เรียนรู้อย่างนอบน้อมกับคนเร่ร่อนไร้บ้าน

เรียนรู้อย่างนอบน้อมกับคนเร่ร่อนไร้บ้าน

 

หลังจากที่ อิสรชน ได้ค้นพบว่า แท้จริงแล้วการทำงานกับคนเร่ร่อนไร้บ้าน ไม่ใช่การหยิบยื่นหากแต่เป็นการเรียนรู้ร่วมกันอย่างนอบน้อม โครงการโรงเรียนข้างถนน ก็ได้เปลี่ยนรูปแบบไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง เราสลัดความเชื่อเดิม ๆ ความอหังการ์เดิม ๆ ที่เชื่อว่า เราคือผู้ไปสอนและไปหยิบยื่น ก็ลดน้อยลงไป อัตตาที่หลงตัวเองว่ากำลังทำดีก็จางหายไปเหลือแต่ความกระหายที่จะเรียนรู้อย่างนอบน้อมกับคนเร่ร่อนไร้บ้านที่เราร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ชีวิตของเขาอยู่

 

เราเชื่อว่ามุมมองและแนวความคิดเรามีความต่างในเรื่องของการทำงานกับคนเร่ร่อนไร้บ้านกับคนอื่น ๆ โดยสิ้นเชิง เพราะเรามองว่าการทำงานกับคนเร่ร่อนไร้บ้านนั้น คือการเข้าไปร่วมเรียนรู้เพื่อหาคำตอบของคำถามที่สังคมตั้งข้อสงสัยว่า ทำไมถึงมีคนเร่ร่อนไร้บ้านจำนวนมากในสังคม และเกิดอะไรขึ้นในระบบครอบครัวปัจจุบันที่ปล่อยให้คนวัยกลางคนถึงผู้สูงอายุออกมาเร่ร่อนตามที่สาธารณะเพิ่มขึ้นอย่างมากในรอบสองถึงสามปีที่ผ่านมา

 

เมื่อเราตั้งหลักและตั้งแนวทางการทำงานของเราได้ดังนี้แล้วเราจึงเริ่มปรับทิศทางการทำงานจากเดิมที่หมายมั่นปั้นมือที่จะลงมาหยิบยื่นมาเป็นการขอเข้ามาเรียนรู้ชีวิตในเชิงลึกอย่างนอบน้อม ร่วมกินร่วมนอนร่วมใช้ชีวิตบางช่วงบางตอนกับคนเร่ร่อนไร้บ้านแถว ๆ สนามหลวงและคลองหลอดเป็นเวลาต่อเนื่องประมาณ สองปีเศษ คำตอบและสิ่งที่ได้นั้นเกินความคาดหมายเป็นอย่างมาก

 

การบอกต่อไปสู่สาธารณชนจึงเริ่มต้นขึ้นเราเชิญชวนให้ใครต่อใครที่สนใจจะเรียนรู้เรื่องราวความเป็นจริงที่แตกต่างไปจากที่ได้ยินคำบอกเล่าหรือเข้าใจไปเองในเรื่องราวของคนเร่ร่อนไร้บ้าน เราเปิดโอกาสให้เขาเหล่านั้นได้เข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับคนเร่ร่อนไร้บ้าน โดยมีเงื่อนไขง่าย ๆ คือ ขอให้มาอย่างเปิดใจและพร้อมที่จะเรียนรู้อย่างนอบน้อม อย่ามาอย่างคนฉลาดหรือคนที่รู้มาก แต่ให้มาอย่างคนใคร่รู้ มีคำถามที่จะมาหาคำตอบ แต่ไม่ใช่มาอย่างมีคำตอบอยู่แล้วในใจ เพียงแค่นี้ ใครก็ตามที่จะเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ก็จะได้สิ่งที่ค้นหาคำตอบกลับไปอย่างมากมายจนคาดไม่ถึง

 

การแสดงความนอบน้อมในการเรียนรู้อย่างง่ายก็เห็นจะไม่พ้นการยกสองมือพนมไหว้คนเร่ร่อนไร้บ้านด้วยความบริสุทธิ์ใจ และรอยยิ้มที่สะท้อนความจริงใจ รวมถึงการแสดงออกที่ไม่เสแสร้างแกล้งทำ เพียงแค่นี้ การเข้ามาสู่สังคมที่คุณเข้าใจไปเองว่ามันได้เลือนหายไปแล้วจากสังคมไทย อย่างที่คุณเองก็จะคาดไม่ถึงว่า ความเกื้อกูลกันในกลุ่มของคนยากไร้นั้นมีมากมายแถมยังเผื่อแผ่มาสู่คุณด้วยซ้ำไป