เรือจ้าง ณ แดนไกล กำลังใจให้ “คุณครู”
แสงเรือง ๆ ที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย คือ "แม่พิมพ์" อันน้อยใหญ่เพื่อเด็กไทยในแดนแหลมทอง
เหนื่อยยากเพียงใดไม่เคยบ่นไปให้ใครเขามอง “ครู” นั้นยังลำพองในเกียรติของตนเสมอมา...
คุณครูจาก “อ๋มก๋อย” ดินแดนห่างไกลของเมืองศิวิไลซ์อันมีชื่อว่าเชียงใหม่ ต้องลำบากตรากตรำทำเพื่อเด็กไทย อันมี “บ้าน” อยู่ในป่าดงพงไพร สถานที่อันหลีกไร้ซึ่งแสง สี เสียง หรือแม้แต่ “คุณครู”
(ภาพที่ ๑)
การเดินทางอันยากลำบากด้วยรถขับเคลื่อนสี่ล้อไปกลับนับแรมสิบชั่วโมง “คุณครู” นั้นมิเคยย่อท้อสู้ทนต่ออุปสรรคนานับประการ
ความแตกต่าง เหลื่อมล้ำ อันอยู่บนพื้นฐานแห่งความสบายกาย แต่คุณครูผู้เสียสละเดินทางไปแดนที่ห่างไกลนั้น “สบายใจ” ที่ได้ทำ
ใคร ๆ ก็อยากจะแสวงหาความง่าย ความสบาย แต่ถ้าไม่มีใครเสียสละ ใครล่ะจะเป็นคุณครูของหนู ๆ ในแดนไกล
(ภาพที่ ๒)
ณ วันนี้เบี้ยกันดารที่หารกระจายแบบถ้วนทั่วสม่ำเสมอคุณครูทุกคนในทุกโรงเรียนได้เท่ากันโรงเรียนละหนึ่งพันบาทดูเหมือนจะไม่ยุติธรรมสำหรับผู้ที่เสียสละ
ความเสียสละก็ส่วนหนึ่ง แต่หน้าที่ของรัฐในการตอบแทนผู้เสียสละนั้นก็อีกส่วนหนึ่ง เป็นหน้าที่ที่ “ต้องกระทำ”
เมื่อโรงเรียนตีนดอยได้หนึ่งพัน โรงเรียนกลางดอยหนึ่งพัน โรงเรียนบนดอยหนึ่งพัน ใครเล่าจะกินอุดมการณ์อยู่ไว้ เพราะคุณครูนั้นก็มีทั้งชีวิตและจิตใจ อีกพร้อมไซร้ทั้งครอบครัว
เงินมิใช่ปัจจัยหลัก แต่ไม่มีเงินปัจจัยหลักก็อยู่และดำรงคงไว้มิได้
ปัจจัยหลักคือ “มาตรฐานการศึกษา” ของเด็กไทย จะต้องคงดำรงไว้นานเท่านาน
ในวันนี้ “คุณครู” ที่อมก๋อย และดินแดนหากไกลอันอยู่บนเขาสูง ชายขอบรอบทั่วไป อยู่ได้ด้วยจิตวิญญาณแห่งความเป็นไทยทำนี้ไซร้เพื่อเยาวชน
(ภาพที่ ๓)
เยาวชนคืออนาคตของชาติ ดังนั้นแม่พิมพ์ของชาติจึงเป็นสิ่งที่เราผู้อยู่ส่วนกลาง ซึ่งเป็น “ผู้สบาย” จะละเลยเพิกเฉยเสียมิได้
คุณครูผู้สบายย่อมเสียสละเบี้ยกันดานให้คุณครูผู้อยู่แดนไกลสิ่งนี้ไซร้จึงเรียกว่า “แม่พิมพ์ของชาติ” ที่สมบูรณ์
ตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอนร้อยคำพันคำ ความเสียสละก็เช่นกัน ถ้าเรา “คุณครู” ทำมิได้แล้วไซร้ เราจะสามารถไปสอนเด็ก ๆ ได้อย่างไรให้ทำตาม
ผู้บริหาร นักวิชาการ นักการศึกษา ต้องศึกษาโดยใช้วิชาการในการบริหารเพื่อพิสูจน์ตนเองว่าตนนั้นเป็น “นักบริหารการศึกษา” อย่างแท้จริง
ความสั้น ความยาว ของสิ่งของ สถานที่นั้นวัดกันได้ แต่ความมีวิสัยทัศน์ที่ดี ถูกต้อง และกว้างไกล จะมีสิ่งใดวัดได้นอกจาก “ใจ” ที่ให้กัน
“คุณครู” ผู้เสียสละรอทุกท่านอยู่นะ!!!
รอน้ำใจ ไมตรี รอความ “เสียสละ” จากผู้บริหารและคุณครู “ผู้สบาย” ให้มองเห็นคุณครูผู้อยู่ห่างไกลที่ใช้ “ใจ” ที่ตั้งใจนั้นทำงาน
วันนี้ “เรา” ควรตั้งใจแสดงน้ำใจเพื่อคุณครูผู้อยู่ห่างไกลให้เห็น ให้รู้ ให้ได้ยิน ได้สัมผัส แต่จักทำได้ด้วยสิ่งใดจะมีค่านั้น “นักบริหารการศึกษา” ต้องทำดู...
ที่ท่านทำมิได้ทำเพื่อใคร แต่ทำเพื่อ "ไทยคงเป็นไทย" ด้วยอนาคตของเด็กไทย คนไทย เอย...
(ภาพที่ ๔)
ภาพที่ ๑ แหล่งที่มา http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/127/2127/images/IMG0463A.jpg
ภาพที่ ๒ แหล่งที่มา http://www.lannacorner.net/lanna/pic/549000001618001.jpg
ภาพที่ ๓ แหล่งที่มา http://www.tripsthailand.com/images/doimonchong/doimonchong.jpg
ภาพที่ ๔ แหล่งที่มา http://www.vppcoffee.com/images/1196947073/DSC01452.jpg
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ
มาส่งกำลังใจโตๆ ให้คุณครูที่เสียสละทุกๆ ท่านค่ะ
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ให้คุณครูทุกท่านสู้ต่อไป... เพื่อเด็กไทยของพวกเรา