พี่ฝ้าย

พี่ฝ้ายคนเก่ง

ลูกสาวคนโตค่ะ

ชื่อ"ใยฝ้าย" กำลังโตเป็นสาว กำลังเข้าสู่วัยรุ่น

แต่ละวัน มีเรื่องให้ขบขัน เร้าใจ หมั่นไส้ ได้ทุกวี่วัน

วันนี้ไปเดินห้าง อยากซื้อเสื้อชั้นในให้ สาวน้อยก็กระมิดกระเมี้ยนน่าดู

กว่าจะได้มาซักตัว เล่นเอาเหนื่อย

ด้วยว่าแม่ก็อายุเลยอายไปแล้ว บอกกับพี่ฝ้ายตอนเลือกว่า

"พี่ฝ้ายหันมาซิเดี๋ยวม๊าลองวัดรอบตัวดูว่าได้รึเปล่า" สาวน้อยหันขวับมาตาเขียวเล็กน้อย

"ตรงนี้เนี่ยนะ"

"ตรงนี้แหละ ลูกนิดเดียว ไม่ต้องอายหรอก"

หันมาอีกครั้ง คราวนี้แม่เริ่มรู้ตัวว่าท่าทางสาวน้อยจะไม่เอาด้วย

"ถ้าลองตรงนี้ ม๊าก็ใส่เองเลย ลูกไม่ใส่แล้ว"

ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็งอนสิบตลบ

จริงๆ เหมือนว่าน่าจะโกรธลูก แต่พอสบตา เห็นแววตาของลูก ก็คิดได้ว่า อืม!!!!!

เราคงลืมไปนิ๊ด ว่าลูกกำลังเป็นสาว

ลืมเอาใจลูกมาใส่ใจเรา ถ้าเป็นเราแต่ก่อนโนน้ก็คงโกรธแม่น่าดู

เลยต้องบอกตัวเองว่า จะต้องใส่ใจในรายละเอียดเหล่านี้มากขึ้น

ไม่งั้นวันหลังสาวน้อยคงงอนไม่ไปห้างด้วยแน่ๆเลย