มีน้องพยาบาลคนหนึ่ง ไม่เด็กแล้ว ทำงานที่ สสจ แห่งหนึ่ง
เธอขี่มอเตอร์ไซด์มีหลานซ้อน ขับชนสุนัข (หมา)
เธอได้รับบาดเจ็บที่สมอง ทำการผ่าตัดเมื่อวันอังคารที่ ๑ เมษายน ๒๕๕๑นี้เอง ตอนนี้ยังนอนที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เมื่อวานนี้ (วันที่ ๗ เมษายน ๒๕๕๑) ตอนค่ำผมและภรรยาไปเยี่ยม เธอผอมลงไปมาก โกนผม มีผ้าพันแผลอยู่บนศีรษะด้านขวา รู้ตัว พูดได้ ร่างกายซีกซ้ายขยับไม่ได้เลย ยังจำเหตุการณ์ได้ เล่าว่าชนหมา แล้วเจ็บศีรษะมากๆๆๆ ถูกนำส่งโรงพยาบาลแล้วไม่รู้ตัว ถูกผ่าสมอง
ผมถามว่าหมาเป็นอย่างไรบ้าง เธอบอกว่า มันก็วิ่งไปได้ แต่สงสารมันมาก เพราะเรา (ตัวเธอ) ยังเจ็บมากเลย มันจะเจ็บมากไหมนะ ผมก็อึ้งไป ไม่ได้ตอบเธอแทนหมาหรือแสดงความคิดเห็นว่าหมาจะเป็นอย่างไรบ้าง แต่เดาเอาเองในใจว่ามันไปเป็นอะไรมากหรอก
เธอเองก็เครียด กังวล กลัว จึงบอกเธอว่าลองถือโอกาสฝึกใจ ให้ทำสมาธิ ทำให้มีสติ เพราะเป็นโอกาสที่ได้อยู่เฉยๆ เธอบอกว่าเธอกำลังทำอยู่ โชคดีว่าเคยได้ทำมาบ้าง มีแนวโน้มมาทางธรรมอยู่แล้ว เธอบอกว่าตั้งแต่ก่อนเกิดอุบัติเหตุ เธอก็อยากมีชีวิตที่จะทำความดีให้แก่คนอื่น แต่มาเป็นแบบนี้ โอกาสทำความดีให้คนอื่นคงจะลดลงแล้ว
เธอบอกอีก ว่า ให้เร่งทำความดี
ผมเกิดดวงตาเห็นธรรมหน่อยๆ ว่า ชีวิตประมาทไม่ได้จริงๆ ปกติเห็นคนไข้มาก็มาก ไม่ได้คิด พอเห็นคนใกล้ตัวเป็นจึงได้คิด พระพุทธพจน์ที่เป็นปัจฉิมโอวาทของพระพุทธองค์ก็สอนให้ไม่ประมาท ก็ get บ้าง บางคราว ตอนนี้เห็นชัดขึ้น
เธอสงสารหมาตัวที่ทำให้เธอต้องผ่าสมองและขยับร่างกายซีกซ้ายไม่ได้ หากเป็นเราคงโทษหมาแน่ๆ
คุณพ่อเธอซึ่งมีอายุมากแล้วนอนเฝ้า ไม่ได้ตื่นขึ้นมาตลอดช่วงที่ผมและภรรยาไปเยี่ยม คงจะเหนื่อย เครียด สงสารและเป็นห่วงลูกนั่นเอง
มีใครจะถามถึงหลานของเธอไหมครับ
นักการอิ่ม
บางครั้งเราไม่ได้ประมาท แต่คนอื่นประมาท ก็อาจเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันได้
ขอให้น้องคนนั้นหายจากอาการเจ็บโดยไว
และขอให้หลานของเธอคนนั้น ปลอดภัย
นักการเมี่ยง
ตกลงนักการเมี่ยงคิกว่าหมาประมาทเหรอครับ
หลานเธอถูกเธอปกป้องอย่างดี ถลอกนิดหน่อยขอรับ
ถามค่ะ ถ้าจะถามว่าแล้วหลานของเธอ(น้องพยาบาลคนนั้น) เป็นอย่างไรบ้างคะ
มีตาหามีแววไม่ ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ พบว่าคุณหมอได้ตอบคุณนักการเมี่ยงไปแล้ว
อยากทราบเหมือนกันค่ะว่าหลานของเธอเป็นอย่างไรบ้างค่ะ