ทางตันของคนไม่มีทางออก
เคยรู้สึกไหม กับความเครียด เหงาและเศร้าใจ
มองไปทางไหนไม่เห็นแม้แต่เงาท่านใดที่จะมาช่วยได้ "แม้แต่คนที่เรารัก"
เพราะนั่นคือเรามีปัญหากับเขามา บางครั้งอยากระบายกับสิ่งที่คับข้องใจ
แน่นสุมในอกกับคนที่ไว้ใจได้
ก็กลัวจะเป็นภาระและสียเวลาปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของเขาเสียอีก
คุณเคยคิดหาทางออกให้กับตัวเองบ้างไหม
เมื่อในสายตาของคนที่บอกว่าเขารักเรา เขาเกิดรู้สึกเบื่อหน่ายและรำคาญ
มองเห็นว่าตัวคุณเป็นปัญหา
เป็นภาระหนักๆในชีวิตเขามานานแล้ว......รู้สีกแย่มีตัวคุณอยู่ชีวิตไม่ก้าวหน้า
ความรู้สึกรัก
ห่วงใยและเอาใจใส่ที่มีให้เขามันมีมากเกินไปเกินกว่าที่เขาจะรับได้
มันมากเกินไปจนทำร้ายเขาไปเสียแล้วและในความคิดคุณจะถูกมองว่าเป็นตัวสร้างปัญหาให้คุณมาตลอด
แน่นอน!!! "ฟันธง" ได้เลยว่าคุณจะรู้สึกเจ็บปวดใจมาก เสียใจ
นำไหลออกตา พร้อมทั้งอดทนกับสิ่งที่ได้รับฟังกับสิ่งเหล่านี้
รู้สึกแย่ไปเลยในช่วงเวลาอันนานแสนนานนั้น "คุณเลือกทางออกอย่างไร"
เมื่อในช่วงเวลานั้นคุณอยู่เคว้งคว้างคนเดียว
เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าฟ้าจะสาง............ในห้องเล็กๆ..แคบๆๆ....
"ฉันมีความรู้สึกอยากวิ่งออกจากจุดที่ยืนอยู่...จากห้องนี้ไปใกลแสนไกล"
"ใจเย็นๆไว้นะอย่าผลีผลามเลย....ออกไปนอกระเบียงรับลมเย็นๆ....ลมพัดโชยเอื่อยๆ..สบายใจแล้วลองคิดอะไรดูใหม่"
"คุณน่าจะพยายามทำใจ...ฝืน..และบังคับตัวเองให้ได้ว่าเลิกห่วงใยเขา"
"ข่มอารมณ์ตัวเองไว้นะท่าน...พยายามหาเรื่องโทรหาเพื่อนหรือหาทางออกอื่นๆเป็นกิจกรรมผ่อนคลาย"
"มานั่งคิดตลอดเวลาไม่ได้หรอกนะเขาจะเลิกกับเราหรือเปล่า...เขาจะโทรหาไหม...คิดมากปวดหัวนะคุณ"
"อยากกินเหล้าให้เมาหลับไปเลยจัง"
แต่...สำหรับทางตันของคนไม่มีทางออก..สุดท้ายคือ "จบ"
ความคิดตนเองในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ...คนเดียวด้วยความฟุ้งซ่าน......แล้วตัวคุณหละ!!!!!.
ความเห็น (2)
ความเครียดสามารถเกิดได้กับทุกคน..ทุกวัย..ทุกเพศ
การหาทางออกสามารถทำได้หลายทาง..แล้วแต่พื้นฐานของแต่ละบุคคล..ขึ้นอยู่กับปัจจัยรอบข้าง....สิ่งแวดล้อม...ทางออกที่ดีที่สุดน่าจะเป็นการระบายความรู้สึกที่เกิดให้กับคนที่สนิทได้รับฟัง...
เวลาที่เขียนบันทึก....กรุณาเลือกคำหลักของบล๊อกและชุมชนด้วยนะครับ...เวลาค้นจะได้ค้นหาได้เป็นหมวดหมู่ครับ