หินลับขวานกับกัลยาณมิตร (2-4)


...ถ้าไม่มีหินลับขวาน ขวานจะคมได้อย่างไร คนทำงานหากแม้นไร้ซึ่งกัลยาณมิตร ทั้งหัวหน้างาน ลูกน้อง เพื่อนร่วมงาน ที่ร่วมด้วยช่วยกัน ติเพื่อก่อ ชมเพื่อให้กำลังใจ จะมีแรงทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพได้อย่างไรกัน

ว่าด้วยเรื่อง ขวาน และ หินลับขวานต่ออีกสักหน่อยดีไหม

 

บันทึกที่แล้ว เล่านิทาน เรื่อง คนตัดต้นไม้ เลยคิดถึงอดีตหัวหน้างาน  คุณถวัลย์  มาศจรัส  ผู้เปิดโลกความคิดในการทำงาน ให้แก่คนไม่มีราก

 

       คุณถวัลย์ เป็นนักเขียนที่ได้รางวัลมากมาย จากสถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ จนประกาศไม่ส่งผลงานประกวดอีกแล้ว (เพื่อเปิดโอกาสให้นักเขียนคนอื่น ๆ ได้รับร เป็นหัวหน้างานที่ลูกน้องอย่างคนไม่มีรากรักและเคารพสุดใจ  เพราะเป็นคนที่ให้โอกาส ให้เกียรติลูกน้อง ให้แนวคิด และเป็นผู้สอนให้ รู้จักคิด รู้จักเขียน  รู้จักการทำงานเป็นทีม

 

       คนไม่มีราก เป็นผู้มีนิสัยอันหนาแน่นด้วยโทสะ โมหะ อหังการ เพราะถือว่าเราทำงานด้วยความทุ่มเทสุดจิตสุดใจ งานของข้าพเจ้า ใครอย่าแตะ  ข้าฯ จัดการเอง  ไม่มีใครทำดีเท่าข้าฯ ใครทำอะไรก็ไม่ถูกใจ อย่างนี้ไม่ใช่หรอก  ข้าฯ จัดการเอง  ไม่มีใครอีกแล้วในหล้าโลกนี้จะทำงานนี้ได้ดีเท่าข้าพเจ้า  และด้วยความคิดเช่นนี้เอง ทำให้เหนื่อยหนัก สาหัสเหลือแสนกับการทำงาน  คุณถวัลย์คงเห็น...เลยใช้วิธี สอนด้วยการไม่สอน

 

       เหนื่อยไหม... เสียงถามปรานี

       เหนื่อยสิคะ...ลิ้นห้อยแล้ว... บ่นให้หัวหน้าฟังจะได้เห็นใจ

       เออดี ทำต่อไป... พูดยิ้ม ๆ แทนที่จะปลอบหรือบอกให้หยุดทำเสียบ้าง อะไรทำนองนี้

       ปู่ไม่เห็นเหนื่อยเลย... เสียงพูดต่อเบา ๆ  (ลูกน้องจะเรียกหัวหน้าถวัลย์ว่า ปู่ ทำให้ต้องเรียกตัวเองว่า ปู่  ไปด้วย)

       อ้าว...ปู่ไม่ได้ทำ จะเหนื่อยได้ไงล่ะ  ลูกน้องปากกล้าย้อนถามเข้าบ้าง

       ปู่ทำด้วยการให้ทุกคนได้ทำ เลยไม่เหนื่อยน่ะสิ... เสียงบอกปนหัวเราะ หึ หึ ยกใหญ่... ขำจะแย่แล้วแต่คนฟังหัวเราะไม่ออก

       แรก ๆ ที่เขียนงานแล้วส่งให้คุณถวัลย์อ่านและปรับแก้ คุณถวัลย์ ยิ้ม ๆ ที่มุมปากแล้วบอกว่า เออ...มีมุมมอง เก็บรายละเอียดดี ... เขียนต่อไปนะ...  คนไม่มีรากก็...ปลื้มใจสุดประมาณหน่วยวัดได้ มีนักเขียนใหญ่ชมเรานะนี่  ในห้วงเวลาต่อมา เมื่อได้กลับไปอ่านงานเขียนของตัวเอง  ก็...อ้อ... มิน่าเล่าคุณถวัลย์จึงบอกว่า  มีมุมมอง(แปลก ๆ ) แถมมีรายละเอียด(ที่บางทีไม่น่าใส่) ... อ่านของตัวเองแล้วก็ยัง...เอ้อ โก๊ะเอ๋ยกระไรเลย...เขียนได้อารมณ์เชยเฉิ่มปนแปลก.แต่จริง ... ปานนั้น

 

แต่จะด้วยเหตุจาก ความมั่นใจเกินร้อย ที่ติดตัวมา ผนวกกับจากหัวหน้าที่แสนดีอย่างคุณถวัลย์ หรืออะไรก็ตามที  คนไม่มีรากก็คงเขียนเรื่อยมา ใครว่าอย่างไรก็ไม่สนใจ ไม่นำพา ไม่มีใครอ่านก็อ่านเอง ชอบเอง ชมเอง ติเอง...

 

       วันหนึ่ง หัวหน้าถวัลย์ บอกว่า ... เดี๋ยวนี้เขียนหนังสือลงล็อค เข้าฝักแล้วนะเรา...  เป็นคำชมอีกครั้งที่ทำให้ตระหนักรู้ในทันทีว่า ครั้งแรกนั้นหาใช่ คำชม ไม่ แต่เป็นการให้กำลังใจด้วยจิตเมตตาอันเอกอุที่มีต่อลูกน้องที่ริอยากเขียนหนังสือ 

 

แล้วหัวหน้าถวัลย์ก็เล่าแกมสอนต่อด้วยท่าทางสบาย ๆ ว่า คนจะเขียนหนังสือให้ได้ดี ต้องอ่านมาก เพื่ออ่านความคิดของคนอื่นและทบทวนความคิดของตัวเอง  เมื่อความคิดคมชัดแล้ว ภาษาเขียนจะสื่อถึงใจคนอ่านได้ง่ายขึ้น

 

       ในโลกของความเป็นจริงแล้ว  ขวาน  สำคัญมาก เราจำต้องใช้และมีขวานที่คมและเหมาะสมกับภารกิจที่ทำในชีวิตทั้งส่วนตัวและในการทำงาน  คนไม่มีรากตระหนักว่า ในโลกปัจจุบันเราจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องลับขวาน อยู่เสมอและอย่างต่อเนื่องด้วย

 

... และ หินลับขวาน นั้น มีความสำคัญมากมายเกินประมาณได้  ถ้าไม่มีหินลับขวาน ขวานจะคมได้อย่างไร  คนทำงานหากแม้นไร้ซึ่งกัลยาณมิตร ทั้งหัวหน้างาน ลูกน้อง เพื่อนร่วมงาน ที่ร่วมด้วยช่วยกัน ติเพื่อก่อ ชมเพื่อให้กำลังใจ จะมีแรงทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพได้อย่างไรกัน

 

แม้ตอนนี้ จะยังเป็นขวานที่ออกจะทื่อ ๆ อยู่บ้างก็ตามที... ก็ตั้งใจจะลับขวานต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง ไม่ได้เอาไว้สับหรือฟาดฟันกับใครหรอก แต่เอาไว้ทำงาน เอาไว้หั่น สับ ตัด โทสะ โมหะ อหังการ์ กิเลส ตัณหา อุปาทานของตัวเอง...เผื่อว่าเราจะเป็นประโยชน์มากขึ้นในสังคม แล้วโลกนี้จะได้ดียิ่งขึ้นต่อไป

 

วันนี้จึงเล่าถึงด้วยจิตคารวะต่อ "หินลับขวาน " ท่านหัวหน้า ถวัลย์ มาศจรัส ที่เคารพ.

 

 

หมายเลขบันทึก: 174881เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2008 00:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน 2012 22:22 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (44)

คิดถึงอาจารย์ปู่จังค่ะ..

ไม่เห็นท่านนานแล้ว..

ท่านเคยบอกว่าอยากเป็นนักเขียนต้องอ่านมาก ๆ ..

อ่านแล้วเขียน..เขียน..เขียน..

เขียนแล้วอ่าน..นี่แหละถนนนักเขียน..

ยังไงขวานเล่มนี้ก็ยังไม่คมซักที..

คงต้องลับไปเรื่อย ๆ ..

ขอบคุณน้องคนไม่มีราก..ค่ะ..สำหรับข้อคิดดี ๆ ของเช้าวันนี้

ขอบคุณค่ะคุณน้องใหม่ชอบอ่าน

เขียนบันทึกสิคะ จะตามไปอ่าน และเยี่ยมค่ะ

พี่อ้วนเจ้าขา อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะ

  • ตอนนี้ท่านอาจารย์ปู่สบายดีค่ะ ทำงานหลักให้กระทรวงศึกษา งานรองคือเข้ามา สกศ. วันใด อ.ปู่เข้ามาจะมีเสียงทักเกรียวกราวกันทั้งชั้น ... 555...เข้ามาทุกวันแหละค่ะ แต่ตอนที่คนอื่นกลับแล้ว...
  • น้อง 12 เชื่อว่า กัลยาณมิตรในชีวิตทั้งการทำงานและชีวิตส่วนต้วสำคัญมากค่ะ จึงเขียนถึงด้วยความรู้สึกสำนึกในบุญคุณของปู่ที่สอนด้วยความเมตตา
  • และ 1 ในกัลยาณมิตรใน G2K ก็คือพี่อ้วนและอ.ขจิตค่ะ

ตามมาอ่านอีกแล้วครับ

สงสัยต้องเรียกค่าลิขสิทธิ์นะเนี่ย

อิ อิ เห็นต้องลงท้ายแบบนี้  เอาบ้าง

ขอบคุณค่ะคุณคนต้ดไม้ที่เข้ามาเยี่ยมคนลับขวาน

  • จะเรียกลิขสิทธิ์ก็ไม่ว่า แต่ช่วยหา ความคิดมาให้อีกได้ไหมคะ
  • วันนี้คุณคนตัดไม้ ลับขวานบ้างหรือยังคะ

มาเยี่ยม "คนดี"

ดูแล้วเกิดคิดต่ออีกว่าเป็นไปได้ไหม   ขวานไม่คม หินไม่มี  คนดีไม่เกิด

ผมมาจิ๊กเอา ทั้งขวาน ทั้งหิน คงไม่ว่ากันนะครับ

  • ตามมาๆๆ
  • คิดถึงคนนี้
  • ไม่ได้พบนานมากๆๆๆ
  • ถวัลย์ มาศจรัส

เพิ่งได้อ่านงานของคุณคนไม่มีรากเป็นครั้งแรก

ขอชื่นชมค่ะ อ่านสนุกและได้ข้อคิดดี

ส่วนตัวเอง ใบไม้ย้อนแสง ยังเป็นขวานที่แสนทื่ออยู่เลยค่ะ

เอ.. เราพอจะเป็นญาติกันได้ไหมคะ ก็ชื่อคุณมีราก ชื่อดิฉันมีใบ อิ..อิ..

จะติดตามอ่านต่อไปนะคะ

สวัสดีค่ะคุณสิทธิรักษ์

  • ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยม เราเป็นกัลยาณมิตรกันนะ .. นะ
  • มาเยี่ยมคนดี ขวานไม่คม หินไม่มี  คนดีไม่เกิด ...ขอยกว่า หัวหน้าถวัลย์ เป็นคนดี เพราะคนไม่มีราก นั้นยังไกลจากคำว่า คนดี อีกมาก ... จริง ๆ ขอย้ำ แต่...อยากเป็นคนดี
  • ยังไม่ได้รูปธรรมของ คนดี เลยค่ะ ...ทำไงดีล่ะ

สวัสดีค่ะคุณไม่อยากบอก

  • ยินดีต้อนรับค่ะ
  • เข้ามาบ้านคนอื่นโดยไม่บอกชื่อก็น่ารักไปอีกแบบนะ..ว่าไหม...
  • แล้วจะทำป้ายประกาศหน้าบันทึกดีไหม

สวัสดีค่ะคุณครูขจิต

  • ยินดีต้อนรับค่ะ นีกว่าคุณครูลืมลูกศิษย์โข่งแล้ว...แง แง..
  • เจอเมื่อไหร่จะบอกอ.ถวัลย์ ให้ค่ะว่ามีคนคิดถึง
  • ว่างเมื่อไหร่ช่วยสอนการ Load เอกสารเพื่อเก็บส่งให้เพื่อนอีกทีนะคะ ที่ครูขจิตสอนที่รร.พูนสิน ไม่ได้กลับมาทำมันลืม...แหะ..แหะ...ก็ไม่ได้ทำนี่คะ.. 

สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครูคนไม่มีราก

น้องจิแวะมาเยี่ยม คิดถึง กอดๆๆๆ มาดูขวาน 5555++ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ -----> น้องจิ ^_^

สวัสดี คนไม่มีราก

              มาเยี่ยมกันครับ ผมพึ่งไปงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติมา ครับ เห็นงานเขียนถวัลย์ มาสจรัส เหมือนกัน คนไม่มีราก ชื่นชมเหลือเกิน อาทิตย์นี้ต้องไปซื้ออ่านแล้ว ครับ

สวัสดีค่ะคุณใบไม้ย้อนแสง

  • ยินดีต้อนรับค่ะ
  • ดีใจที่คุณใบไม้ย้อนแสงบอกว่าอ่านสนุกและได้ข้อคิด  คนเขียนก็หวังว่าจะให้คนอ่านชอบและเกิดข้อคิดที่เป็นประโยชน์ ถ้าเขียนแล้วไม่มีคนอ่าน คงอดจะเศร้าเล็ก ๆ ไม่ได้ จริงไหมคะ
  • เราน่าจะเป็นญาติกันได้ค่ะ มีคุณใบบุญอีกคนหนึ่ง ฟังชื่อแล้วใบไม้ย้อนแสงนี่คงสวยงามมาก เพราะจะเห็นรายละเอียดทั้งใบเลย ชอบถ่ายภาพใบไม้ย้อนแสงค่ะ มีมากเลย
  • ตกลงเราเป็นญาติกันนะ ดีกัน ดีกัน...

สวัสดีค่ะน้องจิที่น่ารัก

  • คุณครูคนไม่มีรากคิดว่าวันนี้จะไม่ได้ต้อนรับน้องจิเสียแล้ว...ใจแป้วเลย
  • เอ้า...อย่ารอรี รีบลับขวาน และอย่าลืมขอบคุณ ที่ลับขวานด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะคุณครูวิชที่เคารพ

  • มา กทม.ทำไมไม่บอกล่ะคะ...จะได้ตามไปดูแล....
  • การชื่นชม คนดี เป็นมงคลอย่างหนึ่งในชีวิตค่ะ
  • คนไม่มีรากเชื่อว่าทุกคนมีทั้งส่วนดีและส่วนไม่ดีในตัว แต่เราต้องมองและเลือกสิ่งดีของคน มาชื่นชม ส่วนไม่ดีของเขาก็เป็นของเขา ไม่เกี่ยวกับเราค่ะ
  • หนังสือของ อ.ถวัลย์ มักเป็นพวกเรื่องสั้น และหนังสือเกี่ยวกับ การจัดทำแผนการสอนของคุณครู ค่ะ

สวัสดีครับ คนไม่มีราก
              ขอบคุณครับ เกรงใจครับ ผมจะไปซื้อหนังสืออ่านเพิ่มเติม และงานของอ.ถวัลย์ เกี่ยวกับนวัตกรรมการศึกษา ครับ

สวัสดีค่ะคุณครูวิช

ขอให้มีความสุขกับการซื้อหนังสือนะคะ

  • สวัสดีค่ะ คุณ คนไม่มีราก
  • เคยไปฟัง อ.ถวัลย์ บรรยายเกี่ยวกับ การเขียนผลงานเพื่อทำ อาจารย์ 3  ที่ งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ เมื่อหลายปีมาแล้ว   อาจารย์บรรยายสนุก และ ได้ความรู้ด้วย  

 

สวัสดีคะ คนไร้ราก

ตามมาอ่านข้อคิดดีๆ ที่ทำให้หวนมองเรื่องราวของตัวเอง

ขวานจะดีได้นั้น หินลับขวานต้องเยี่ยมยิ่งกว่า

รักษาสุขภาพนะคะ

---^.^---

...ถ้าไม่มีหินลับขวาน ขวานจะคมได้อย่างไร

ก็จริงค่ะ แต่...บางที คนที่เป็นกัลยาณมิตรที่ดีที่สุดของเรา คือ ตัวเราเองค่ะ คนอื่นก็ดี แต่บางที คนหัวดื้อ ต้องได้คิดเองค่ะ

สวัสดีค่ะอ.ณัฐยา

  • อ.ถวัลย์บรรยายเก่งและเข้าใจง่ายจริง ๆ ค่ะ
  • ภูมิใจในอดีตหัวหน้าจังเลย

สวัสดีค่ะน้องพิมพ์ดีดคนดี

  • พี่คนไม่มีรากรออยู่ว่าเมื่อไหร่น้องพิมพ์ดีดจะมา...คิดถึง
  • คนดีมักจะดึงดูดคนดีเช่นกันเข้ามาใกล้ค่ะ พี่เชื่ออย่างนั้นนะ เลยอยากเป็น คนดี เพราะ จะได้พบแต่ คนดี ๆ
  • ขอบคุณจ้ะที่เป็นห่วงสุขภาพ ตอนนี้ OK. มากเลยค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ศศินันท์ที่เคารพ

  • ดีใจที่พี่มาอ่านบันทึกนี้ค่ะ เพราะบันทึกนี้เกิดขึ้นจากการจุดประกายความคิดให้ของพี่ค่ะ
  • กัลยาณมิตรที่ดีที่สุดคือตัวเราเอง จริงด้วยค่ะ มีคนแนะนำอย่างไรก็ตาม ถ้าไม่ตระหนักรู้ในตัวเอง (คนหัวดื้อ) ก็ยากจะเปลี่ยนแปลงค่ะ
  • ตามมาอ่านต่อค่ะ 
  • อ่านแล้วชวนให้ระลึกถึงที่ "ลับขวาน" เมื่อระลึกถึงทำให้มีความสุขใจค่ะ      

 

สวัสดีค่ะอ.ศิริพร

  • อ.ศิริพรก็ เป็นหินลับขวาน ของคนไม่มีราก ท่านหนึ่งค่ะ
  • ดอกไม้สวยจังเลย
  • อิ อิ อิ
  • ยังอยู่สกศ.ค่ะครูบา
  • แต่ถูกเรียกตัวไปช่วยงานของกระทรวงจนเกือบไม่ได้อยู่สกศ.ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณครูแก่แก่

  • ทุกคนควรจะต้องระลึกถึงบุญคุณของคุณครูค่ะ
  • ไม่มีครูจะมีวันนี้ได้อย่างไรกัน
  • ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมเยือนกัน

สวัสดีครับ คน(ไม่)มีราก

- ความจริงยังไม่ต้องลับก็ได้ เพราะขวานเล่มนี้ ไม่ได้ใช้สับอะไรเลย

- แค่เอาไว้ตัดโลภโม โทสะ กิเลส ตัณหา (ความคมไม่บิ่น ไม่สึกเลย)จ๊ะ

- ขอแสดงความคารวะนักเขียนมืออาชีพไว้ ณ ที่นี้ด้วย

- คิดถึงอาจารย์ถวัลย์ มาศจรัส เช่นกัน ไม่ได้พบกันนานแล้ว

สวัสดีค่ะอ.ชำเลือง

  • ดีใจที่พบอ.ชำเลืองค่ะ หวังว่าอ.คงสบายดีนะคะ
  • ยังไม่เป็นนักเขียนมืออาชีพหรอกค่ะ แค่พวกริอยากเขียนค่ะ
  • ยินดีต้อนรับอีกครั้งค่ะ

สวัสดีค่ะคุณVeena

  • ยินดีต้อนรับค่ะ
  • อนุญาตด้วยความเต็มใจค่ะ ที่คุณครูจะนำไปสอนเด็ก ถ้าเห็นว่ามีสาระพอค่ะ
  • คนไม่มีรากก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีค่ะ ท่านสอนหลายอย่างและสอนอย่างเมตตาจิตที่แท้จริง
  • วันนี้คนไข้ไม่มาตามนัด แย่จังเธอ
  • ฉันก็เลยคิดถึงที่เธอมักบอกว่า ทุกสิ่งมันมีเหตุผลของมันเสมอแหละ...ใช่ไหมยัยโหลเอ้ย
  • เธอนี่ช่างกตัญญูนะ นี่คือสิ่งที่ฉ้นชอบในตัวเธอย่ะ
  • มองโลกแง่ดีตลอดล่ะ
  • แต่มันก็ช่วยนะ ฉันคิดถึงเธอจังน่ะ
  • แล้วเมื่อไหร่จะโทรมาสักที ... ปิดโทรศัพท์ทำไมนะ
  • รีบโทรมาเสียเร็ว ๆ ฉันคิดถึงเธออ่ะ

สวัสดีครับ บันทึกนี้อ่านนานแล้ว จนลืมไป

  • ปรานี = เอ็นดูด้วยความสงสาร, ปราณี = ผู้มีชีวิต
  • ปกติใช้ "อหังการ" อ่าน อะ หัง กาน เว้น ในบทกลอน อาจเขียน อหังการ์ เพื่อสัมผัส
  • ล็อก (อักษรต่ำ ไม่นิยมใช้ ไม้ตรี)
  • ถามให้ค้น "เอกอุ" หมายถึงอะไรเอ่ย
  • คุณจิ๊กเพื่อนรัก
  • นครสวรรค์คงฝนตกจนเธอเพี้ยนไปเล็กน้อยล่ะสิ...
  • จำได้ว่าเธอไม่ชอบฝน แต่ฉันชอบฝนน่ะ ... แล้วเธอก็โวยวายฉันตอนออกไปเล่นน้ำฝน...แต่ฉ้นไม่สนใจหรอกจ้ะ..
  • ตอนนี้เข้าใจว่าฉันคงเปลี่ยนไปบ้างแล้ว...อาจไม่ได้มองโลกแง่ดีเหมือนเดิม...แต่มองตามความเป็นจริงมากขึ้นจ้ะ
  • คุยกันทางอีเมล์ก็ได้นะจ้ะ
  • หวังว่าเธอคงสบายดี...^_^
  • อ.ธ.วัชชัยคะ
  • ขอบคุณค่ะที่กรุณาแนะนำ ได้ปรับแก้แล้วตามคำแนะนำ ของท่าน กูรู ค่ะ
  • ส่วน เอกอุ นั้น ขออนุญาตไปให้คำตอบทีหลังนะคะ...กำลังรีบค่ะ....^_^

         เราจะเป็นหินลับขวาน ซึ่งกันและกันตลอดไป

ครูปูจ้ะ

  • หินลับขวานของกันและกันตลอดไป...ฮา...
  • ลับไหวหรือเนี่ย...ฟันฟางก็ไม่มีแล้ว
  • ขอบคุณทุกความรู้สึกดี ๆ นะคะ...^_^

สวัสดีค่ะคุณสงวนนาม

  • ยินดีมากค่ะที่กรุณาตามอ่านบันทึกของคนไม่มีรากอย่างต่อเนื่อง
  • คนไม่มีรากมีโอกาสทำงานเป็นลูกน้องท่านหัวหน้าถวัลย์ ในโครงการยกย่องและสรรหาครูภูมิปัญญาไทยค่ะ
  • ท่านเป็นหัวหน้าที่ใจกว้าง เมตตา และสอนงานลูกน้องด้วยการให้ทำงานอย่างเต็มที่ ไม่เคยก้าวก่ายและเคารพในการทำงานของลูกน้อง
  • กำลังคิดว่า ตัวเองจะเป็นหัวหน้างานที่ดีเหมือนท่านได้หรือเปล่าค่ะ
  • ขอบพระคุณค่ะที่กรุณาให้กำลังใจ
  • ระวังสุขภาพ และ สายตาด้วยนะคะ

ผมเป็นแฟนคลับ ของคนไม่มีรากเหมือนกันครับ ดีจังที่มีหินลับมีดที่คมกริบอยู่ข้างกาย เลยได้ทีในการลับขวานได้บ่อย ๆ แต่อีกหลายคนก็หาได้มีหินลับมีดข้างกายที่เป็นกัลยาณมิตรเช่นนั้นไม่   

สวัสดีค่ะคุณเอกราช

  • ขอโทษมาก ๆ เลยค่ะ ที่เพิ่งแวะเข้ามาดูฝากไปตั้งนานแล้ว
  • คนไม่มีรากโชคดีค่ะ ที่มีหัวหน้างานที่เมตตาและเก่งมากอย่างท่านอาจารย์ถวัลย์ ซึ่งเป็นหัวหน้าที่ให้โอกาสลูกน้องในการคิด การทำงานอย่างเต็มที่ และยังส่งเสริมให้ได้รับโอกาสดี ๆ อื่น ๆ อีกมากมายค่ะ
  • ขอบคุณคุณเอกราชนะคะ

สวัสดีค่ะคุณคนตัดไม้

  • วันนี้คุณคนตัดไม้มีเวลามากพอจะมาลับขวานอีกครั้งนะคะ
  • เห็นด้วยค่ะที่บอกว่า... การลับขวานอาจเป็นการลับสติ ปัญญา ให้คมพอที่จะต่อสู้กับ...โลกที่เราต้องเผชิญอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน...
  • สติและปัญญาสำคัญในการดำรงชีวิตทั้งในการทำงานและการอยู่ร่วมกับผู้อื่นค่ะ .. บางครั้งเราก็หลงว่าเราเก่ง เราแน่ เราดีแล้ว...ต้องมีขวานไว้คอยสับ หั่น ตัด กิเลส ตัณหา อุปาทานจริง ๆ ด้วยค่ะ
  • ขอบคุณค่ะที่คอยมาทักทายอย่างต่อเนื่อง
  • ...(^__^)....

ตอนเป็นเด็กประถม มีช่วงหนึ่ง ที่ต้องเข้าห้องสมุดทุกพักกลางวัน เพื่อไปอ่านหนังสือ ชื่อ กระท่อมแสงตะวัน

เพิ่งมาทราบทีหลังว่าเป็นงานเขียนของ อาารย์ ถวัลย์ มาศจรัส พยายามตามหาหนังสือเล่มนี้ แต่ก็หายังหาไม่ได้ แต่ก็หวังว่า วันนึงจะได้อ่านอีกครั้ง คุณคนไม่มีราก โชคดีจังคะ ที่เคยได้ร่วมงานกับอาจารย์ :)

ประชาสัมพันธ์ร่วมสร้างคนดี

- ศูนย์พัฒนาทรัพยากรมนุษย์และสังคม เป็นวิทยากรอบรมธรรมะ โครงการอิ่มบุญ วุฒิสภา ๙๙๙ วัด เยาวชนปฏิบัติธรรม ระยะเวลา ๓ วัน ๒ คืน

๑. ค่ายวัยใส ใฝ่คุณธรรม นำพ้นภัย ยาเสพติด

๒. ค่ายพุทธบุตร

อบรมบุคลากรในหน่วยงาน

๑. การเสริมสร้างคุณธรรม จริยธรรม เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน

๒. พัฒนาจิต พิชิตงาน เบิกบานใจ สอบถามรายละเอียดได้ที่ศูนย์พัฒนาทรัพยากรมนุษย์และสังคม อีเมล [email protected] โทรศัพท์ ๐๘๙๔๘๔๑๙๗๓

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท