
เรื่องสั้นเรื่องอื่น ๆ นอกเหนือออกไปก็เป็นการบอกเล่าชีวิตสามัญของคนรากหญ้า มีบรรยากาศของชนบทไกลโพ้น วิถีชีวิต ความคิด ชะตากรรมของเพื่อนมนุษย์ ด้วยกลวิธีของวรรณศิลป์น่าประทับใจ มีความประทับใจ มีความสะเทือนใจ และเตือนจำย้ำใจให้กับสังคมได้ร่วมตระหนักรู้ ก็อยากให้ได้อ่านกัน เป็นรวมเรื่องสั้นที่ดีและมีคุณค่าทางสังคม ทางวรรณศิลป์อีกเล่มหนึ่ง ใครบางคนที่รักทะเล ชอบทะเลเป็นชีวิตจิตใจ ดั่งที่เคยบอกว่าไม่มีอะไรจะจีรังยั่งยืนและนิรันดร์เหมือนทะเลกว้าง อยากฝากให้สัมผัสกับงานเขียนเล่มนี้
ธีระ เงินแก้ว
ต้นพฤษภาคม ๕๑
ใน ไร่พรรัมภา
