เรื่องเล่ากันลืม...
หลังจากยุ่งและไม่มีเวลา (ข้อแก้ตัว ที่พอใช้ได้) ได้เปิดอ่านบันทึกในบล็อกต่าง ๆ เวลาผ่านไปแค่ 2 วัน รู้สึกเหมือนพลาดอะไร ดี ๆ ไปมากมาย (ไม่เป็นไร ค่อย ๆ อ่านไปทีละบันทึก) แต่ละวันจะมี blogger เข้ามาเขียนเล่าเรื่องราวดี ๆ ถ่ายทอดให้ฟัง ให้เราได้มีโอกาส ลปรร โดยไม่ได้แบ่งแยกระดับในสังคม แม้แต่บันทึกของชาวนา เกษตรกรอาชีพต่าง ๆ ใครมีเรื่องราวก็นำมาเล่า ตั้งแต่ได้เข้ามาในชุมชน ได้ยินได้ฟัง ได้อ่านอะไรมา ก็คิดอยู่ว่า เราจะนำมาเขียนเป็น KM ได้รึเปล่าน๊ะ....
เมื่อวันอาฑิตย์ตัวเองได้ไปทำสวน ก็มีคนข้าง ๆ เล่าให้ฟังว่า สวนยางของเราที่พัทลุง กำลังจะได้เป็นโฉนดในไม่ช้านี้ เพราะเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน ได้มีการเรียกประชุม ชาวบ้าน เจ้าของที่ เจ้าหน้าที่ป่าไม้ เจ้าหน้าที่ที่ดิน เพื่อชี้แนวเขตว่าใครจะได้ออกเป็นโฉนด สปก. หรือติดเขตป่าสงวน จึงได้มีโอกาสประทับใจ กับชาวบ้านที่ได้ต่อสู้เพือเรียกร้องในสิทธิที่ดินของตน ตั้งแต่สมัยรุ่นปู่ย่า ตายาย เข้ามาจับจอง เพราะคนรุ่นสมัยก่อนไม่มีใครหรอกที่รู้จักสำนักงานที่ดิน จะต้องไปทำรังวัดที่ดิน ต้องไปหาเจ้าหน้าที่บ้านเมืองเพื่อขอเอกสารสิทธิ์ และปัญหาที่พบส่วนใหญ่ก็คือ แผนที่ของทางกรมป่าไม้ และ ที่ดินจะไม่ค่อยตรงกัน ....
เมื่อยุคสมัยมันเปลี่ยนไป คนสมัยก่อนขอเพียงมีแค่ที่ทำมาหากินเท่านั้น แต่สมัยนี้การได้มีสิทธิครอบครองเอกสารดูจะมีความสำคัญมากกว่าการทำมาหาเลี้ยงชีพซะแล้ว การได้ครอบครองที่ดินเพิ่มขึ้นแม้สักตารางเมตร และตารางวา ก็มีความสำคัญ เพราะนั่นหมายถึงราคาที่เพิ่มขึ้น แม้จะเอารัดเอาเปรียบข้าง ๆ ก็ไม่รู้สึกอะไร เหมือนที่ผู้เขียนกำลังถูกเอาเปรียบเมื่อมีการชึ้แนวเขตล้ำมาด้านหนึ่งเข้ามาประมาณ 1 วา รวมทั้งต้นไม้ใหญ่ยืนต้น อีก ....ต้น แต่เราตกลงกันแล้วว่ามันไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไร ก็ให้เขาไปเถอะ ในโลกนี้ยังมีคนดี ๆ มีคุณธรรม จริยธรรมอีกตั้งเยอะ ถือซะว่าซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน เขียนไปก็ชักจะนึกถึงการเมืองไทยของเราอีกแล้ว !!!!
ความเห็น (5)
NeW GeNeTiCs
ความมีจิตใจเมตตา เป็นสิ่งที่ดีแล้วครับพี่ ถ้าไม่เดือดร้อนอะไรให้ได้ก็ให้ไป หากมันไม่ผิดกฏหมาย ศีลธรรมต่างๆ
ขอคาระวะนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ แบบว่าให้เขาไปแต่เราได้ความสุขใจกลับมา ข้างบ้านเรายึดที่เราเหมือนกันสร้างมาเกยหลังบ้านเราเลย แต่ทำไงได้เขาเทปูน กลบดินเราเลย แต่เราถือว่าไม่เป็นไร เรายังมีที่อยู่ แต่เขาคงยังไม่รู้จักคำว่าพอเลยมาเอาของคนอื่น ไม่อยากทะเลาะด้วยกับยายแก่ๆ หลังบ้าน ปล่อยแกมีความสุขกับที่ดินเรา เพราะแกคงอยู่ไม่นานแล้วมั้ง...ก๊าก ๆๆ
พี่เม่ยว่า "คุณศิริ" คิดถูกแล้วค่ะ กับคำว่า "ไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไร ก็ให้เขาไปเถอะ" เพราะการโต้แย้งกันในเรื่องที่ เล็กๆ เนี่ย อาจทำให้เกิดปัญหาที่ ใหญ่กว่า ตามมาภายหลังก็ได้
ที่สำคัญ คนที่โลภ ชอบเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น เดี๋ยวก็มีคนไล่ออกเองแหละ! (เริ่มเลี้ยวเข้าหา..บุคคลสาธารณะ..อีกแล้ว)